ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 308

ชั่ววินาทีที่อันหลินใกล้จะจุมพิตนั้น จู่ๆ ใบหน้างดงามของสวีเสี่ยวหลานก็ฉายวาบในสมองของเขา

ความคิดหนึ่งปรากฏขึ้นมา สลัดออกจากหัวไม่ได้

ไม่ได้ จูบแรกของเราจะมอบให้ผีดิบได้อย่างไร!

อันหลินหยุดนิ่งแล้ว

เขารู้สึกถึงอุณหภูมิเย็นเยียบที่พรูออกมาจากริมฝีปากแสนเย้ายวนที่อยู่ใกล้เพียงเอื้อม

ซ้ำยังเห็นความงุนงงและตกใจจากหญิงสาวใต้ร่างอีกด้วย

ครู่เดียวนัยน์ตาที่พร่าเลือนของเทพศพก็กลับมาคมชัดอีกครั้ง ไอเย็นจันทราสีน้ำเงินทั่วร่างกระจายตัวทันใด

อันหลินถูกพลังงานลูกนั้นสะเทือนจนกระเด็น เลือดเนื้อประหนึ่งจะถูกแช่แข็ง ร่างหล่นกระแทกพื้น

เทพศพลุกขึ้นยืน เนื้อตัวสั่นระริก หน้าอกขนาดใหญ่กระเพื่อมตามลมหายใจที่ถี่กระชั้น นัยน์ตาดำขลับจ้องอันหลินเขม็ง

สมรภูมิรบตกอยู่ในความเงียบอันชอบกลอีกครั้ง ไม่มีใครกล้าพูดอะไร

พวกเขาล้วนแต่ไม่เข้าใจว่า ตอนนี้เหตุการณ์เป็นอย่างไรกันแน่

“ไม่เคยมีผู้ใดอาจหาญจู่โจมข้าเช่นนี้มาก่อน…”

เทพศพเค้นรอยยิ้มมีเสน่ห์ออกมา มือลูบริมฝีปากแผ่วเบา ทุกอิริยาบถล้วนงดงาม

“หนุ่มน้อยเจ้าช่างบ้าตัณหาใจกล้าเสียจริง เห็นแก่ที่เจ้าเร่าร้อนปานนี้ ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า แล้วพบกันนะ…”

เสียงนุ่มนวลดังขึ้น เธอขยิบตาให้อันหลิน ส่งสายตาให้แล้วย่ำหมอกดำล่าถอยไปอย่างรวดเร็ว

“จะหนีไปไหน!” อันหลินลุกขึ้นจากพื้น ปีกสายลมสีขาวงอกออกจากแผ่นหลัง เตรียมจะไล่ตามไป

เขารู้ว่าเทพศพรู้ความแตกต่างทางความสามารถของทั้งคู่ดีแก่ใจ จึงตัดสินใจหลบหนี

แต่ในสถานการณ์แบบนี้ เขาจะปล่อยเทพศพหนีไปได้อย่างไร จึงไล่กวดทันที

ในตอนนั้นเอง ไอศพสีดำที่โอบล้อมรอบกายทุกคน ก็พลันหดตัวทันควัน ซัดโหมกระหน่ำเข้ามา

ไอศพเกิดจากฝีมือของเทพศพ ไม่ใช่สิ่งที่นักพรตทั่วไปจะรับมือได้

อันหลินเห็นดังนั้นก็จำต้องหยุดฝีเท้า รวมตัวกับต้าไป๋กับเฉิงอิง ใช้พลังเซียนโจมตีหมอกดำให้สลายตัว

เมื่อหมอกดำมลายไปแล้ว เทพศพก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

“บัดซบ หนีไปซะได้!” อันหลินทั้งหงุดหงิดและรู้สึกผิด

หากไม่ใช่เพราะความลังเลของตน ก็คงไม่พลาดท่าปล่อยเสือกลับรัง

“ไม่เป็นไรพี่อัน ต่อไปเราค่อยหาโอกาสจับนางกลับมาสั่งสอน โฮ่ง!” ต้าไป๋พูดพลางทำหน้าตื่นเต้น

“ฮะ สั่งสอนหรือ” อันหลินกะพริบตาปริบๆ

ในตอนนั้นเอง เหล่าสมาชิกก็กรูกันเข้ามา มองอันหลินด้วยสีหน้าหลากหลายอารมณ์

หลายคนพากันขอบคุณอันหลินกันระนาว แววตาเปี่ยมความนับถือ แต่ก็มีหลายคนที่มองเขาแปลกๆ

“สหายอันหลิน ไม่คิดเลยว่ารสนิยมของนายจะเฉพาะตัวแบบนี้” เฉิงอิงหัวเราะแห้งๆ

“ผู้อาวุโสอันหลิน ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่า ‘ต่อให้เป็นเทพก็จะฆ่าให้พวกเราดู’ ของคุณมันโอหังมาก ดูจากตอนนี้แล้ว ‘ต่อให้เป็นเทพก็จะXให้พวกเราดู’ น่าตะลึงยิ่งกว่า! ถึงคุณแพ้แต่ก็มีเกียรติ!” ผู้คนเป็นชายคนหนึ่ง แถมยังยกนิ้วโป้งให้ด้วย

การกระทำที่อันหลินเป็นฝ่ายจูบเทพศพที่เซ็กซี่เย้ายวนทำเขาตกใจเข้าเต็มเปา

เมื่อชายคนนั้นพูดจบ ก็มีนักพรตหนุ่มอีกหลายคนก็เห็นพ้องต้องกัน

ใช่ว่าพวกเขาจะไม่คิดอะไรกับเทพศพ เพียงแต่ว่าเทพศพยิ่งใหญ่และน่ากลัวขนาดนี้ ต่อให้พวกเขาใจกล้าแค่ไหน ก็ไม่กล้าทำเช่นนี้ ผู้ที่กล้าทำแบบนี้ มีแค่อันหลินเพียงคนเดียว เขาทั้งทำให้รู้สึกอิจฉาและชื่นชม!

“นี่! พวกคุณอย่าเข้าใจผิด เรื่องไม่ใช่อย่างที่พวกคุณคิด!” ในที่สุดอันหลินก็รู้แล้วว่าพวกเขากำลังพูดถึงอะไร จึงรีบพูดแก้ตัวเป็นพัลวัน

“ผู้อาวุโสอันหลินไม่ต้องชี้แจงหรอก คุณเป็นคนช่วยชีวิตพวกเราไว้ คุณแข็งแกร่งขนาดนี้ มีรสนิยมพิลึกหน่อยก็ไม่แปลกหรอก พวกเราไม่ล้อคุณหรอก” ลู่เสวี่ยก็ก้าวออกมา พูดด้วยสีหน้าจริงจังเช่นกัน

ขณะนั้นเอง ไหล่ของอันหลินก็ถูกตบอย่างแรง

เขาเหลียวหลัง เห็นแววตาที่อ่อนโยนและหนักแน่นของพ่อ

“ลูก พ่อเชื่อมั่นในความสามารถของลูกอย่างไร้ข้อกังขา ข้อนี้ลูกไม่เคยทำให้พ่อผิดหวังเลย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน