ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 299

“พ่อ มาทางนี้ ครั้งนี้ผมเอาของดีจากสรวงสวรรค์มาให้พ่อเพียบเลย”

อันหลินลากอันหมิงชวนมาที่ศาลาเล็กๆ หลังหนึ่ง ลูบแหวนมิติด้วยความตื่นเต้น ตรวจสอบของข้างใน

“ดูลูกพูดเข้าสิ พ่อบำเพ็ญเพียรที่นี่ ไม่ขาดเหลืออะไรทั้งนั้น ลูกไม่จำเป็นจะต้องเอาอะไรมาเลย!” อันหมิงชวนพูดอย่างไม่ยี่หระ

“ไม่ขาดเหลืออะไรจริงๆ เหรอ อาวุธวิเศษก็ไม่เอาเหรอ” อันหลินพูดพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม

เมื่อสิ้นประโยคนี้ ศาลาทั้งหลังก็เงียบสนิท

เถียนหลิงหลิง ชุยเจ๋อและอันหมิงชวนสูดหายใจดังเฮือก พากันเบิกตากว้าง

อาวุธวิเศษมีความหมายอย่างไรต่อนักพรตบนโลก มันเป็นสมบัติประจำสำนักของสำนักหนึ่งเชียวนะ!

อาวุธวิเศษที่มีให้เห็นในประเทศจีนหักนิ้วนับได้

“ไม่ได้ ของสิ่งนี้เลอค่าเกินไป! ลูกเก็บไว้เองเถอะ พ่อไม่เอา!” พออันหมิงชวนได้สติก็รีบปฏิเสธทันควัน

อันหลินยิ้ม เขารู้ว่าพ่อกังวลอะไร จึงพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ผมมีอาวุธวิเศษเพียบเลย เลือกได้ตามสบาย”

ครู่ถัดมาแหวนมิติก็สว่างวาบ อาวุธวิเศษที่กระจายคลื่นอันน่าสะพรึงหกชิ้นก็ปรากฏบนโต๊ะ

อาวุธวิเศษขั้นต้นสามชิ้น ขั้นกลางสามชิ้น นี่เป็นอาวุธที่เขาชิงมาตอนที่ถูกดักปล้นนอกสุสานมังกรเหมันต์ ยังไม่ได้ขาย

“คุณพระ!”

เถียนหลิงหลิงอดสบถไม่ได้เมื่อเห็นอาวุธวิเศษหกชิ้นตรงเบื้องหน้า

ชุยเจ๋อกลืนน้ำลายเอื๊อก มองดูด้วยความตะลึงงัน

“ทำ…ทำไมลูกถึงได้มีมากมายแบบนี้…” อันหมิงชวนตาโพลง

แค่อาวุธวิเศษที่อันหลินเอาออกมาก็เทียบเท่าครึ่งหนึ่งของอาวุธวิเศษในประเทศแล้ว อะไรจะขนาดนั้น

อันหลินกลับไม่แยแส แม้แต่ในแดนจิ่วโจว อาวุธวิเศษก็นับว่าเป็นอาวุธที่ล้ำค่ายิ่งแล้ว นับประสาอะไรกับโลกมนุษย์ ไม่แปลกที่พวกเขาจะตกใจขนาดนี้

“พ่อรีบเลือกเถอะ อาวุธพวกนี้เก็บไว้ในแหวนมิติจนขึ้นราแล้ว พี่มีเงิน” อันหลินพูดอย่างใจป้ำ

ต้าไป๋เห็นดังนั้นก็เบะปาก รู้ดีว่าพี่อันเริ่มเปิดโหมดโอ้อวดแล้ว

เดิมทีเถียนหลิงหลิงชอบพูดจาแขวะอันหลิน แต่ตอนนี้กลับพูดไม่ออกแล้ว เพียงแค่มองอาวุธวิเศษหกชิ้นบนโต๊ะอึ้งๆ น้ำลายไหลออกจากปาก

อันหมิงชวนเองก็ไม่เล่นตัว ตอนนี้เขาค่อนข้างชอบใช้กระบี่ จึงเลือกกระบี่น้ำค้างคราม อาวุธวิเศษขั้นกลางเล่มหนึ่ง

อันหลินยกนิ้วโป้งทันทีที่เห็น “สมกับเป็นพ่อของผม ครอบครัวของเราต้องเป็นสร้างเซียนกระบี่แน่นอน!”

เถียนหลิงหลิง “…ชมว่าตัวเองเป็นเซียนกระบี่อีกแล้วเหรอ”

ต้าไป๋ “พี่อันเป็นเช่นนี้แหละ”

เมื่อพ่อเขาเลือกเสร็จ เขาก็มองเถียนหลิงหลิงพลางชี้อาวุธวิเศษบนโต๊ะ “เธอก็เลือกอาวุธวิเศษตรงนี้ไปสักชิ้นสิ”

เถียนหลิงหลิงชะงัก ดวงตาฉ่ำวาวจ้องอันหลิน “นักพรตจอมปลอมนาย…นายหมายความว่าจะยกอาวุธวิเศษให้ฉันชิ้นหนึ่งเหรอ”

อันหลินพยักหน้า เพราะเธอเป็นเพื่อนสนิทที่รู้จักในโลกมนุษย์ เขาใจกว้างกับเพื่อนเสมอ

“ว้าว! เซียนกระบี่อันหลิน ฉันรักนายจังเลย!” เถียนหลิงหลิงโถมตัวใส่อันหลินอย่างลิงโลดใจ ปากจิ้มลิ้มนุ่มหยุ่นประทับลงข้างแก้มอันหลิน ดีใจจนร้องกริ๊ดกร๊าด

เห็นได้ชัดว่าคำว่า ‘เซียนกระบี่อันหลิน’ ใช้ได้ผลกับอันหลินมาก เขายิ้มอย่างพออกพอใจ

จากนั้นเขาก็ชี้อาวุธวิเศษบนโต๊ะ “รีบเลือกชิ้นที่ชอบที่สุดสิ”

เถียนหลิงหลิงพยักหน้า เลือกลูกดอกสีขาวคู่หนึ่งจากอาวุธวิเศษทั้งห้าชิ้น ลูกดอกอัสนี อาวุธวิเศษขั้นต้น

เมื่อเลือกเสร็จแล้ว อันหลินก็หันหน้ามองชุยเจ๋อ “คุณลุงชุย ผมบอกแล้วว่าจะมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้ คุณลุงก็มาเลือกสักชิ้นสิครับ”

อันหลินเพิ่งพูดจบ ชุยเจ๋อก็นิ่งงันกับที่

มอบอาวุธวิเศษให้ตนงั้นเหรอ

ล้อกันเล่นหรือเปล่า! นี่มันอาวุธวิเศษที่มีมูลค่ามหาศาลเชียวนะ!

เขาเคยคิดว่าอันหลินจะมอบของดีให้เขา เช่นศาตราวุธที่มีค่า ยาที่มีราคาแพงระยับ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าอันหลินจะมอบอาวุธวิเศษให้ตน!

“คุณลุงชุย คุณลุงเป็นอาจารย์ของพ่อผม ของขวัญชิ้นนี้กรุณารับไว้ด้วยครับ”

อันหลินพูดเสียงจริงจังอีกครั้งเมื่อเห็นว่าชุยเจ๋อยังไม่ตอบสนอง

อันหมิงชวนก็หัวเราะร่วน “หลินจื่อได้ดิบได้ดีแล้ว นี่เป็นน้ำใจของเขา อาจารย์เข้าไปเลือกสักชิ้นเถอะ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน