ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 41
ตอนที่ 41 อันหลินระเบิดแล้ว
แสงทองสว่างโชติช่วง พุ่งออกมาจากปลายนิ้วของอันหลิน
พลังเหล่านี้เหนือการควบคุมของเขาไปตั้งนานแล้ว จะหลุดออกมาจากนิ้วแล้ว!
ดวงตาของอันหลินฉายความน่ากลัว พยายามอยากควบคุมพลังของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง ขณะเดียวกันก็ตะโกนในใจว่า ไม่เอานะ! เก็บเข้าไปสิ!
อย่างน้อย…ก็อย่าให้โดนหวังเสวียนจ้านเลย!
อาจเป็นเพราะความปรารถนาอย่างแรงกล้าของเขาได้ผล หรือเพราะเสียงตะโกนร่ำร้องในใจของเขา ลำแสงตรงปลายนิ้ว มืดมัวลงกะทันหัน พลังก็มลายหายไปอย่างรวดเร็ว
อันหลินชะงัก ยังไม่ทันได้ถอนหายใจ ก็มีแสงสีทองประหนึ่งเส้นไหมที่หลงเหลือตรงปลายนิ้ว พุ่งออกมาจากนิ้ว…
มันทะลวงหน้าผากของหวังเสวี้ยนจ้าน แต่กลับไม่ทำอันตรายกับเขาเลยแม้แต่นิด
ต่อมา มันก็พุ่งลงไปที่พื้นข้างหลังหวังเสวียนจ้าน
ครืน!
พลังมหาศาลระเบิด แผ่นดินเริ่มสั่นสะเทือน!
แสงทองเป็นดั่งกระบี่เทพที่ส่องแสงสว่างไสวเล่มหนึ่ง ที่ทลายปฐพีอย่างสิ้นเชิง รอยแยกลุกลามไปนับพันจั้ง
พลังแห่งมรรควิถีอันบริสุทธิ์ บดขยี้ทุกสรรพสิ่งที่ผ่านมาจนเป็นผุยผง ทำลายเนินเขาระหว่างทางทั้งหมดจนสิ้นซาก!
ไม่นาน พลังก็สลายไป ทุกอย่างกลับสู่ความสงบ
อันหลินมอง ‘รอยแยกขนาดใหญ่’ เบื้องหน้าที่แทบจะไม่เห็นปลายทาง ตะลึงอึ้งงัน
หวังเสวียนจ้านตะลึงงัน หลังเขาสัมผัสได้ว่าอานุภาพอันชวนให้หยุดหายใจรอบตัวหายไปแล้ว ก็ตาเหลือก หมดสติไป…
ณ จัตุรัสหยกขาว หลังลำแสงของดรรชนีอันสะเทือนฟ้าหายไปแล้ว นักเรียนหลายหมื่นคนต่างก็ผ่อนคลาย ราวกับก้อนหินที่ทับอยู่บนตัวถูกยกออกไปแล้ว
ขณะนั้นเอง ก็มีคนจ้องหน้าจอแล้วตะโกนขึ้นมาว่า
“ทุกคนรีบดูนั่นสิ นั่นมันอะไรน่ะ!”
ทุกคนพากันมองไปที่หน้าจอ หลังฝุ่นควันสลายหายไป ภาพที่ปรากฏบนหน้าจอ ก็ทำให้พวกเขาตะลึงพรึงเพริดกันทุกคน
อานุภาพน่ากลัวเช่นนี้ อย่าว่าแต่ระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณ แม้แต่เซียนพสุธาระดับแปลงจิตก็ทำไม่ได้!
ผ่านไปเนิ่นนาน กว่าจะมีนักเรียนตื่นจากภวังค์ตกใจ พึมพำว่า
“นี่เป็นอานุภาพของท่าเมื่อครู่นี้ของอันหลินงั้นหรือ”
คนนับไม่ถ้วนเงยหน้า มองร่างที่ยืนทะนงองอาจอยู่ตรงนั้น
ใบหน้าของเขาเรียบเฉย ชุดนักพรตสีขาวพลิ้วไหวตามแรงลม แลดูยิ่งใหญ่จับต้องไม่ได้
ใช่เขาจริงหรือ
ไม่ว่าจะเป็นหวังเสวียนจ้านที่หมดสติไปแล้ว หรือรอยแยกอันน่าพรั่นพรึงนั่น ล้วนให้ความรู้สึกเหมือนฝันแก่นักเรียนทุกคน
พานปู้อวี่ตบหน้าตัวเองอย่างแรง พูดไม่หยุดว่า “เรากำลังฝันไปแน่ๆ เราต้องไปฝันไปแน่…”
ทว่าไม่นานนัก เหล่านักเรียนก็ยอมรับความจริงข้อนี้
โบราณกล่าวไว้ว่า สิ่งที่ตาเห็นย่อมเป็นความจริง
นักเรียนหลายหมื่นคนเห็นอันหลินใช้นิ้วนั้นอย่างชัดเจนแจ่มแจ้งผ่านหน้าจอ เรื่องนี้ไม่เท็จแน่นอน และพวกเขายังสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของนิ้วนั้น แม้จะมีหน้าจอขวางกั้น ทว่ามันจะเป็นเรื่องปลอมได้อีกหรือ
ด้วยเหตุนี้ แววตาของนักเรียนมากมายที่มองอันหลิน ล้วนเปล่งประกายขึ้นมาแล้ว
มีนักเรียนหญิงบางคน ใช้สายตาที่รักใคร่ชื่นชมจดจ้องร่างที่อยู่ในหน้าจอ
“ที่แท้เขาต่างหากที่เป็นคนที่สุดยอดที่สุดในรุ่นนักเรียนใหม่!”
“ถุย! เขาเป็นคนที่สุดยอดที่สุดของทั้งสำนักเราแล้ว!”
“สหายอันหลินมีอิทธิฤทธิ์เช่นนี้ ตอนที่ถูกร่ำลือว่าเป็นเด็กเส้นที่เส้นใหญ่สุด ก็ยังนิ่งสงบได้ จิตใจแบบนี้ ช่างน่านับถือนัก!”
หัวข้อของอันหลินสร้างความฮือฮาในจัตุรัสขึ้นมาในพริบตา
ผู้คนยิ่งพูดก็ยิ่งสมจริง สุดท้าย อันหลินก็ถูกฉาบด้วยรัศมีอันแสนวิเศษไปโดยปริยาย…
แม้แต่สวีเสี่ยวหลาน เซวียนหยวนเฉิงที่สนิทสนมกับอันหลิน ก็รู้สึกราวกับเพิ่งรู้จักเขาครั้งแรก
หลิวต้าเป่าได้ทีโอ้อวดกับคนรอบข้างอย่างกระหยิ่มใจว่า เขาเคยสู้อย่างสูสีคู่คี่กับอันหลินด้วย
…
แนวโน้มของหัวข้อเริ่มไม่เข้าท่าแล้ว
“อ๊าก! อันหลิน ข้าจะคลอดลูกให้เจ้า!”
“เอาล่ะๆ ข้าเป็นเพื่อนร่วมห้องของอันหลิน หากต้องการนัดพบอันหลินอย่างใกล้ชิด ชายยืนทางนี้ หญิงยืนทางนั้น ข้าจะจดบันทึกไว้ จากนั้นรายงานเขา…”
ความเหนือชั้นของอันหลินทั้งชายหญิงล้วนหลงใหล บรรยากาศคึกคักเป็นพิเศษ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม