ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 323

หลิงเซียงเล่อถือกระบี่เจ็ดดาว ตวัดจะฟันอันหลิน

ลำแสงที่แฝงพลังเจ็ดดารารายพราวระยับ ดุจแพรไหมสีม่วง พุ่งดิ่งลงมาพร้อมกับอานุภาพทำลายล้างทุกสรรพสิ่ง

เมื่อเผชิญกับลำแสงที่ทรงพลัง อันหลินก็ยกกระบี่ขึ้นขวางหน้า สีหน้าไม่แปรเปลี่ยน

ตูม

ปราณกระบี่ระเบิด ลำแสงสีม่วงลุกลามไปหลายสิบจั้ง หั่นหอหลังนี้ให้เป็นสองซีก

อันหลินถูกปราณกระบี่พุ่งชน เลือดลมติดขัด ร่นถอยหลายก้าว ลอบประเมินกำลังในใจ

ท่านี้ของหลิงเซียนเล่อเทียบเท่าการโจมตีสุดพลังของระดับแปลงจิตขั้นกลาง

ท่าทางความสามารถของอริยะสงครามจะเหนือกว่าที่จินตนาการไว้นิดหน่อย

ฟิ้ว ซูเฉี่ยนอวิ๋นก็เริ่มลงมือแล้วเช่นกัน กงจักรแสงจันทร์สีน้ำเงินกระโดดข้ามมิติ มาประชิดตัวปรมาจารย์เย่ฉงซานในพริบตา

เย่ฉงซานถอยหลังครึ่งก้าว สร้อยที่ร้อยด้วยประคำสีชาดบนลำคอกระจายตัวโดยพลัน

ประคำเก้าสิบเก้าเม็ดลอยคว้างกลางอากาศ ก่อตัวเป็นค่ายกลพิทักษ์สีชาด แผ่คลุมเย่ฉงซานตั้งแต่หัวจรดเท้า กระจายพลังงานลึกลับเกินหยั่ง

กงจักรแสงจันทร์เฉือนค่ายกลสีชาดจนเกิดเสียงแหลมดังสนั่น แต่ไม่อาจทะลวงเข้าไปได้ ทำให้ดวงหน้าลออของซูเฉี่ยนอวิ๋นขึงขัง จำต้องเพิ่มแรงยิ่งขึ้น

ลำแสงสีน้ำเงินของกงจักรแสงจันทร์แปรเปลี่ยนเป็นลึกล้ำ ค่ายกลพิทักษ์สีชาดเกิดรอยร้าวในชั่วพริบตา

เย่ฉงซานตกใจ ปรบมือตะโกนลั่นว่า “ประคำเทวะหวนคืน!”

ประคำสีชาดเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ปล่อยลูกไฟร้อนระอุออกมา เชื่อมประสานเป็นเปลวไฟพญาหงส์เย้ยพิภพแล้วพุ่งไปหาซูเฉี่ยนอวิ๋น

ตูม ลูกไฟระเบิดอย่างสิ้นเชิง แผดเผาทุกสรรพสิ่งโดยรอบให้วอดวาย

หอหลักอันโอฬารถูกเปลวไฟพญาหงส์ทำลายล้างกลายเป็นซากปรักหักพัง

อันหลินมองทะเลเพลิงที่อยู่ไม่ไกลด้วยความกังวล เห็นหญิงสาวคนหนึ่งถูกกงจักรแสงจันทร์คุ้มกัน กระโดดออกจากทะเลเพลิง ชั่วขณะที่เส้นผมดำขลับโบกสะบัด ร่างของหญิงสาวดูสะบักสะบอม ทว่าไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ทำให้เขาโล่งใจไปเปราะหนึ่ง

“ตัวเจ้าเองยังเอาตัวไม่รอด ยังมีแก่ใจไปสนใจชะตาของคนอื่นอีก!”

เสียงของหลิงเซียงเล่อดังขึ้นมากะทันหัน

เพียงครู่เดียว ลำแสงจากกระบี่อันปราดเปรียวอย่างยิ่งเส้นแล้วเส้นเล่าก็พุ่งเข้าประชิดทันที

ลำแสงโลดแล่นไปทั่ว เพียงแค่ควันหลงก็ทำให้ขุนเขาถล่ม ปฐพีทลายแล้ว

ศิษย์ของหอเด็ดดาวเห็นศึกอันสะเทือนฟ้าดินบนยอดเขาสูง บ้างก็วิ่งหนีกันจ้าละหวั่น บ้างก็จ้องมองไกลๆ ด้วยความสะเทือนขวัญ

หลิงเซียงเล่อปล่อยปราณกระบี่ดุจสายรุ้ง ทรงอานุภาพ

อันหลินอาศัยวิชากระบี่อันแกร่งกร้าวในการต้านทาน ถูกกำราบชนิดที่แทบทนไม่ไหว

ตั้งแต่สู้กันจนถึงตอนนี้ หลิงเซียวเล่อหมดซึ่งความเหลาะแหละแล้ว สีหน้าเคร่งขรึมอย่างยิ่ง “พิลึกเหลือเกิน พลังงานที่พวกเจ้าใช้ไม่ใช่ปราณสงคราม! พวกเจ้าเป็นใครกันแน่!”

“เป็นคนตายอย่าพูดมากปานนี้เลย” จู่ๆ นัยน์ตาของอันหลินก็ขาวโพลน กระบี่พิชิตมารถูกกระแสลมสีขาวโอบล้อมโดยพลัน ร่างกายเหมือนสายลมพัดวูบ ประกายกระบี่ทอแสงสีขาว

“กระบวนท่าที่หนึ่ง กระบี่แห่งสายลม!”

พลังต่อสู้โดยรวมของอริยะสงคราม เขาพอจะรู้แล้ว ลำดับต่อไปก็จะไม่ยั้งมืออีกแล้ว

เสี้ยววินาทีนั้น หลิงเซียงเล่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของความตาย

เขาจึงกัดปลายลิ้นแล้วถ่มเลือดออกมาทันที “โลหิตสังเวยกระบี่ดารา!”

กระบี่เจ็ดดาวถูกเลือดลมกระตุ้น ลำแสงสีม่วงทวีความเร็วจนเหมือนฝนดาวตก พุ่งชนกระบี่แห่งสายลมในพริบตา

ตูม

พลังที่ยิ่งใหญ่สองลูกปะทะกันอย่างจัง เมื่อปราณกระบี่โลดแล่น พสุธาในรัศมีสิบจั้งก็กลายเป็นผุยผง หลิงเซียงเล่อกับอันหลินถูกพลังอันอหังการสะเทือนจนร่นถอย

หลิงเซียงเล่อจ้องอันหลินด้วยความพรั่นพรึง หากเขาไม่ตัดสินใจใช้เพลงกระบี่ไม้ตายของเขาได้ทันท่วงที เขาอาจจะถูกฆ่าไปแล้วก็ได้ ครู่ต่อมา จู่ๆ หนังตาของเขาก็กระตุก เห็นกระแสลมสีขาวโอบล้อมกระบี่ของอันหลินอีกครั้ง

“กระบวนท่าที่หนึ่ง กระบี่แห่งสายลม!”

หลิงเซียงเล่อลอบสบถในใจ กัดปลายลิ้นแล้วถ่มเลือดออกมาอีกครั้ง “โลหิตสังเวยกระบี่ดารา!”

กระบี่เจ็ดดาวระเบิดลำแสง พุ่งชนกระบี่แห่งสายลมอีกครา

ตูม

ทั้งคู่ถอยกรูด หลิงเซียงเล่อแทบจะเป็นลมแล้ว

ในตอนนั้นเอง กระแสลมสีขาวก็โอบล้อมกระบี่ในมืออันหลินอีกครั้ง…

“กระบวนท่าที่หนึ่ง กระบี่แห่งสายลม!”

หลิงเซียงเล่อหน้ามืด กัดปลายลิ้นแล้วถ่มอีกครั้ง “โลหิตสังเวยกระบี่ดารา!”

ปรากฏว่า

ลิ้นของเขาไม่มีเลือด กระบี่เจ็ดดาวไม่มีเลือดกระตุ้น!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน