ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 315

“ขอฉันลองดูบ้าง!”

นักพรตกายแห่งมรรคคนหนึ่งเดินย่ำน้ำมา พุ่งใส่ประตูมิติ ปรากฏว่าชนอย่างจังจนฟันซี่หนึ่งหลุดออกมา

นักพรตมากมายต่างก็ลองบุกเข้าประตู ทว่ากลับมีความล้มเหลวเป็นผลลัพธ์

บางคนใช้ร่างกายพุ่งชน บางคนใช้อาวุธโจมตี ใช้พลังเซียน ใช้ค่ายกล…

เมื่อล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า ความบ้าคลั่งในตอนแรกเริ่มเจือจางลงช้าๆ ทุกคนต่างก็คิดหาทางทำลาย

พวกอันหลินจึงฉวยจังหวะที่สงบลงชั่วขณะ พุ่งตัวใส่ประตูมิติ

เถียนหลิงหลิงกับพญางูขาวยืนเหนือก้อนอิฐสีดำของเขา อีกเจ็ดคนล้วนขี่กระบี่เหาะสู่ใจกลางผิวทะเลสาบ มีนักพรตหล่อเลี้ยงวิญญาณทั้งสิ้นแปดชีวิต ไม่มีใครว่างจนปวดไข่ จะไปขัดขวางทีมที่น่ากลัวเช่นนี้หรอก แม้แต่เจ้าแห่งผีดูดเลือดและจ่าฝูงหมาป่าก็อยู่ในความเงียบเช่นกัน

นินจาสามคนที่ซ่อนเร้นอยู่ในมุมมืดรอคอยโอกาสเคลื่อนไหว บัดนี้ปิดปากเงียบกริบ ลอบกลืนน้ำลายเอื๊อก

“ศิษย์พี่หลิว ท่านนำเถียนหลิงหลิงกับพญางูขาวเข้าไปก่อน” อันหลินชิงพูดขึ้นมาก่อน

สถานการณ์ภายในสุสานโสว่หยางไม่ทราบได้ ต้องมีบุคคลที่มีพลังแก่กล้านำเข้าไป ส่วนคนที่อ่อนแอ ก็จำต้องเข้าไปโดยไวเช่นกัน จะได้ไม่เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นข้างนอก

หลิวเชียนฮ่วนพยักหน้า หยิบป้ายหยกออกมา วางแนบประตูมิติแล้วกระตุ้นด้วยพลังปราณ

ทันใดนั้น ประตูมิติก็ส่องแสงสีขาวโชติช่วง ร่างของหลิวเชียนฮ่วนกลายเป็นแสงทองระยิบระยับ ถูกดูดเข้าไปในประตู

บ่อสวรรค์ตกอยู่ในสภาวะเงียบเชียบชอบกล ทุกผู้ทุกคนเบิกตากว้างจ้องภาพตรงหน้า ลมหายใจก็ถี่กระชั้นขึ้นมา

ในตอนนั้นเอง พญางูขาวก็กระตุ้นป้ายหยกแล้วเช่นกัน

ตั้งแต่กระตุ้นป้ายหยกไปจนถึงเข้าสู่ประตูมิติใช้เวลาราวๆ สิบวินาที

ตอนนี้ขอแค่ไม่ใช่คนโง่ ล้วนแต่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“ป้ายหยกทำให้นักพรตเข้าสู่อุโมงค์มิติของโบราณสถานได้!”

“นักพรตกลุ่มนั้นมีป้ายหยกกันหมดเลยใช่ไหม”

…

ความดึงดูดใจของโบราณสถานต่างมิติมีมากปานใด ทุกคนในที่เกิดเหตุให้คำตอบทันที

“นักพรตมนุษย์ ส่งป้ายหยกมา ไม่อย่างนั้น ตาย!”

ลำแสงกระหายเลือดปะทุในดวงตาดำขลับของจ่าฝูง บาเรียสายลมดำทะมึนแผ่กระจายไปทั่ว พลังยุทธ์ที่อหังการไร้ที่เทียบเทียมถูกปล่อยออกมาแล้วอย่างสิ้นเชิง

ในสายตาของมัน ตรงนั้นเป็นเพียงนักพรตหล่อเลี้ยงวิญญาณไม่กี่คนเท่านั้น หากอยากรอดชีวิต ย่อมต้องรู้จักสละบางอย่าง

ร่างของพญางูขาวหายลับไปในประตูมิติ เถียนหลิงหลิงมองอันหลินด้วยความกังวล

“ทำต่อไป ข้างนอกพวกเราจัดการเอง” อันหลินพูดเสียงนิ่ง

เถียนหลิงหลิงกัดฟันแล้วกระตุ้นป้ายหยก

หมาป่าอนธการระเบิดโทสะทันใด “อยากตายหรือไง!”

ในเวลาเดียวกัน เจ้าแห่งผีดูดเลือดคร้านจะพูดด้วยซ้ำ มือถือหอกโลหิตกระโจนใส่พวกอันหลินด้วยคลื่นสีเลือด

ขณะนั้นเอง นินจา นักรบกลายพันธุ์ เผ่าเวท ฝูงหมาป่า เจ้าแห่งผีดูดเลือด…พลังของอิทธิพลทั้งหมดพากันพุ่งใส่พวกอันหลินอย่างกลัวเสียโอกาส

ป้ายหยกเหลือแค่เจ็ดชิ้น จำนวนมีจำกัด ตอนนี้มีเวลาสนใจเรื่องอื่นที่ใดกัน แย่งได้หนึ่งชิ้นก็เป็นเรื่องดี!

คราแรก ไม่มีใครคิดว่านักพรตกลุ่มนี้จะรอดชีวิต ยอดฝีมือระดับแปลงจิตสองตน ผู้แข็งแกร่งหล่อเลี้ยงวิญญาณยี่สิบกว่าชีวิตรวมตัวกันปิดล้อม กองทัพที่ก่อตัวจากมวลพลังกลุ่มนี้มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน!

เซวียนหยวนเฉิงหยิบถาดเจ็ดดาวออกมา

ครืน ค่ายกลมหึมาปรากฏขึ้นรายล้อมประตูมิติ!

เปลวไฟอันร้อนระอุและอัสนีสีทองม้วนตัวไปทั่วทุกสารทิศ ข่มขู่ให้การรุกรานของกองทัพใหญ่ล่าถอยด้วยพลังที่ไม่อาจต้านทานได้! ดุคเจ้าแห่งผีดูดเลือดกับจ่าฝูงหมาป่าอนธการที่อยู่ด้านหน้าสุด ก็ถูกพลังงานที่น่าสะพรึงโจมตีจนถอยกรูดเช่นกัน

ชัดเจนว่านี่เป็นค่ายกลดูดวิญญาณสูงสุดและค่ายกลอัสนีเพลิงวิหคที่เซวียนหยวนเฉิงกับสวีเสี่ยวหลานวางไว้ก่อนหน้านี้ ค่ายกลถูกเซวียนหยวนเฉิงเก็บใส่ถาดดวงดาว จากนั้นวางค่ายกลตรงหน้าประตูมิติ

เมื่ออิทธิพลแต่ละฝ่ายเห็นค่ายกลที่ทรงอานุภาพสะเทือนฟ้าดิน ต่างก็ออกอาการพรั่นพรึง

แม้แต่เจ้าแห่งผีดูดเลือดและจ่าฝูงหมาป่าอนธการเองก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึมอย่างยิ่ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน