ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 368
เมื่ออันหลินเห็นนักบวชเหล่านั้นส่งยิ้มให้เขา เนื้อตัวก็อ่อนเปลี้ย
ปณิธานอันแรงกล้าก็ดังก้องในใจว่า ‘ไม่ได้การแล้ว ต้องห้ามเสี่ยวหง!’
“เสี่ยวหง ขอตกลงอะไรกับเจ้าหน่อย” อันหลินพูดกับเสี่ยวหงอย่างจริงจัง
“อืม นายท่านว่ามาได้เลย!” เสี่ยวหงพยักหน้าอย่างว่าง่าย
อันหลินกระแอมเล็กน้อย ค่อยๆ ชี้นำทีละขั้นว่า “เจ้าคิดว่านักบวชเหล่านี้มีใจนับถือพระอาทิตย์มากกว่าหน่อย หรือใจที่นับถือพระอาทิตย์ของตัวเจ้าเองมีมากกว่า”
“ต้องเป็นข้าอยู่แล้วสิ! ข้าเรียกทูตแห่งทินกรออกมา ตามหลักการแล้ว ถือเป็นภาพสังเคราะห์ของจิตข้า!” เสี่ยวหงขบคิดเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยปาก
“แล้วไยเจ้าไม่แก้รูปลักษณ์ของทูตแห่งทินกรให้เป็นรูปร่างลักษณะของตัวเองเล่า หญิงสาวที่สังเคราะห์แสงทุกวี่วัน มันเหมาะสมกับประเด็นเยินยอพระอาทิตย์มากกว่าไม่ใช่หรือ มันเรียกว่ากลับสู่ต้นกำเนิด!” อันหลินโน้มน้าว
“แต่ว่า…” ใบหน้าของเสี่ยวหงฉายความลังเล “ข้า…ข้าคิดว่านักบวชกำยำอหังการกว่า…”
ปากอันหลินกระตุกทันทีที่ได้ฟัง อหังการงั้นเหรอ
อหังการน่ะดูไม่ออก นี่มันอันธพาลบวกวิปริตชัดๆ ไหมเล่า!
“นี่เป็นคำสั่งของข้า ต่อไปเปลี่ยนทูตทินกรให้เป็นรูปร่างหน้าตาแบบเจ้า!” อันหลินพูดอย่างขึงขัง
คุยกันด้วยเหตุแล้ว หากไม่ฟัง ก็จำต้องใช้สถานะบีบคั้นเสี่ยวหงแล้ว
“ก็ได้…” เสี่ยวหงเบะปาก ทำท่าน้อยใจ คทาให้มือส่องแสงพร่างพราย สุดท้ายนักบวชล้อนจ้อนเหล่านั้นก็เริ่มเปลี่ยนแปลง
การเปลี่ยนแปลงสิ้นสุด อันหลินกับต้าไป๋ต่างก็อ้าปากค้าง ลมหายใจถี่กระชั้น
หญิงสาวที่งดงามเพริศพริ้งหลายคนเปลือยกายล่อนจ้อนอยู่ตรงหน้าพวกเขา
พวกนางล้วนมีรูปโฉมเหมือนเสี่ยวหง แม้จะก่อตัวจากแสงทองก็ตาม แต่รูปร่างที่มีเสน่ห์เย้ายวนกลับไม่มีบิดเบือน ขาเรียวยาว เอวคอดยั่วยวนใจ หน้าอกสะบึม…
อันหลินกับต้าไป๋ช้ำใน เลือดทะลักออกจากจมูก
ทำอย่างไรดี จะขอร้องเสี่ยวหงให้ใส่เสื้อผ้าให้ทูตแห่งทินกรดีไหม
อืม…เหมือนว่าไม่ใส่เสื้อผ้าก็ไม่มีปัญหา…
ไม่สิ! ตัวเองดูได้ แต่จะให้ศัตรูกับเหล่าจีนมุงได้เปรียบไม่ได้!
“อะแฮ่ม เสี่ยวหง ต้องใส่เสื้อผ้าให้ทูตแห่งทินกรด้วยนะ!” อันหลินพูดพลางมองไม่วางตา
“เฮ้อ…ต้องใส่เสื้อผ้าด้วยหรือ ยุ่งยากเสียจริง…” เสี่ยวหงยู่ปากอย่างไม่ค่อยพอใจ
ต้าไป๋พูดอย่างเข้าอกเข้าใจว่า “งั้นก็ไม่ต้องใส่ โฮ่ง!”
ผลัวะ
อันหลินไม่พูด ซัดหมัดใส่หัวสุนัขทันที!
“ใส่ ต้องใส่!” อันหลินพูดอย่างฉะฉาน
“ใช่ เพิ่มเข้าไปเถอะลูกพี่หง โฮ่ง!” ต้าไป๋ที่หัวปูดโปนพูดคล้อยตามเสียงดัง
ด้วยอำนาจของเจ้านายบีบคั้น เสี่ยวหงจึงค่อยๆ ออกแบบเสื้อผ้า จากนั้นก็สวมเสื้อผ้าสีทองที่ไม่โปร่งแสงให้กับเสี่ยวหงที่ก่อตัวจากสีทองเหล่านั้น
แววตาของอันหลินกับต้าไป๋มีความผิดหวังฉายวาบ แอบเช็ดเลือดกำเดาบนใบหน้าทิ้งเงียบๆ
“ต่อไปหากเรียกทูตแห่งทินกร ให้สร้างตามรูปลักษณ์แบบเมื่อครู่นี้เข้าใจไหม” อันหลินออกคำสั่งอีกครั้ง
“รู้แล้วน่า ท่านน่ารำคาญจังเลย!” เสี่ยวหงฮึดฮัด “ข้าเหนื่อยแล้ว อยากพักแล้ว ครั้งหน้าอย่าไปที่มืดๆ อีกนะ ทำเอาข้านอนหลับไม่สนิทเลย”
อันหลินกลอกตาไปมา
เยี่ยมเลย ที่แท้เสี่ยวหงลงมือ ก็เพราะสภาพแวดล้อมในการรบเมื่อครู่นี้มืดเกินไป รบกวนการพักผ่อนของมันงั้นเหรอ
จะว่าไปมืดหน่อยหลับสบายกว่าไม่ใช่หรือไง
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม