สมาชิกที่เหลือก็สังเกตเห็นชายหัวโล้นคนนั้นแล้ว
“เอ๊ะ ทำไมเขาไม่สวมชุดเกราะ” เหยาหมิงซีเอ่ยอย่างแปลกใจ
“ไม่ว่าเขาสวมชุดเกราะหรือไม่ แต่เป็นศัตรูแน่ๆ ข้าจะไปจัดการเขา”
หูก้วนกำมือแน่น พุ่งออกไปข้างหน้าด้วยความดุดัน
อันหลินสะดุ้งโหยงเมื่อเห็นอากัปกิริยาของหูก้วน รีบคว้าตัวไว้ทันที “ศิษย์น้องหู อย่าบุ่มบ่าม!”
“ทำไมหรือพี่อัน” หูก้วนเห็นท่าทางวิตกกังวลของอันหลิน จึงเอ่ยถามอย่างสงสัย
อันหลินสูดหายใจเข้าลึกแล้วเอ่ยว่า “เจ้าพุ่งเข้าไปแบบนี้ ข้ากลัวว่าเจ้าจะถูกหมัดซัด”
เซวียนหยวนเฉิงเห็นด้วยเป็นอย่างมาก “สหายอันหลินพูดถูก สำหรับศัตรูที่ไม่รู้ที่มาแน่ชัด ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางเช่นนี้แล้ว พวกเราระมัดระวังไว้หน่อยเป็นดี ให้ข้าไปลองหยั่งเชิงดูก่อน”
พูดจบ เขาก็ชักกระบี่โบราณของตัวเองออกมา ก้าวไปหาชายหัวโล้นด้วยท่าทีเตรียมพร้อม
อันหลินสะดุ้งโหยงอีกครั้ง รีบลากเซวียนหยวนเฉิงออกมา
เซวียนหยวนเฉิง “…”
อันหลินกลืนน้ำลายเอื๊อก พูดเสียงทุ้มว่า “การแต่งกายของคนคนนั้นพิลึกนัก ข้ากลัวว่าพวกเราทุกคน ไม่ว่าใครก็ต้านหมัดของเขาไม่ได้ ให้ต๋าอีกับต๋าเอ้อร์ไปหยั่งเชิงดีกว่า…”
เหยาหมิงซี หูก้วนและพญางูขาวต่างก็เบิกตากว้างมองอันหลิน ราวกับเห็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ
ในความทรงจำของพวกเขา พี่อันเพิ่งเคยขลาดกลัวแบบนี้เป็นครั้งแรก!
หลิวเชียนฮ่วนมองชายหัวโล้นที่แต่งตัวประหลาด ลูบคางขาวงดงามเล็กน้อยพลางพึมพำว่า “ข้ารู้สึกว่าชายคนนี้หน้าคุ้นๆ…”
อันหลินหันหน้ามองหลิวเชียนฮ่วน ราวกับเจอคนรู้ใจอย่างไรอย่างนั้น “วันพันช์แมน”
“อา…เขานั่นเอง!” หลิวเชียนฮ่วนตบมือฉาด แววตาทอประกายเย้ายวน พูดอย่างตื่นเต้นว่า “เขาคือไซตามะที่ฆ่าบอสตัวนั้นในหมัดเดียว!”
สมาชิกที่ไม่เข้าใจต่างก็ตะลึงงันเมื่อได้ยิน
ไซตามะหรือ ฆ่าบอสตัวหนึ่งในหมัดเดียว แข็งแกร่งปานนี้เชียวหรือ!
“ฮาย! ท่านไซตามะ ข้าคือลักซ์ สาวน้อยนักเวท!” หลิวเชียนฮ่วนทักทายชายหัวโล้นที่อยู่ไกลออกไปด้วยความตื่นเต้น รอยยิ้มสดใสอย่างยิ่ง
ราวกับคนที่หลงใหลในการคอสเพลย์สองคน พบเจอกับในโลกอันกว้างใหญ่
นี่แหละพรหมลิขิต!
ชายหัวโล้นเห็นสตรีที่งดงามยิ่งกำลังทักทายตนอย่างเป็นมิตร แถมยังเรียกตนว่าท่านไซตามะอีก จึงเผลอนิ่งอึ้งกับที่ ความอบอุ่นที่เรียกว่า ‘รู้ใจ’ แผ่ซ่านในหัวใจ
ก่อนหน้านี้เขายังกังวลว่าหลังหัวล้านแล้ว ทำอย่างไรถึงจะกู้ภาพลักษณ์อันเจิดจรัสของตนกลับมาได้
ไม่นานเขาก็นึกขึ้นได้ว่า ในโลกที่นายหญิงสร้างขึ้น มีผู้แข็งแกร่งหัวโล้นคนหนึ่งอหังการยิ่งนัก จึงแต่งตัวคอสเพลย์สักครั้ง ไม่คิดว่าแค่สวมชุดนี้ก็มีคนจำได้แล้ว!
ข้ามีความอหังการมาแต่กำเนิดจริงๆ งั้นหรือ!
ชายหัวโล้นดีใจอย่างมาก แต่เขาก็รู้ดีว่าภารกิจของตนคืออะไร หากไม่ทำภารกิจให้ดีละก็ ครั้งหน้าอาจไม่ได้คอสเพลย์เป็นผู้แข็งแกร่งหัวโล้น แต่เป็นนักรบไร้หัวแทน…
ขณะที่ชายหนุ่มกำลังใช้ความคิดอยู่นั้น ร่างสีขาวก็มาปรากฏตัวเหนือศีรษะเขาแล้วอ้าปากกว้าง
ครืน ลูกไฟสีม่วงลอยลงมาจากฟ้า
มันคือไฟมังกรเวหาหาวที่มีพลังเจาะทะลวงสูงเป็นล้นพ้น แผ่คลุมชายหัวโล้นในพริบตา อุณหภูมิที่สูงจนน่ากลัวทำให้ปฐพีละลาย
แต่ขณะที่กันดั้มกำลังพ่นไฟอยู่นั้น ชายหัวโล้นก็หายวาบไปโผล่ด้านหลังกันดั้มแล้ว
อันหลินเบิกตากว้าง อุทานลั่น “เร็วชะมัด!”
ผ้าคลุมสีขาวด้านหลังชายหัวโล้นโบกสะบัดตามแรงลม หมัดที่สวมถุงมือสีแดงซัดแผ่นหลังของกันดั้มด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อในพริบตา
ตูม
เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว คลื่นพลังสีขาวพวยพุ่งขึ้นพันเมตร
แกรก… กันดั้มได้รับแรงกระทบที่น่ากลัวจนเกราะสีเงินด้านนอกเกิดรอยร้าว ร่างกายร่วงลงพื้นเป็นเส้นสีขาว กระแทกจนเกิดหลุมลึกดำทะมึน


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม