ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 389

“มีชนิดใดบ้าง ลองว่ามาให้หมด!” ดวงตาของอันหลินเป็นประกาย

หยินสี่ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ยาเซียนตัดวิญญาณขั้นเจ็ดก็ระดมพลังตัดวิญญาณเหนือทะเลปราณได้ เม็ดหมาป่าเทวะเหมันต์ยาเซียนขั้นหกจะระดมพลังหมาป่าเหมันต์ เม็ดพันสุริยะเผาแดนจะระดมพลังเพลิงเทวะในทะเลปราณ เม็ดวิญญาณดับสูญยาเซียนขั้นสองจะสร้างจิตวิญญาณ”

อันหลินได้ฟัง เยี่ยมเลย ยาเซียนที่ราคาถูกที่สุดคือเม็ดยาตัดวิญญาณขั้นเจ็ด มูลค่าของการทดลองช่างสูงจริงๆ

“ขอเม็ดยาตัดวิญญาณยาเซียนขั้นเจ็ดให้ข้าก่อนแล้วกัน!” เขาครุ่นคิดครู่หนึ่ง สุดท้ายก็เอ่ยปาก

“ได้เลย ข้าจะช่วยปรุงให้เจ้าเดี๋ยวนี้เลย!” ตอนนี้หยินสี่กำลังกระตือรือร้น ได้ทั้งขนมไหว้พระจันทร์ แถมยังได้เห็นการแสดงกินยาของอันหลินอีกครั้ง วันนี้เป็นวันที่โชคดีของเขาจริงๆ!

ครึ่งชั่วยามต่อมา ไอเซียนที่เปี่ยมด้วยพลังลอยไปที่มือของอันหลิน

ยาเซียนเม็ดนี้เขาจ่ายไปสองแสนห้าหมื่นหินวิญญาณ อยู่ในขอบเขตที่ทำใจยอมรับได้

เขาไม่คิดอะไรมาก กลืนยาเซียนทันที

หยินสี่ตาลุกวาว “สมกับเป็นยอดฝีมือด้านการกินยา ท่วงท่าการกินยาสง่างาม สีหน้าเด็ดเดี่ยว หลังกินแล้วใบหน้าผ่อนคลาย สบายเหมือนกินขนม…จิตใจระดับนี้ ควรค่าให้เรายึดเป็นแบบอย่าง!”

อันหลิน “…”

ฤทธิ์ยาแผ่ซ่านไปอย่างรวดเร็วภายใต้การกระตุ้นของพฤกษธาตุอมตะ

พลังงานที่บริสุทธิ์ที่สุดสร้างความแข็งแกร่งให้ร่างกายอันหลินอย่างต่อเนื่อง ขณะเดียวกัน พลังตัดทอนสรรพสิ่งเริ่มแทรกซึมลงในทะเลปราณช้าๆ ก่อตัวเป็นกระแสวนของใบมีดลม

อันหลินตรวจสอบทะเลปราณ หัวใจค่อยๆ เต้นเร็วขึ้น ลอบตะโกนในใจว่า ‘เด็กโง่ รีบกินกระแสวนใบมีดลมเร็วเข้า!’

เป็นอย่างที่คาด อันฉีหลินก็สังเกตเห็นกระแสลมทันที หัวเราะเอิ๊กอ๊าก พุ่งขึ้นไปตบกระแสลมลูกนั้น

เพี๊ยะ

พลังปราณเกลือกกลิ้ง กระแสใบมีดลมถูกทารกสีทองตบจนสลายตัว…

อันหลิน “…”

หลังอันฉีหลินทำทุกอย่างเสร็จก็หาวหวอดๆ เอนตัวหลับตานอนในทะเลปราณต่อ

อันหลินเจ็บปวดในใจ เรื่องนี้นับว่าหลอกลวงได้หรือไม่

หรือที่อันฉีหลินกินพลังแห่งแสงจันทร์ไปก่อนหน้านี้เป็นเรื่องบังเอิญ พลังอื่นๆ ที่เข้าไปในพลังปราณ อันฉีหลินกินไม่ได้

พลังตัดวิญญาณไม่ได้แหลกสลายง่ายดายปานนั้น มันก่อตัวใหม่อีกครั้ง ขอเพียงอันหลินสำแดงพลัง พลังเซียนก็จะแฝงด้วยพลังตัดวิญญาณ

หลังกระแสวนใบมีดลมก่อตัวใหม่ อันฉีหลินก็ไม่มองเลยสักนิด นอนหลับอุตุต่อไป

หยินสี่เห็นท่าทางห่อเหี่ยวเสียใจของอันหลิน ก็อดถามไม่ได้ว่า “ล้มเหลวหรือ”

อันหลินพยักหน้าอย่างหนักอึ้ง

หยินสี่เห็นดังนั้น อารมณ์ก็ดิ่งลงอย่างอดไม่ได้ แม้เขาจะไม่รู้ว่าอันหลินล้มเหลวอะไร แต่ยอดฝีมือด้านการกินยากระตุ้นปรากฏการณ์ฟ้าดินไม่ได้ การทดสอบคงจะล้มเหลวเป็นแน่

เขาเอ่ยปากปลอบใจว่า “สหายอันหลิน หนทางนี้ต้องประสบกับความล้มเหลวนับไม่ถ้วนอยู่แล้ว เจ้าห้ามยอมแพ้ อย่าถอดใจเด็ดขาด!”

อันหลิน “…”

เราแค่กินยาเซียน ทำไมถึงถูกลากเข้าสู่หนทางนี้แล้วล่ะ

แต่มีประโยคหนึ่งที่อันหลินเห็นด้วยอย่างยิ่งนั่นก็คือ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาถอดใจ!

“สหายหยินสี่ ช่วยปรุงยาหมาป่าเทวะเหมันต์ยาเซียนขั้นหกให้ข้าที!” อันหลินพูดด้วยสีหน้าหนักแน่น

“ได้เลย ข้าจะปรุงให้เดี๋ยวนี้เลย” ดวงตาของหยินสี่เป็นประกาย คิดในใจว่าสมกับเป็นยอดฝีมือด้านการกินยา ไม่กินไม่เท่าใด เมื่อกินก็ไม่ขาดสาย องอาจห้าวหาญ สะเทือนฟ้าดิน!

ผ่านไปอีกครึ่งชั่วยาม ยาหมาป่าเทวะเหมันต์ก็ปรุงสำเร็จ

“ได้เลย ข้าจะไปปรุงเดี๋ยวนี้เลย” หยินสี่ตาลุกวาว คิดในใจว่าสมกับเป็นยอดฝีมือด้านการกินยา ไม่กินยังดี เมื่อกินก็ไม่ขาดสาย องอาจห้าวหาญ สะเทือนฟ้าดิน!

ผ่านไปอีกครึ่งชั่วยาม เม็ดยาหมาป่าเทวะเหมันต์ก็ปรุงสำเร็จ

อันหลินกำยาเซียนสีขาวที่แผ่ไอเย็นเป็นระลอกๆ ไว้ในมือ เสียงหมาป่าเห่าหอนเจืออานุภาพบรรพกาล จู่ๆ ก็ระเบิดออกจากยาเซียน ชวนให้ใจพรั่นพรึง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน