ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 289

เมืองมังกรเป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับหนึ่งของทะเลบูรพา มีพื้นที่ทอดยาวร่วมพันลี้ มีสิ่งมีชีวิตหลายร้อยล้านกระจายตัวอยู่ที่นี่

มันตั้งอยู่กลางทะเลลึก ถูกเขตอาคมมโหฬารปกคลุม จำลองพระอาทิตย์ขึ้นและตก มีสี่ฤดูเฉกเช่นบนบก ตอนนี้เป็นช่วงต้นฤดูสารทแล้ว

อันหลินขี่ต้าไป๋มาถึงนครที่รุ่งเรืองแห่งนี้

“จิ๊ๆ ๆ เมืองมังกรนี่สมกับเป็นเมืองใหญ่อันดับหนึ่งของทะเลบูรพา!”

“ตึกรามบ้านช่องหลากหลายชนิดไกลสุดลูกหูลูกตา ซ้ำยังมีทิวทัศน์ธรรมชาติอย่างขุนเขาสายธารห้วยหนองคลองบึง หากเป็นเมื่อก่อน ข้าคงไม่เชื่อว่านี่เป็นทัศนียภาพที่อยู่ใต้ทะเลลึก!”

อันหลินชื่นชมไม่ขาดปาก ราวกับค้นพบสวรรค์บนดินอย่างไรอย่างนั้น

ตอนนี้เขาเคลื่อนไหวได้อย่างเป็นอิสระแล้ว เพียงแค่ร่างกายยังอ่อนเพลียอยู่บ้าง ท่าทางเหมือนหักโหมเกินเหตุ

ต้าไป๋ก็เพิ่งเคยมาเมืองมังกรครั้งแรก จ้องจนดวงตาเป็นประกาย “ไม่ใช่แค่นี้นะ ผู้หญิงที่นี่ก็ได้มาตรฐานมาก มีหญิงงามของทุกเผ่าพันธุ์ในทะเลบูรพา พี่อัน เจ้าเห็นม้าน้ำตัวเมื่อครู่นี้หรือไม่ ช่างบิดสะโพกได้ จิ๊ๆ ๆ…”

อันหลิน “…”

ม้าน้ำตัวหนึ่งบิดก้นมีอะไรน่าดูกัน

ทางด้านการชื่นชมความงามของต่างเผ่าพันธุ์ บางทีต้าไป๋อาจจะเชี่ยวชาญกว่าเขาจริงๆ ก็ได้

อันหลิน ต้าไป๋และเจ้าอัปลักษณ์ตรงไปที่วังมังกรอย่างสบายอารมณ์

วังมังกรอยู่ไม่ห่างจากเขตอาคมที่พวกเขาเข้ามา เดินเท้าครึ่งวันก็น่าจะถึง จึงไม่รีบร้อนเท่าใดนัก

อันหลินซึมซับประเพณีท้องถิ่นของที่นี่อย่างสนอกสนใจ ในตอนนั้นเอง กุ้งยักษ์สองตัวที่ผ่านพวกเขามาสนทนากัน

“นี่ เจ้าได้ข่าวหรือไม่ องค์หญิงสิบเอ็ดแห่งวังมังกรจะถูกเจ้ามังกรยกให้เซี่ยเจ๋อแห่งหน่วยองครักษ์แล้ว!” กุ้งยักษ์สีทองตัวหนึ่งพูดอย่างตื่นเต้น

“เหอะ…อย่ามาหลอกข้าเสียให้ยาก เรื่องที่ธิดามังกรน้อยปฏิเสธเซี่ยเจ๋อต่อหน้าธารกำนัลเมื่อสองปีก่อนยังลือกันให้แซ่ดอยู่เลย ไยจู่ๆ ตอนนี้ถึงได้เปลี่ยนใจแล้วล่ะ” กุ้งยักษ์อีกตัวส่ายหน้า ไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด

“ไม่ได้หลอกเจ้าจริงๆ นะ ส่วนทำไมถึงเปลี่ยนใจนั้น ข้าได้ยินมาว่า…” กุ้งยักษ์สีทองทำหน้ามีเลศนัย กดเสียงให้เบาลง “ธิดามังกรน้อยสู้กับจักรพรรดิปีศาจหลายตัวเพื่อช่วยไข่มุกทั้งเมืองในจักรวรรดิมุกดา สุดท้ายยังสังเวยเลือดเพื่อช่วยนักพรตมนุษย์คนหนึ่งด้วย ตอนนี้สายเลือดของนางถือว่าไม่บริสุทธิ์แล้ว! ไม่อย่างนั้นเจ้าคิดว่าเจ้ามังกรจะยอมยกธิดาที่มีอนาคตให้กับหัวหน้าหน่วยองครักษ์หรือ เรื่องนี้ลือไปทั่ววังมังกรแล้ว คิดว่าอีกวันสองวันคงจะป่าวประกาศ”

กุ้งยักษ์อีกตัวได้ยินก็ชะงักไปอีกครั้ง “ไยคำพูดเจ้าฟังดูไม่น่าเชื่อยิ่งกว่าเดิมเล่า…”

“ตัดหนทางบำเพ็ญเพียรเพื่อไข่มุกที่ไม่มีประโยชน์อะไร แถมยังมีมนุษย์ที่เพิ่งรู้จักอีกด้วย ธิดามังกรบ้าไปแล้วหรือ”

…

เมื่อกุ้งยักษ์ทั้งสองเดินไปไกลแล้ว อันหลินก็หลับตาลงช้าๆ ใบหน้ามีความรู้สึกผิดอย่างสุดซึ้ง

“ไปกันเถอะต้าไป๋ เหาะไป”

หอหยกมรกต วังมังกร

“พี่เป่ยเหลียน ท่านจะไปจริงๆ หรือ” หยินอวี่คว้าข้อมือเป่ยเหลียน ใบหน้าฉายความอาลัยอาวรณ์อย่างยิ่ง

นางรู้ว่าหากเป่ยเหลียนไปครานี้ เท่ากับว่าจะตัดสัมพันธ์กับวังมังกรอย่างเด็ดขาด ตามนิสัยของเจ้ามังกรแล้ว คงไม่อนุญาตให้นางกลับวังมังกรอีกแล้ว…

เป่ยเหลียนยิ้มบางๆ กุมมือหยินอวี่กลับ “ข้าไม่มีทางเลือกนี่นา เสด็จพ่อจะให้ข้าแต่งงานกับคนที่ข้าไม่ได้รักเลยสักนิด เรื่องนี้ข้าจำต้องตกลง ในเมื่อขัดขืนไม่ได้ เช่นนั้นข้าก็ทำได้เพียงจากไป”

ดวงตาของหยินอวี่แดงก่ำ ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร

นางรู้จักนิสัยของพี่เป่ยเหลียนดี คำไหนคำนั้น ไม่มีใครบังคับให้นางทำอะไรได้

“หึ…เป็นเพราะนักพรตมนุษย์คนนั้น เขามีสิทธิ์อะไรมาให้ท่านต้องชดใช้เช่นนี้!” หยินอวี่อัดอั้นตันใจ ไม่มีที่ให้ระบาย จึงโยนความผิดทั้งหมดให้กับนักพรตที่ไม่เคยรู้จักคนนั้น

ใบหน้าของเป่ยเหลียนเจือความอ่อนโยน มองน้องสาวที่นางรักที่สุดในวังมังกรแล้วพูดยิ้มๆ ว่า “ไม่เลย ข้ายินดีมากที่ได้ช่วยเขา เรื่องนี้อีกไม่นานเจ้าก็คงจะรู้”

ดวงตากลมโตสุกใสของหยินอวี่กะพริบปริบๆ จ้องพี่สาวด้วยความงุนงง

แต่เป่ยเหลียนไม่คิดจะพูดอะไรมาก ที่ก่อนหน้านี้นางไม่บอกชื่อของคนคนนั้นให้วังมังกร ก็เพราะไม่อยากสร้างปัญหาให้คนคนนั้น แต่เรื่องนี้ปิดไม่ได้ เป็นเพราะวีรกรรมของทั้งสอง ลือกระฉ่อนทั่วจักรวรรดิมุกดานานแล้ว สักวันหยินอวี่ก็ต้องรู้

นางถอนหายใจเบาๆ บางครั้งคำว่าบุพเพสันนิวาสก็ช่างมหัศจรรย์อย่างแท้จริง

หากนางไม่ช่วยนักพรตมนุษย์คนนั้น มนุษย์คนนั้นก็จะไม่ปรากฏตัวในสนามรบบรรพกาล

หากนักพรตมนุษย์ไม่ปรากฏตัวในสนามรบบรรพกาล เช่นนั้นหยินอวี่ก็อาจจะเสียชีวิตที่นั่น

อีกนัยหนึ่งก็คือ นางช่วยชีวิตนักพรตมนุษย์คนนั้น ก็เท่ากับได้ช่วยชีวิตของหยินอวี่ด้วย!

มีเหตุแบบใด ก็มีผลแบบนั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน