ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 285

เมื่อเห็นภารกิจนี้ในระบบแล้ว อันหลินก็นึกดีใจ

ฟ้าฝ่างั้นเหรอ เขาไม่กลัวหรอก!

แต่มีวิชายุทธ์ให้ศึกษา เขาก็เต็มใจจะทำมัน

“ต้องฆ่าจอมปีศาจ…แต่จอมปีศาจถูกเสิ่นอิงผนึกไว้บนเกาะแล้วไม่ใช่หรือ”

“ค่ายกลสังเวยเลือดสิบวิญญาณของพวกเจ้าไม่สำเร็จ มันจะทลายพันธนาการได้หรือ”

อันหลินงุนงงเมื่อเห็นเงื่อนไขในระบบ จากนั้นก็เบนสายตามองปีศาจมังกร เอ่ยถามด้วยความสงสัย

มังกรเพลิงพยักหน้า “การผนึกของเสิ่นอิงยาวนานเหลือเกิน ตอนนี้หละหลวมเปราะบางแล้ว พวกเราใช้ค่ายกลสังเวยเลือดสิบวิญญาณ เพียงเพื่อให้จอมปีศาจฟื้นคืนชีพได้ราบรื่นยิ่งขึ้น ฟื้นฟูพลังได้รวดเร็วยิ่งขึ้น แม้จะไม่มีค่ายกล เมื่อดาวหยางบนฟากฟ้าอยู่บนระนาบเดียวกัน อาศัยพลังฟ้าดิน จอมพลังก็สามารถทลายพันธนาการได้เช่นเดียวกัน!”

“สิ่งเดียวที่เราทำได้ในตอนนี้คือ ทำลายค่ายกลสังเวยเลือดสิบวิญญาณให้สิ้นซาก เช่นนั้นเมื่อจอมปีศาจคืนชีพ จะไม่มีต้นกำเนิดของพลัง ร่างกายของมันจะอ่อนแรงอย่างยิ่ง นั่นแหละเวลาที่ดีที่สุดในการเอาชนะมัน”

ตอนนี้มังกรปีศาจลงเรือลำเดียวกับอันหลินแล้ว มันย่อมไม่ปิดบังข้อมูลอื่นๆ

“จอมปีศาจถูกผนึกไว้ที่ใด ฉวยโอกาสจัดการมันในตอนที่ถูกผนึกไม่ได้หรือ” อันหลินพูดอย่างฉงนใจ

เขาจำได้ว่าเสิ่นอิงผนึกมันไว้บนเขาสีม่วงลูกหนึ่ง แต่ตอนนี้ภูเขาลูกนั้นหายไปเสียแล้ว

มังกรปีศาจยิ้มอย่างระอาใจ “จอมปีศาจหลอมรวมกับพสุธาไปพร้อมกับเขาจื่อเหมิง กลายเป็นส่วนหนึ่งของเกาะไปนานแล้ว ด้วยเพราะเหตุนี้ มันถึงสามารถดูดซึมพลังงานของดาวหยางได้อย่างมหาศาล”

อันหลินกวาดตามองแผ่นดินกว้างใหญ่โดยรอบแล้วนวดขมับ “งั้นก็ช่วยไม่ได้ ปล่อยจอมปีศาจไปไม่ได้ จำต้องรอให้จอมปีศาจทลายพันธนาการแล้วค่อยสังหารมัน”

มังกรปีศาจกล่าวว่า “อีกสามวัน ดาวหยางก็จะมาอยู่บนระนาบเดียวกันแล้ว”

อันหลินพยักหน้า “ได้ งั้นสามวันนี้เราก็เตรียมตัวกันให้พร้อมหน่อย!”

…

ในตอนนั้นเอง ใต้ทะเลลึกแห่งหนึ่งของทะเลบูรพา

มีเมืองแห่งแสงที่เจริญรุ่งเรืองอย่างยิ่ง ประดุจไข่มุกหนึ่งเดียวท่ามกลางความมืด เปล่งแสงเจิดจ้าประหนึ่งกลางวัน

เมืองแห่งนี้ถูกขนานนามว่าเมืองมังกร มีประชากรเผ่าพันธุ์มังกรร่วมร้อยล้าน ขณะเดียวกันก็มีสิ่งมีชีวิตจากแต่ละเผ่าพันธุ์ของทะเลบูรพาอาศัยอยู่ที่นี่เช่นกัน เป็นเมืองที่เปิดกว้างไม่ปิดกั้น

วังมังกร อิทธิพลอันดับหนึ่งแห่งทะเลบูรพา ตั้งอยู่ที่เมืองมังกรแห่งนี้

หากบอกว่าเมืองมังกรเป็นไข่มุกที่เจิดจ้าที่สุดในทะเลบูรพา เช่นนั้นวังมังกรก็คงเป็นเพชรที่แพรวพราวที่สุดในไข่มุกแห่งนี้

ราชวังของวังมังกรเรียกได้ว่าประณีตงดงาม ทุกหนแห่งล้วนเผยให้เห็นความหรูหรา แม้แต่อิฐบนพื้น ก็ถูกฉลุโดยช่างฝีมืออย่างประณีตบรรจง

นี่คงจะเป็นรสนิยมของเผ่าพันธุ์มังกร พวกมันล้วนมีความชอบนิยมสะสมสมบัติและโอ้อวดสมบัติ

ตอนนี้ เจ้ามังกรแห่งวังกรที่อยู่ในตำหนักหลักกำลังจ้องผู้หญิงที่คุกเข่าบนพื้นด้วยใบหน้าที่โกรธขึ้ง

ขุนนางและเหล่าราชนิกุลแห่งเผ่าพันธุ์มังกรยืนขนาบข้าง ใบหน้าเจือความเสียใจ ไม่เข้าใจ บ้างก็เป็นอากัปกิริยาที่สะใจ

บรรยากาศภายในท้องพระโรงเคร่งเครียดยิ่งนัก บรรยากาศหนักอึ้งจนหายใจไม่ออก

แต่ศูนย์กลางของเรื่อง หญิงสาวสวมชุดสีน้ำเงินที่คุกเข่าอยู่บนพื้นกลับมีสีหน้านิ่งเฉย

เจ้ามังกรจ้องหญิงสาวคนนั้นด้วยท่าทางผิดหวัง “เจ้าเป็นถึงคนที่มีพรสวรรค์ที่สุด เลือดบริสุทธิ์ที่สุดในหมู่หนุ่มสาวแห่งวังมังกร และเป็นอัจฉริยะที่มีความหวังจะเข้าสู่ระดับรวมมรรคามากที่สุดคนหนึ่งด้วย”

“เจ้า…สังเวยเลือดของตัวเอง เพื่อช่วยเผ่าพันธุ์มุกดาในเมืองนั่น เพื่อช่วยนักพรตมนุษย์ที่ประหลาดพวกนั้นงั้นหรือ!”

“สู้ไม่ไหวแล้วหนีไม่เป็นหรือ อย่าว่าแต่เผ่าพันธุ์มุกดาทั้งเมืองนั่นเลย ต่อให้จักรวรรดิมุกดาพินาศสิ้น ก็ไม่ควรค่าจะทำให้เลือดของเจ้าด่างพร้อย!”

“โง่งม! โง่เง่าสิ้นดี!”

ร่างของเจ้ามังกรสั่นระริก ยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห ไม่คิดเลยว่า ลูกสาวที่เขาตั้งความหวังไว้มากที่สุดจะตัดอนาคตของตัวเอง

แม้จะอยู่ต่อหน้าเบื้องสูงของวังมังกร เขาก็อดด่าทอไม่ได้อยู่ดี

หญิงสาวก้มหน้าน้อยๆ น้ำเสียงเย็นเยือกและเรียบเฉย “นี่เป็นการตัดสินใจที่เป่ยเหลียนยินยอมเอง ผลลัพธ์ทั้งหมด เป่ยเหลียนยินดีรับไว้แต่เพียงผู้เดียว”

“เจ้าจะรับไว้แต่เพียงผู้เดียวหรือ สิ่งที่เจ้าแบกรับเป็นภาระการกอบกู้อนาคตของวังมังกร ข้ามอบต้นทุนบำเพ็ญเพียรที่ดีที่สุดให้เจ้ามาโดยตลอด ตอนนี้เจ้ากลับทำลายอนาคตเสียแล้ว ข้าจะบอกอะไรให้ เจ้าจะรับผิดชอบอย่างไร!” เจ้ามังกรจ้องหญิงสาวที่ก้มหน้าเงียบงันตรงหน้า โมโหจนมือเริ่มสั่นเทา

“นับจากนี้ไป เพิกถอนสิทธิ์ตัวแทนแห่งวังมังกรของอ้าวเสี่ยวเชี่ยน ต้นทุนบำเพ็ญเพียรทั้งหมดของนางมอบให้อ้าวคง!” เจ้ามังกรกล่าวอีกครั้ง

“ขอบพระทัยที่เสด็จพ่อทรงเมตตา”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน