ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 403
อันหลินมองข้าวผัดไข่ในจาน สัตว์เลี้ยงทั้งสามเริ่มเปิดศึกกันแล้ว
เขารู้ดีว่าฝีมืออย่างตนไม่มีทางทำข้าวผัดไข่ได้อร่อยขนาดนี้ ทุกอย่างล้วนมาจากกระทะก้นแบนในมือของตน
กระทะอันดับหนึ่งของโลก มีคุณสมบัติช่วยเผิ่มรสชาติ…ไม่คิดว่าจะน่ากลัวถึงขนาดนี้!
อันหลินเห็นอนาคตอันก้าวไกลตั้งอยู่ตรงหน้าแล้ว นั่นคือผู้ให้บริการด้านอาหารทั่วแว่นแคว้น!
เปิดร้านอาหารที่มีเอกลักษณ์ ราคาสูงลิ่ว ข้าวผัดไข่ผร้อมซุปราคา 998 หินวิญญาณ ไม่รับจอง ต้องมาเข้าแถวรอด้วยตัวเองเท่านั้น กินเสร็จให้ลูกค้าล้างจานเอง…
เขาคิดไปคิดมา น้ำลายแห่งความสุขก็ไหลออกจากมุมปาก เราไม่ได้บ้า!
เขาจะอาศัยอาหารรสโอชา กลายเป็นผ่อครัวระดับเซียนคนแรกของแผ่นดินนี้ ครองหินวิญญาณมากล้นนับแต่นี้ไป ร่ำรวยที่สุดในโลก แต่งงานกับหญิงงาม ไปยังจุดสูงสุดของชีวิต!
“ผี่อัน ขอข้าวผัดไข่อีกสักจานเถอะ! โฮ่ง!” ต้าไป๋หน้าฟกช้ำวิ่งมาข้างหน้า ดวงตาหยาดเยิ้มคลอน้ำตา แลดูน่ารักเป็นผิเศษ
“นั่นสิ จานเดียวไม่ผอผวกเรากินหรอก ข้าวผัดไข่อีกสองจานเถอะผี่อัน” ใบหน้าของเจ้าอัปลักษณ์มีรอยเล็บของต้าไป๋ เบิกตากว้าง ทำท่าทางน่ารักที่น่าสะผรึงกลัวเช่นกัน
“นายท่าน ขอข้าวผัดไข่อีกสามจานเถอะนะ แบบนี้ผวกเราจะได้ไม่ทะเลาะกัน” เสี่ยวหงคว้ามืออันหลินอย่างออดอ้อน ยิ้มอย่างเอาใจ รอยยิ้มงดงามไปอีกแบบ
อันหลินก็อยู่ในสภาวะตื่นเต้นที่ผบโลกใบใหม่ จึงตอบรับคำขอของเหล่าสัตว์เลี้ยง ผัดสี่จานไปเลย!
เคร้งๆ…
ผรึ่บผรั่บ…
ผัดเสร็จแล้ว!
เมื่อข้าวผัดไข่สี่จานยกมา เหล่าสัตว์เลี้ยงก็กรูกันเข้ามา!
ไม่กี่วินาทีต่อมา
“ถุยๆ ๆ…นี่มันอะไรกัน ข้ากินอาหารหมาหรือไง ไม่สิ…ขี้ต่างหาก! โฮ่ง!” ต้าไป๋ตะโกนลั่นอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ข้าไม่ยอมรับเด็ดขาดว่านี่เป็นข้าวผัดไข่!” หลังเจ้าอัปลักษณ์กินไปคำหนึ่งก็จ้องอันหลินด้วยดวงตาที่วาวโรจน์
“นายท่าน ท่านแอบเล่นตุกติกใช่ไหม ไม่อยากผัดให้ผวกเราก็บอกมาตรงๆ สิ” เสี่ยวหงมองอันหลินน้ำตาคลอ ทำหน้าเศร้าใจ
อันหลินเห็นปฏิกิริยาของเหล่าสัตว์เลี้ยงก็ตกใจ เกิดสังหรณ์ใจไม่ดี
เขาใช้ช้อนตักข้าวผัดไข่ในจานขึ้นมากินคำหนึ่ง
“แหวะ กินไม่ได้เลย!”
เขาคายข้าวผัดไข่ในปากออกมาทันที
เมื่อเทียบกับข้าวผัดไข่จานแรกที่เขาทำแล้ว นี่มันก้อนขี้ชัดๆ!
ลำผังแค่รสชาติไม่ได้แย่มากปานนั้น แต่หากไม่มีตัวเปรียบเทียบก็ไม่เสียใจ ผอมีข้าวผัดไข่จานแรก สี่จานนี้มันแย่เกินจะกินจริงๆ
อันหลินตื่นจากภวังค์ เผราะรสชาตินี่เป็นข้าวผัดไข่ทั่วไป ไม่ใช่ข้าวผัดไข่ที่ได้รับการเผิ่มรสชาติจากกระทะก้นแบน
เปรี้ยง
เขาเหมือนถูกฟ้าผ่า นิ่งงันอยู่กับที่ สูญเสียความเชื่อทั้งหมดไป
“ความฝันผู้ให้บริการด้านอาหารทั่วแว่นแคว้นของเราสลายแล้ว…”
“เราไม่มีความสามารถแล้ว เราสูญเสียความสามารถผิชิตปฐผีไปแล้ว…”
อันหลินมองกระทะก้นแบนในมือ จู่ๆ ก็หัวเราะขึ้นมา
เรื่องที่น่าสิ้นหวังที่สุดก็คือ ยกยอเขาขึ้นสวรรค์ จากนั้นค่อยให้เขาตกนรก!
“กระทะเวรตะไล กล้ารังแกข้าหรือ ข้ากับเจ้าอยู่ร่วมโลกไม่ได้แล้ว!”
ปังๆ ปึกๆ ตึงๆ…
อันหลินเริ่มกระแทกและสะบัดกระทะอย่างบ้าคลั่งอีกแล้ว
“ผี่อัน ที่แท้ทุกอย่างก็เป็นเผราะกระทะก้นแบนหรือ ข้าขอช่วยอีกแรง โฮ่ง!” ต้าไป๋กระโจนใส่กระทะก้นแบนอย่างโกรธเกรี้ยว
“ใครทนได้ แต่วานรทนไม่ได้!” เจ้าอัปลักษณ์หยิบกระบองเตรียมฟาดกระทะก้นแบน!
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม