ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 358
ผ่านไประยะหนึ่ง สิ้นสุดการแลกสมบัติ สมาชิกทุกคนต่างก็ได้แลกสมบัติที่ตนเองพึงพอใจกันหมดแล้ว
ของดีที่ฉายบนม่านแสงก็ถูกแลกไปเกือบหมด หลังมันสัมผัสได้ว่าไม่มีคะแนนหลงเหลืออยู่แล้ว ก็หายไปด้วยตัวเอง
จากนั้นอุโมงค์มิติประหนึ่งม่านน้ำก็ปรากฏบนแท่นกลมสีขาว
“ทุกคนต่างก็ได้ของดีจากสุสานไม่น้อยเลย ตอนนี้ได้เวลากลับบ้านอย่างมีเกียรติแล้ว!” อันหลินเอ่ยอย่างเริงร่า
ทุกคนต่างก็ลอดผ่านอุโมงค์ที่เหมือนม่านน้ำด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มแช่มชื่น
มิติเปลี่ยนแปลงปานความฝัน
ชั่วขณะที่สติของอันหลินเลือนราง คล้ายว่าจะเห็นมือกระบี่สะพายกระบี่สีดำคนหนึ่งกำลังเดินไปข้างหน้า
มือกระบี่คนนั้นรบราไม่หยุด ยิ่งใหญ่ประดุจเทพเจ้าสงคราม ไม่มีผู้ใดต้านได้ แต่เขากลับร้องไห้ให้กับปีศาจบิดเบี้ยวที่ล้มลงเหล่านั้น
เขารบมาทั้งชีวิต ยึดมั่นมาชั่วชีวิต ค้นหามาชั่วอายุ สุดท้ายกลับมองอรุณรุ่งแล้วหลับตาลงช้าๆ
ตอนที่อันหลินได้สติกลับมาอีกครั้ง ก็ปรากฏตัวกลางบ่อสวรรค์แล้ว
ลมอ่อนโชยพัด ผิวน้ำสะท้อนแสงสายัณห์ยามตะวันตกดิน
สมาชิกทุกคนก็อยู่บนบ่อสวรรค์เช่นกัน สีหน้าของพวกเขาไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ ชัดเจนว่าเห็นอะไรบางอย่างเช่นกัน
จู่ๆ จักรพรรดิจื่อหยางก็ตาเหลือก น้ำลายฟูมปาก ตกลงไปในบ่อน้ำ
“ผู้อาวุโสจื่อหยาง!” อันหลินตกใจจนร้องเสียงหลงเมื่อเห็นภาพนี้
หูก้วนมือไวตาเร็ว กระโดดลงทะเลสาบพาตัวจักรพรรดิจื่อหยางขึ้นมา
ทุกคนมาถึงริมบ่อสวรรค์ วางจักรพรรดิจื่อหยางลงบนพื้น
“ผู้อาวุโสจื่อหยางเป็นอะไรไป” ซูเฉี่ยนอวิ๋นเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ที่นี่ไม่มีปราณสงคราม เขาไม่ชินน่ะสิ”
งูมรกตที่พันเกี่ยวท่อนแขนของพญางูขาวมองจักรพรรดิจื่อหยางที่แน่นิ่งประหนึ่งปลาตาย พูดออกมาเรียบๆ
ขณะนั้นเอง พวกอันหลินถึงได้กระจ่างใจ จักรพรรดิจื่อหยางยังไม่ได้บำเพ็ญเพียรนี่นา!
“เอ๊ะ แล้วทำไมท่านถึงไม่เป็นอะไรล่ะ” เหยาหมิงซีถามขึ้นมาอีกครั้ง
“เหอะ ข้าเริ่มบำเพ็ญเพียรทั้งสองศาสตร์มาตั้งนานแล้ว” งูมรกตกลายร่างเป็นหญิงชุดเขียวที่มีโฉมงามสะคราญ เผยให้เห็นท่อนขาขาวผุดผ่อง นั่งขัดสมาธิบนพื้น
เมื่ออันหลินได้ฟังคำของปี้ฉงก็หน้าแดงก่ำ ตื่นเต้นเล็กน้อย
“อย่ารบกวนข้า ข้าขอสร้างขุมพลังก่อน ที่นี่ไม่มีการรบกวนจากปราญสงคราม ข้าสามารถเลื่อนระดับได้แล้ว” จักรพรรดินีปี้ฉงหลับตาลงแล้วประสานอิน
ทันใดนั้น กระแสวนพลังปราณขนาดมหึมาก็ลอยลงมาจากฟ้า หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของนาง
ทุกคนตะลึงงัน บอกว่าจะเลื่อนระดับก็ทำทันที อหังการจริงๆ!
หากไม่เปรียบเทียบก็ไม่เจ็บปวด ทุกคนเบนสายตามองจักรพรรดิจื่อหยาง พบว่าเขายังคงนอนกระตุกบนพื้นดังเดิม จึงอดรู้สึกเห็นใจไม่ได้
เฮ้อ…อนาถเหลือเกิน!
“จะว่าไปแล้ว ตอนนี้ผู้อาวุโสจื่อหยางนับว่าเป็นคนธรรมดาสินะ จะจมน้ำตายหรือไม่” หูก้วนค่อนข้างเป็นห่วง
“งั้นศิษย์น้องหูก้วนผายปอดให้เขาดีไหม” อันหลินแนะนำพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม
หูก้วนแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน เสตามองที่อื่น ชื่นชมแสงอัสดง
“จักรพรรดิจื่อหยางเป็นกายจักรพรรดิสงคราม แม้จะใช้ปราณสงครามไม่ได้ แต่ระดับมีให้เห็นอยู่โต้งๆ เรื่องนี้ไม่เป็นปัญหาสำหรับเขาหรอก” เซวียนหยวนเฉิงกลับพูดอย่างไม่กังวลเลยสักนิด
แม้จักรพรรดิจื่อหยางจะดูน่าสังเวชใจมาก แต่ไม่ตายแน่นอน!
“อา! ผู้อาวุโสจื่อหยางกระอักเลือดแล้ว!”
นัยน์ตาสวีเสี่ยวหลานทอความตกใจ ชี้ชายที่ชักกระตุกไปทั้งตัว เลือดไหลออกจากปากพลางพูดเสียงดังลั่น
เซวียนหยวนเฉิง “…”
ทุกคน “…”
“ข้าคิดว่าผู้อาวุโสจื่อหยางจะตายแล้ว”
อันหลินมองจักรพรรดิจื่อหยาง มุมปากกระตุกยิกๆ
ราวกับตอบรับคำพูดของอันหลิน จู่ๆ จักรพรรดิจื่อหยางก็ตาเหลือก ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย จากนั้นร่างกายก็หยุดกระตุก แข็งทื่อไปแล้ว
ต่อมาสองขาของเขาก็เหยียดตรง ร่างกายค่อยๆ อ่อนยวบลง หลับตาพริ้มอย่างสงบ
เหมือนความสงบหลังรื่นเริงใจ ความเงียบสงัดหลังสิ้นพลังเฮือกสุดท้าย…
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม