ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 309

อันหลินแข็งตัวท่ามกลางสายตาของประชาชี ซ้ำยังมีแผ่นน้ำแข็งหนาเตอะปกคลุมอีกด้วย

เหล่านักพรตตกตะลึงกันถ้วนหน้า

“วิชาของสหายอันหลินต้องแช่แข็งตัวเองแบบนี้เลยเหรอ!”

เฉิงอิงตะลึงจนตาค้าง ราวกับได้เปิดประสบการณ์ใหม่

“ตายังไม่หลับด้วยซ้ำ จะไม่มีปัญหาจริงๆ เหรอ” ลู่เสวี่ยเบิกตากว้าง ใบหน้าฉายความห่วงกังวล

อันหมิงชวนมองดวงตาที่เบิกโพลงของอันหลิน รวมถึงสีหน้าที่แข็งตัวจนดูเจ็บปวด ก็เป็นห่วงมากเหมือนกัน แต่กลับไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

“ฉันจะส่งหลินจื่อกลับเขาเป่ยอู้ก่อน!” อันหมิงชวนรู้ว่าเทพศพยังไม่ถูกกำจัด แม้จะอยู่ในจุดรวมพลของเขาฉางไป๋ แต่ยังคงอันตรายอยู่ดี จึงโพล่งขึ้นมาทันที

สถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดที่เขานึกออกก็คือเขาเป่ยอู้ จึงตัเสินใจว่าจะย้ายร่างกายของอันหลินกลับไปพักที่นั่นก่อน

“ได้ หมิงชวนพาสหายอันหลินกลับไปก่อน ถ้ามีอะไรให้พวกเราช่วยเหลือก็บอกได้เต็มที่เลย” เฉิงอิงบอกลาอันหมิงชวน ใบหน้าฉายความห่วงใย

“อืม หมิงชวนขอบคุณหัวหน้าเฉิง”

อันหมิงชวนยกมือขึ้นคารวะแล้วเดินไปหาอันหลิน ออกแรงยกแล้วแบกขึ้นหลัง

“ท่านลุงอัน วางพี่อันไว้บนหลังข้า ข้าจะพาพวกท่านกลับเอง โฮ่ง!” ต้าไป๋พูดด้วยภาษาสัตว์ภูต

อันหมิงชวนพยักหน้า แบกอันหลินที่ถูกน้ำแข็งห่อหุ้มกระโดดขึ้นคร่อมตัวต้าไป๋ จากนั้นพุ่งทะยานขึ้นฟ้า

บนยอดเขาที่มีเมฆหมอกรายล้อม ณ เขาเป่ยอู้

ภายในศาลา มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังดื่มชาอย่างผ่อนคลายอยู่เพียงลำพัง

ต่อมาเขาก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคย จึงเปิดตาค่ายกลต้อนรับการมาเยือนของร่างที่คุ้นเคยทันที

“ฮ่าๆ ๆ…อันหลินเสร็จธุระไวปานนี้เชียวเหรอ จะได้ดื่มกับนายสักทีนะ” ชุยเจ๋อลุกขึ้น ปรี่เข้าไปต้อนรับด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

จากนั้นรอยยิ้มของเขาก็แข็งค้างบนใบหน้า

ทำไมคนที่นั่งอยู่บนสุนัขถึงเป็นอันหมิงชวนล่ะ!

คุณพระ! ที่อันหมิงชวนอุ้มนั่งอันหลินเหรอ อันหลินกลายเป็นน้ำแข็งไปแล้วเหรอ!

อันหมิงชวนวางอันหลินลงพื้นเบาๆ หายใจหอบเล็กน้อย

ชุยเจ๋อสาวเท้าก้าวฉับๆ ทำหน้าจกใจอย่างปิดไม่มิด “หมิงชวน อัน…อันหลินเป็นอะไรไป”

“เขากำลังฝึกวิชาอยู่ จะกลายเป็นมนุษย์น้ำแข็งสามวัน ผมพาเขามาที่นี่เพื่อความปลอดภัยของเขา” อันหมิงชวนพูดพลางเงยหน้าขึ้นมองแสงแดดที่เจิดจ้า พูดอย่างคาดหวังว่า “ตากแดดอยู่ตรงนี้แหละ ดูว่าแสงอาทิตย์พอจะให้ความอบอุ่นกับลูกผมบ้างได้ไหม…”

ชุยเจ๋อมองท่อนน้ำแข็ง ไม่รู้ว่าควรจะแสดงสีหน้าแบบไหน ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้จริงๆ!

ตอนนี้อันหลินตกอยู่ในสภาวะที่มหัศจรรย์อย่างยิ่ง เขาไม่ได้หลับใหลแต่อย่างใด

จักษุประสาท โสตประสาทของเขาไม่ได้รับผลกระทบ มีแค่ร่างกายที่ถูกความเย็นกัดกร่อนไม่หยุดไม่หย่อนเท่านั้น

มันเป็นความเย็นอย่างมหันต์ที่แม้แต่วิญญาณก็รู้สึกเจ็บปวดไปด้วย พลังความเย็นแบบนี้ทำให้เขาทรมานเหลือเกิน

เขามองเห็นสีหน้าที่กระวนกระวายของพ่อ สีหน้าที่เป็นห่วงปนความสงสัยของชุยเจ๋อ มองเห็นต้าไป๋ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาสบตาเขาด้วยดวงตากลมมนที่เบิกกว้างของมัน

จู่ๆ ต้าไป๋ก็ยิ้มชั่วร้าย

มันส่งกระแสจิตมาว่า ‘พี่อัน เจ้ายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า พูดได้ไหม’

อันหลิน “…”

เขาแสดงท่าทางอะไรไม่ได้เลย มีแค่สติสัมปชัญญะที่ยังตื่นตัว แต่สื่อสารไม่ได้

จากนั้นเขาก็เห็นต้าไป๋ล้วงมือถือออกมาต่อสายหาใครบางคน

“ฮัลโหล สวีเสี่ยวหลาน ตอนนี้อันหลินกลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว อยากมาดูหน่อยไหม”

“ไม่เป็นไร! ไม่ต้องวิตก มีเวลาชมแค่สามวันนะ อย่าพลาดโอกาส เพราะเวลาไม่หวนคืน”

“อืม ข้าจะส่งพิกัดให้ หึๆ ๆ…โฮ่ง!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน