ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 370

370 /506

คริสตัลสีน้ำเงินแตกแล้วทำอย่างไรดี เขาจะถ่ายเทพลังปราณอย่างไร จะผ่านการทดสอบไปได้อย่างไร

อันหลินงงเป็นไก่ตาแตกชั่วขณะที่คริสตัลแตกสลาย เขาไม่คิดเลยว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น

ย้อนคิดถึงภาพก่อนหน้านี้ คล้ายว่าจะเป็นเพราะลำแสงจากกระบี่ของเขาโจมตีคริสตัล จากนั้นคริสตัลถึงได้แตก… อันหลินน้ำตาไหลพราก ร้องไห้กับความโง่เง่าของตัวเอง

เมื่อเขาเห็นพลังความเย็นที่แผ่ออกมาหลังคริสตัลระเบิด ไม่พูดพร่ำทำเพลง ถอยหลังอย่างบ้าคลั่งทันที

แต่ความเร็วของเขาจะเทียบความเร็วในการกระจายตัวของความเย็นได้อย่างไร เพียงชั่วพริบตา ทุกอย่างในห้องลับก็ถูกแช่แข็งจนอยู่ในสภาพหยุดนิ่ง!

ร่างของอันหลินก็หยุดอยู่กับที่ เลือดเริ่มแข็งตัว ถึงขั้นว่าทุกเซลล์ในร่างกายแข็งตัว พลังปราณอนธการก็ถูกแช่แข็งจนหดตัว

เขาสัมผัสได้ถึงความเย็นเยือกจับขั้วหัวใจ ราวกับจิตสำนึกก็พลอยแหลกสลายไปด้วย

ชั่วขณะที่สติยังหลงเหลือ ท่ามกลางไอหมอกสีน้ำเงินที่เกิดจากคริสตัลระเบิด อันหลินเห็นร่างหนึ่งกำลังเดินมาหาเขาอย่างเนิบช้า

นั่นเป็นหญิงสาวชุดขาวรูปงาม มีรูปร่างอรชรสูงระหง ผิวขาวราวหิมะ ยามเยื้องย่างมีลักษณะที่เย่อหยิ่งเย็นชา

นางมองอันหลินที่ถูกแช่แข็ง กลอกตาอย่างไม่สบอารมณ์

ในใจของอันหลินปั่นป่วนเหมือนคลื่นซัดสาด ‘พับผ่าสิ ทำไมเป็นนาง!’

หญิงคนนั้นคือไป๋หลิง นางปรากฏกายกลางม่านหมอกสีน้ำเงินหลังคริสตัลระเบิด มันช่างกะทันหัน และเหนือความคาดหมายเหลือเกิน

ขณะที่อันหลินถูกแช่แข็งจนใกล้หมดสติแล้ว ความเย็นภายในห้องเริ่มหดตัวกลับไปหาไป๋หลิง มิติรอบข้างที่หยุดนิ่งก็หายเป็นปลิดทิ้ง

ร่างของอันหลินเบาหวิว ล้มหงายตึงประหนึ่งศพ

ตุบ

เสียงวัตถุของแข็งกระทบกันดังขึ้น ร่างของเขาล้มกระแทกพื้น แต่เขากลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลย

ช่วยไม่ได้ ตอนนี้เขาถูกแช่แข็งจนแข็งไปทั้งตัว ยังไม่ดีขึ้น สูญเสียแม้กระทั่งความรู้สึกเจ็บปวดอย่างสิ้นเชิง

อีกด้านหนึ่ง ต้าไป๋ก็ล้มตัวลงบนพื้น ประหนึ่งรูปปั้นก็ไม่ปาน

ไป๋หลิงเยื้องย่างเข้ามาหาอันหลิน ย่อตัวนั่งลง ใช้นิ้วชี้ที่เรียวและขาวผ่องจิ้มใบหน้าที่แข็งเป๊กของอันหลิน เบะปากพูดว่า “เจ้าว่าเจ้าประสาทใช่ไหม”

อันหลิน “…”

ไป๋หลิงถลึงตามองอันหลิน “ทดสอบดีๆ ก็สิ้นเรื่อง ไยต้องใช้กระบี่ฟันคริสตัล ไม่รู้หรือว่าข้าร่ายมนต์ในคริสตัลน่ะเหนื่อยมากแค่ไหน เจ้าฟันลงไปแบบนั้น ไม่ได้ทำให้คริสตัลแตกอย่างเดียว แม้แต่ข้าที่อยู่ข้างในก็เกือบโดนฟันไปด้วย เจ้าทำลายทรัพย์สินส่วนรวม และเป็นภัยต่อความปลอดภัยของร่างจำแลงสมองหลัก โทษทัณฑ์ถึงตาย เข้าใจไหม”

ปากของอันหลินกระตุกยิกๆ ให้ตายสิ! ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าเธอร่ายมนต์อยู่ในคริสตัลนะพี่สาว!

ริมฝีปากของเขาขยับ ภายใต้การฟื้นฟูซ่อมแซมอัตโนมัติของพฤกษธาตุอมตะ ในที่สุดความสามารถในการพูดก็กลับมา “จะว่าไปนี่มันสนามทดสอบของโบราณสถานจื่อซิงไม่ใช่หรือ นี่เป็นการทดสอบเหมันต์นี่นา ร่างจำแลงอย่างเจ้าเข้าไปเป็นด่านทดสอบในคริสตัลมันเรื่องอะไรกัน”

“ฮ่าๆ ๆ แรงงานมนุษย์อย่างไรเล่า เข้าใจหรือไม่ ไม่ทำเช่นนี้จะเพิ่มความยากให้เจ้าได้อย่างไร” ไป๋หลิงมองชายบนพื้นอย่างดูแคลน

แรงงานมนุษย์ เพิ่มความยากงั้นเหรอ

อันหลินได้ฟังก็แทบกระอักเลือด มองไป๋หลิงตาเขียว “เจ้ายังจะเพิ่มความยากให้ข้าอีกหรือ! ถึงว่าละ…ข้าใช้ไพ่ตายจนหมดแล้ว ก็ยังเข้าใกล้คริสตัลสีน้ำเงินได้ยากอยู่ดี โลกใบนี้จะมีด่านทดสอบระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณที่วิปริตขนาดนี้ได้อย่างไร ที่แท้ทุกอย่างก็เป็นฝีมือเจ้านี่เอง!”

ไป๋หลิงแสยะยิ้ม “ทำไม เจ้าไม่พอใจหรือไง ในโบราณสถานแห่งนี้ข้าเป็นใหญ่ ไม่มีจิตวิญญาณที่สู้ไม่ถอย จะคู่ควรกับมรดกอันล้ำค่าของโบราณสถานจื่อซิงได้อย่างไร”