ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 351
หลังชายหัวโล้นปล่อยหมัดใส่อันหลินจนกระเด็นไปแล้ว เซวียนหยวนเฉิงก็พุ่งเข้ามาอีกครั้ง หมายใช้วิชาธาตุแท้แห่งสรรพสิ่งถ่วงเวลาเขา
ไม่คาดคิดว่าหลังเซวียนหยวนเฉิงโดนหมัดคู่ของชายหัวโล้นซัดแล้ว พลันรู้สึกเหมือนร่างกายถูกสูบพลังจนหมดเกลี้ยง
ในตอนนั้นเอง หลิวเชียนฮ่วนก็เหาะขึ้นฟ้า ควงคทาขนนก ปล่อยลำแสงพลังงานกึ่งโปร่งแสงใส่ชายหัวโล้นประหนึ่งห่าฝน
เมื่อพลังงานระเบิด ชายหัวโล้นก็ก้าวออกมาจากฝุ่นควัน ศีรษะยังคงสว่างไสว แลดูค่อนข้างแยงตาเมื่ออยู่ภายใต้การสะท้อนของแสงอาทิตย์
“คุณพระ! ความปราดเปรียวกับพลังสุดยอดยังไม่พอ แม้แต่พลังป้องกันยังสุดยอดขนาดนี้เลยหรือ มีบั๊กชัดๆ!” หลิวเชียนฮ่วนเบิกตากว้าง เอ่ยด้วยความตกตะลึง
ทันใดนั้น ความรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีก็ผุดขึ้นในใจนาง นางจึงล่าถอยอย่างบ้าคลั่ง
แต่ร่างสีเหลืองนั่นกลับเร็วยิ่งกว่า กระโดดมาอยู่ตรงหน้านางในพริบตา ปล่อยหมัดลงมาอย่างไม่ปรานี
หลิวเชียนฮ่วนจ้องกำปั้นที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ กัดฟันแน่น ยกคทาขึ้นขวางหมายจะตอบโต้
ในขณะนั้นเอง ร่างสีขาวก็ปรากฏตรงหน้านาง กระบี่โบราณที่แฝงด้วยเจตจำนงของธาตุแท้แห่งสรรพสิ่งจู่โจมกำปั้น จากนั้นลากเข้ามาข้างตัว
พลังหมัดทะลวงอากาศ ก่อให้เกิดพายุหมุนพัดรุนแรง
หมัดที่ทรงพลังปานนี้ ไม่อาจทำลายได้อย่างสิ้นเชิง
หลังหมัดพุ่งลงมาแล้ว ร่างของเซวียนหยวนเฉิงก็บาดเจ็บอีกครั้ง ถอยหลังกรูด ใบหน้าซีดเผือด
ชายหัวโล้นรู้ว่าเซวียนหยวนเฉิงรับมือยาก จึงโจมตีเซวียนหยวนเฉิงอีกหน หลิวเชียนฮ่วนเห็นดังนั้นก็รีบปล่อยม่านแสงกำบังเซวียนหยวนเฉิงทันที
“อัสนีเหินเวหา!”
สวีเสี่ยวหลานถือกระบี่วิหคมังกร สายฟ้าเส้นหนึ่งพุ่งออกมาฟาดด้านขวาของชายหัวโล้น
แทบจะในเวลาเดียวกัน ฟ้าดินก็พลันมืดลง
ร่างของอันหลินปรากฏตัวด้านซ้ายของชายหัวโล้น ตวัดกระบี่พิชิตมารวาดลำแสงดำทะมึนพิฆาต
กระบวนท่าที่สอง เงาพยัคฆ์!
สีหน้าของชายหัวโล้นชะงัก เขาสัมผัสได้ถึงภัยอันตรายขึ้นมาทันที
กรงเล็บเหล็กคราม!
เขาใช้มือเป็นกรงเล็บ มือซ้ายกับมือขวาสาดแสงสีครามเจิดจ้าอย่างยิ่ง ตะปบยังทิศทางที่แตกต่างกัน
แควก เสียงกังวานสะเทือนความมืดมนของฟ้าดินจนแหลกลาญ
มือขวาของชายหัวโล้นกำกระบี่วิหคมังกรของสวีเสี่ยวหลานหมับ ชั่วขณะที่กระแสไฟแตกซ่าน กลับไม่อาจขยับได้อีก ส่วนมือของเขาคว้าคมกระบี่พิชิตมารไว้ พลังงานดำทะมึนถูกกรงเล็บสีครามของเขาพันธนาการ
แต่ทว่าในตอนนั้นเอง เสาพลังงานที่ร้อนระอุก็พุ่งทะลุอากาศ จู่โจมหน้าอกของชายหัวโล้นโดยพลัน!
ตูม การโจมตีของเสาพลังงานกลายเป็นความร้อนแผ่กระจายรอบทิศ
จากนั้นอันหลินกับสวีเสี่ยวหลานก็รู้สึกว่ามีพลังงานที่ยิ่งใหญ่แผ่ออกจากกระบี่ จากนั้นก็ถูกสะเทือนจนกระเด็นออกไป
เกิดซอนิกบูมดังขึ้นอีกครั้ง ชายหัวโล้นโผล่มาตรงหน้าหลิวเชียนฮ่วนอีกครา เสื้อผ้าบริเวณหน้าอกของเขาขาดรุ่งริ่ง เผยให้เห็นทรวงอกดำเกรียม
“เจ้าทำให้ข้าเจ็บได้สำเร็จ ขอมอบหมัดให้เจ้า!”
หมัดสีแดงพุ่งลงมาประหนึ่งภูเขาไท่ซาน ทำให้รู้สึกเหมือนจะหยุดหายใจ
ในตอนนั้นเอง เซวียนหยวนเฉิงก็โผล่มาตรงหน้าหลิวเชียนฮ่วนอีกครั้ง…
พลังหมัดที่น่ากลัวฉีกชั้นม่านแสงจนแหลกละเอียด ซัดยอดเขาที่อยู่ห่างไกลให้แตกทลาย
เซวียนหยวนเฉิงกับหลิวเชียนฮ่วนกระอักเลือดแล้วตกลงพื้นทั้งคู่
“เซวียนหยวนเฉิง เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม!”
หลิวเชียนฮ่วนอดทนต่อความเจ็บปวด พุ่งเข้าไปหาเซวียนหยวนเฉิงแล้วอุ้มเขาขึ้น เอ่ยถามด้วยความตื่นตระหนก
“ไม่เป็นไร เจ้าไม่ต้องสนข้า” เซวียนหยวนเฉินผละออกจากอ้อมแขนของหลิวเชียนฮ่วน กัดฟันลุกขึ้นยืนแล้วเช็ดเลือดตรงมุมปาก “เมื่อครู่ข้าผิดเอง ข้าพันธนาการชายคนนั้นไม่ได้ ทำให้พวกเจ้าบาดเจ็บ”
หลิวเชียนฮ่วนชะงักไปอีกครั้ง นัยน์ตาเลื่อนลอยไปครู่หนึ่ง
นางมองร่างที่บาดเจ็บสาหัส แต่ยังลุกขึ้นโดยไม่สนใจอะไร ในใจก็สั่นสะท้านชอบกล
เรากำลังกลัวอะไรกันแน่
กลัวการหยิบกระบี่เล่มนั้น กลัวจะนึกถึงเรื่องในอดีตงั้นหรือ
พวกเขาเดิมพันด้วยชีวิต ปกป้องเราโดยลืมความปลอดภัยของตัวเอง
แต่เรากลับไม่มีแม้แต่ความกล้าจะใช้กระบี่ต่อสู้ต่อหน้าทุกคนด้วยซ้ำ…
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม