ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 390
อันหลินถอนหายใจอย่างระอาใจ มือขวาอุ้มทารกสีทอง ไม่รู้จะทำอย่างไร
ครู่ต่อมา จู่ๆ เขาก็บังเกิดความคิด หยิบไก่ย่างตัวหนึ่งออกจากแหวนมิติ สั่งทารกสีทองว่า “รีบกินเข้าไป”
ทารกสีทองหดตัว เม้มปากแน่น ส่ายหน้าประหนึ่งกลองป๋องแป๋งก็ไม่ปาน
หยินสี่กลับพูดแทรกเข้ามาในตอนนั้นว่า “สหายอันหลิน เจ้าทำเช่นนี้ไม่ถูกนะ เด็กเล็กปานนี้ ต้องให้นมสิ!”
อันหลินกลอกตา พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ท่านมีนมหรือ”
“ข้ามีสิ!” ดวงตาของหยินสี่ฉายประกายประหลาด ราวกับวางภารกิจที่ยิ่งใหญ่อย่างยิ่งบางอย่าง หยิบขวดนมออกจากแหวนมิติด้วยความจริงจังแล้วพูดว่า “นี่เป็นนมวัวตราวัวเซียนของทุ่งเลี้ยงสรวงสวรรค์ที่ราชาปีศาจวัวดูแลบ่มเพาะด้วยตัวเอง รสชาติสดใหม่ บริสุทธิ์ไร้สารพิษ สารอาหารสูงมาก...”
เขาพูดพลางใช้พลังเซียนเสกให้ปากขวดกลายเป็นจุกนม ขยับเข้าไปใกล้อันฉีหลิน พูดอย่างตื่นเต้นว่า “เด็กดี…ดื่มสักหน่อย อร่อยมากเลยนะ…ดื่มๆ ๆ…”
อันฉีหลินเห็นขวดนมเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ก็ตกใจจนกรีดร้อง มือขวาตะปบอากาศทันที
ตูม
ตามมาด้วยเสียงระเบิด กระแสไฟสีทองทะลวงมิติพร้อมกับอานุภาพที่ท่วมท้น ทำให้ขวดนมกับนมวัวภายในสูญสลายไปในอากาศ แม้แต่มือของหยินสี่ก็ถูกกระแทกจนมีไอดำแผ่ออกมาเป็นระลอกๆ…
อันหลินตะลึงงัน เมื่อได้สติ ก็ใช้มือเขกหัวของอันฉีหลินไปทีหนึ่ง สั่งสอนว่า “ห้ามเสียมารยาท!”
แต่หยินสี่กลับไม่คิดเช่นนั้น มองฝ่ามือสลับกับมองอันหลิน สูดหายใจเข้าลึก อุทานออกมาอย่างอดไม่ได้ว่า “ข้ามีพลังระดับหวนสู่ความว่างเปล่า เด็กคนนี้กลับทำร้ายข้าได้! วิถีแห่งยาแปลงจิต พลังจิตยายิ่งใหญ่ถึงขั้นนี้…เปิดโลกทัศน์ของข้าจริงๆ!”
ขณะที่พูด หยินสี่ก็มั่นคงในหนทางของตัวเองยิ่งขึ้น ราวกับเจอที่พึ่งพิงอะไรบางอย่างก็ไม่ปาน
อันฉีหลินถูกอันหลินเขกหัวก็ร้องไห้งอแงขึ้นมาอีกครั้ง
อันหลินมองทารกสีทองในมืออย่างปวดกบาล ปลอบอย่างไรก็ไม่อาจทำให้เขาหยุดร้องได้
“สหายหยินสี่ ช่วยปรุงเม็ดพันสุริยะเผาแดน ยาเซียนขั้นสามให้ข้าที” เขาถอนหายใจ การทดสอบนี้จำต้องดำเนินต่อไปเท่านั้น
“สหายอันหลินไม่ต้องห่วง เรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ข้าเอง!” หยินสี่พูดด้วยความปลื้มใจอย่างเต็มเปี่ยม
การปรุงยาเซียนขั้นสามสิ้นเปลืองแรงกายและใจกว่าเดิม ใช้เวลาหนึ่งชั่วยามเต็มๆ กว่าหยินสี่จะปรุงเม็ดพันสุริยะเผาแดนเสร็จ
เมื่อเม็ดพันสุริยะเผาแดนปรากฏ จู่ๆ ทั้งมิติก็เกิดภาพของหมื่นเพลิงแผดเผาดินแดน คลื่นพลังลุกลามไปพันเมตร!
หยินสี่ใช้คาถายับยั้งพลังของยาเซียน จากนั้นก็โยนมันให้อันหลิน
อันหลินมองยาเซียนสีแดงทองในมือ สูดหายใจเข้าลึก นี่เป็นยาเซียนที่มีมูลค่าแปดแสนหินวิญญาณเชียวนะ จะสูญเปล่าไม่ได้
ระหว่างที่ปรุงยา อันหลินก็ลองสื่อสารกับทารกทองแล้ว แต่นอกจากศัพท์ง่ายๆ ไม่กี่คำแล้ว ทารกทองก็ไม่รู้อะไรเลย…
“อ้าปาก!” อันหลินออกคำสั่ง
ทารกสีทองอ้าปากอย่างว่าง่าย เผยให้เห็นฟันขาวแวววับและลิ้นปานหยกทอง
ความเจ็บปวดบนใบหน้าอันหลินหายวับ ส่งเม็ดพันสุริยะเผาแดนเข้าปากทารกทองทันที
อึก
ทารกทองกลืนยาเม็ดนี้ลงท้องไป
หยินสี่สั่นเทิ้มไปทั้งตัวเมื่อเห็นภาพนี้ ร่างกายอ้วนท้วนตื่นเต้นจนแผ่คลื่นออกมา
“นี่เป็นการเซ่นพลังจิตยาด้วยยาเซียน!” หยินสี่ยกมือขึ้นตะปบหน้า ตะโกนอย่างลิงโลดใจว่า “อ๊าก! ไม่คิดว่าข้าจะโชคดีได้เห็นช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่!”
ปู๊ด!
เกิดเสียงดังสนั่นอีกครา
เห็นยาเซียนสีแดงทองเม็ดกลมพุ่งออกจากก้นของทารกทอง กลิ้งตกลงพื้น
ทารกทองดูดนิ้วโป้ง จ้องอันหลินอย่างไร้เดียงสา
หยินสี่ “…”
อันหลิน “…”
อันหลินหยิบเม็ดพันสุริยะเผาแดนขึ้นเงียบๆ พึมพำกับตัวเองว่า “เป็นอย่างที่คิด กินโดยตรงไม่ได้ผลงั้นหรือ…”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม