ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 366
สิ้นเสียงของอันหลิน ความเย็นเยือกก็กอบกุมหัวใจในทันที
“เพลิงสุริยะ ส่องสว่างความมืดมิด!”
เมื่อเผชิญกับความมืดไร้ที่สิ้นสุดเช่นนี้ อันหลินเลือกจะปล่อยไฟเทวะหมายส่องรอบข้างให้สว่างก่อน
ลำแสงเส้นหนึ่งกะพริบวาบ จากนั้นก็ถูกความมืดกลืนกินในพริบตา เงียบสงัดไร้สุ้มเสียง
อะไรกัน!
อันหลินตกใจ จากนั้นก็รู้สึกว่าหน้าอกถูกชนอย่างแรง
มันกระแทกอย่างรุนแรงยิ่ง ต่อให้อันหลินจะมีพลังบงกชพสุธากับวิชาพฤกษธาตุอมตะ ร่างกายแข็งแกร่งว่านักพรตทั่วไปเยอะโข แต่ก็ถูกกระแทกจนร่างกายยุบ
ความเจ็บปวดแล่นริ้วไปทั่วร่าง อันหลินกระอักเลือด กระเด็นออกไปปานขีปนาวุธ
“พี่อัน โฮ่ง!” ต้าไป๋ที่อยู่อีกมุมตะโกนเสียงเกรี้ยว กรงเล็บตะปบตำแหน่งเดิมที่อันหลินอยู่ กลับพบว่าตรงนั้นว่างเปล่า
ชั่ววินาทีต่อมา ร่างของมันก็ถูกแรงมหาศาลโจมตีเช่นกัน ลอยไปกระแทกกับผนังเหล็กภายในห้อง ทำเอาผนังเหล็กยุบเข้าไป ร่างกายแทบจะแหลกสลาย
“ต้าไป๋ เจ้าแยกตำแหน่งของมันจากกลิ่นได้ไหม!”
อันหลินตะโกนเสียงดังในความมืด
“ไม่ได้เลย มันไม่มีกลิ่น…โฮ่ง…”
ต้าไป๋พูดอย่างไร้เรี่ยวแรง การกระแทกครั้งนี้แทบจะทำให้มันพิการเสียแล้ว
อันหลินกัดฟัน ปีกผุดออกจากแผ่นหลัง เหาะไปทางต้าไป๋
ต้าไป๋สัมผัสได้ว่ามีกระแสพลังงานเข้าใกล้ จึงยกอุ้งมือขึ้นมา
“อย่าโจมตี ข้าเอง!”
อันหลินแผดเสียงลั่น ขณะเดียวกันก็คว้าขนของต้าไป๋ไว้ แผ่เพลิงอนัตตาครอบคลุมทั่วร่าง
เมื่อต้าไป๋ได้ยินว่าอันหลินเข้ามาใกล้ ถึงได้โล่งอกไปเปราะหนึ่ง แต่สีหน้าของอันหลินกลับเคร่งขรึมอย่างยิ่ง
ปีศาจเงาจู่โจมอย่างไร้เสียง ไม่อาจระบุตำแหน่งผ่านเสียงและกระแสพลังงานได้ ความมืดกลืนกินแสงทั้งปวง มันทำให้อันหลินไม่รู้ว่าจะเริ่มจู่โจมจากตรงไหน
สิ่งเดียวที่โชคดีก็คือ แม้ความมืดจะเขมือบแสงสว่าง แต่มันกลืนกินพลังงานของเวทมนตร์คาถาไม่ได้ อันหลินสัมผัสอุณหภูมิได้จากเพลิงสุริยะที่ปล่อยเมื่อครู่ นับว่ามีความหวังจะทลายมันได้เช่นกัน
ผ่านไปหลายอึดใจ จู่ๆ เพลิงสุริยะก็เกิดหลุมกลวง ประหนึ่งถูกอะไรบางอย่างแหวก
“ต้าไป๋ระวัง!”
อันหลินร้องเสียงหลง ขณะเดียวกันก็ตวัดกระบี่พิชิตมารปล่อยลำแสงเจิดจ้าออกไปข้างหน้า
เขาถึงขั้นได้ยินเสียงลำแสงแหวกอากาศไปตลอดทางจนชนกับผนังหุ้มเหล็กของห้อง
ไม่โดนงั้นเหรอ อันหลินกะพริบตาปริบๆ ในตอนนั้นเอง หน้าอกของเขาก็ถูกโจมตีอย่างน่ากลัวอีกครั้ง
พลั่ก เขาถูกแรงโจมตีกระแทกจนจะเป็นลมหมดสติ
ชั่ววินาทีที่กระบี่พิชิตมารในมือถูกโจมตี ก็มุ่งไปข้างหน้าสุดชีวิตเช่นกัน คิดไม่ถึงว่าจะคว้าน้ำเหลวเช่นเดิม
ศัตรูรวดเร็วเหลือเกิน…
ท่ามกลางความมืดที่แม้แต่ลำแสงก็ถูกกลืนกิน อันหลินทำอะไรปีศาจเงาตนนั้นไม่ได้เลย
“เจ้าบีบคั้นข้าเองนะ เพลิงมารดารา เพลิงสุริยะ เพลิงจันทร์ภฤษฏ์ มา!”
“สี่ทะเลเพลิงเทวะ ไป!”
ตูม เปลวไฟที่น่ากลัวแผ่คลุมไปทั่วทั้งห้องในพริบตา!
ภายในห้องลับที่ไม่ถือว่ากว้างใหญ่ห้องนี้ อันหลินไม่ต้องอารัมภบทเลยด้วยซ้ำ ก็ปล่อยสี่ทะเลเพลิงเทวะได้ทันที แผ่ไปทั้งสามร้อยหกสิบองศาเพื่อลากปีศาจเงาเข้าสู่เปลวเพลิงที่ไร้ที่ขอบเขต
เขามองไม่เห็นตำแหน่งของปีศาจเงา แต่ไม่ได้แปลว่าเขาจะโจมตีปีศาจเงาไม่ได้
อย่างเช่นตอนนี้ ปาระเบิดที่มีพลังทำลายล้างสูงออกไป ไม่ต้องคิดเรื่องอื่นให้มาก ก็ทำให้ปีศาจเงาละลายเป็นเถ้าธุลีท่ามกลางเตาหลอมเปลวเพลิงได้!
ครู่ใหญ่ อันหลินหายใจหอบหยุดปล่อยสี่ทะเลเพลิงเทวะ
“ชนะแล้วหรือ โฮ่ง!” ต้าไป๋หลบอยู่ข้างหลังอันหลิน เอ่ยถามอย่างหวั่นวิตก
อันหลินก็กำลังรอให้เสียง ‘ผ่านการทดสอบ’ ดังขึ้นในห้องเช่นกัน แต่น่าเสียดาย มันไม่เกิดขึ้น…
“เป็นไปได้อย่างไร เผาไม่ตายด้วยซ้ำงั้นหรือ”
สิ่งที่ตอบเขาเป็นการพุ่งชนที่รุนแรงอย่างมหันต์อีกครั้ง
เขาสัมผัสได้เลือนรางว่า มันมีหมัดที่กลมกลึงกระแทกหน้าอกของเขา แรงหนักอึ้งปานเขาไท่ซาน ทำให้เขาเกือบจะหมดสติ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม