ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 365
“ยินดีต้อนรับสู่การทดสอบจักรกล เอาชนะจักรกลรูปสัตว์สามตัว ก็จะผ่านการทดสอบ”
“จากสถิติของผู้ทดสอบที่ผ่านมา อัตราการรอดของการทดสอบครั้งนี้อยู่ที่ห้าเปอร์เซ็นต์ หากผ่านด่านจะได้รับการสืบทอดวิชาวิศวกรรมเครื่องกล จะเริ่มทำการทดสอบเลยหรือไม่”
เสียงของไป๋หลิงดังขึ้นในห้องอีกครั้ง เย็นเยียบอย่างยิ่ง
อันหลินกลอกตาทันที่ได้ยินคำว่าวิศวกรรมเครื่องกล การสืบทอดแบบนี้จะให้เราเป็นวิศวกรหรืออย่างไร
“เริ่มการทดสอบ!”
ไม่ว่าการสืบทอดจะเป็นอะไร อย่างไรเสียเป้าหมายที่อันหลินมาที่นี่ก็เพื่อกวาดล้างทุกอย่าง สู้ก็พอแล้ว!
มีรูแหวกออกบนผนัง จากนั้นก็มีสัตว์ป่าจักรกลที่มีพลังท่วมท้นสามตัวเดินออกมา
มีสิงโตที่ส่องแสงทองพร่างพราย หมาป่าสีชาด และม้าป่าที่มีกระแสไฟกะพริบแปลบปลาบ
“ฮ่าๆ สัตว์จักรกลหรือ”
ดวงตาของอันหลินวาวโรจน์
ไม่มีใครตอบคำถามเขา สิงโตคำรามลั่น พ่นลูกไฟอุณหภูมิสูงออกจากปากทันที กลายเป็นรูปพัดลอยไปหาอันหลิน
อันหลินกระโดดขึ้นสูง แหวนมิติสว่างวาบ
“อย่างพวกเจ้ายังกล้าแข่งเครื่องจักรกลกับข้า หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง!”
“ออกมาเลยต๋าอี ต๋าเอ้อร์!”
หลังแหวนมิติสว่างวาบแล้ว ร่างสีขาวสองร่างก็ปรากฏกายกลางนภา
ขณะเดียวกัน หมาป่าสีแดงก็ระเบิดพลัง ร่างกายกลายเป็นลำแสงสีแดงพุ่งใส่อันหลินด้วยความเร็วยิ่งยวด
กรงเล็บเหล็กที่ทนทานแหวกอากาศ ยื่นไปตะปบชายที่อยู่ตรงหน้า
ในตอนนั้นเอง ร่างสีเงินก็เข้าขวางหน้าอันหลิน ตวัดดาบเลเซอร์ฟันทันที!
การปะทะทำให้เกิดเสียงดังบาดหู กรงเล็บหมาป่าที่ดูทนทานทำลายได้ยากถูกดาบเลเซอร์ฟันจนขาดสะบั้น กันดั้มอีกตัวก็ยกปากกระบอกปืนใหญ่เล็งหมาป่าสีชาด
ตูม
ระเบิดพลังงานถูกยิงทันที พลังงานที่ทรงอานุภาพกระจายตัว กลายเป็นคลื่นโจมตีความร้อน ระเบิดจนหมาป่าสีชาดจมลงพื้น ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร
“ฮ่าๆ ๆ สวะ ต๋าอีกับต๋าเอ้อร์ของข้าต่างหากที่เรียกว่าหุ่นยนต์!”
เมื่ออันหลินเห็นภาพนี้ก็เท้าเอวหัวเราะอย่างลำพองใจ
ในตอนนั้นเอง เสียงโกรธขึ้งของไป๋หลิงก็ดังก้องในห้อง
“อันหลิน! นี่เจ้ากำลังโกงอยู่นะ! รีบเก็บสิ่งประดิษฐ์จักรกลของเจ้าเสีย ไม่อย่างนั้นก็ไสหัวออกไป!”
อันหลินที่ได้ยินเสียงชะงักงัน “เจ้าไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย ต๋าอีกับต๋าเอ้อร์เป็นของของข้าอยู่แล้ว เป็นส่วนหนึ่งของความสามารถข้า”
“สาม”
“สอง”
…
อันหลินได้ยินไป๋หลิงนับถอยหลังก็สะดุ้งโหยง รีบเรียกต๋าอีกับต๋าเอ้อร์กลับมา
เวลานับถอยหลังที่น่ากลัวนั่นถึงได้หายไป
“ก็ได้ๆ นมเจ้าใหญ่ เจ้าชี้ขาด” อันหลินเบะปากอย่างไม่พอใจ “ใช่ว่าข้าจะสู้สัตว์จักรกลพวกนี้ไม่ได้เสียหน่อย ก็แค่ไม่ใช้งานต๋าอีกับต๋าเอ้อร์นานแล้ว กลัวขึ้นสนิม ก็เลยเอาออกมาเดินเล่นเฉยๆ”
ม้าป่าเหล็กแผ่กระแสไฟเจิดจ้าทั้งตัว ยามวิ่งห้อเหมือนย่ำสายฟ้า กระโจนใส่อันหลิน
ใบหน้าของอันหลินเรียบเฉย ชักกระบี่พิชิตมารออกมา ขณะเดียวกันดวงตาก็กลายเป็นสีขาวโพลนด้วย
ม้าเหล็กสายฟ้าที่รวดเร็วปานสายฟ้าฟาด มองไม่เห็นด้วยตาเนื้อ กลับเห็นช่องโหว่ทันทีในสายตาเขา
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม