ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 43
ตอนที่ 43 เสียงเรียกจากวิญญาณ
ทุกอย่างมืดสลัว ราวกับอยู่ท่ามกลางความมืดอันไร้ที่สิ้นสุด
ตึกๆ ๆ…
อันหลินได้ยินเสียงที่ราวกับเป็นเสียงเรียกของวิญญาณ เขาพยายามลืมตาขึ้นมา
จากนั้น เขาก็เห็นร่างที่ขาวสะอาดดุจหยก เนื้อตัวเปลือยเปล่า…
กระต่าย!
กระต่ายตัวนี้สูงเกือบครึ่งตัวคน ตอนนี้กำลังคุกเข่ากับพื้น
ในมือของมันมีสากหยก กำลังกระแทกลงบนถ้วยเล็กๆ ที่ส่องแสงสีทองอย่างต่อเนื่อง “ตึกๆ ๆ…”
กลิ่นสมุนไพรตลบอบอวลทั่วห้อง เมื่ออันหลินสูดเข้าไปก็รู้สึกว่าสบายไปทั้งตัว
“อา…” เขาเผลอร้องออกมาโดยไม่รู้ตัว
เมื่อกระต่ายได้ยินเสียงก็หันกลับมา ดวงตาสีชมพูกลมโต กำลังกะพริบปริบๆ จ้องมองอันหลิน
“เจ้าฟื้นแล้วหรือ” เสียงไพเราะน่าฟังอย่างยิ่งออกมาจากปากของกระต่าย
“อืม…ไม่ทราบว่าที่นี่ที่ไหน” อันหลินตอบพลางพยักหน้า
เขายังรู้สึกปวดหัวนิดหน่อย จึงยกมือขึ้นนวดขมับเบาๆ
กระต่ายกระโดดมาตรงหน้าอันหลินแล้วพูดว่า “เก้าพันหกร้อยเก้าสิบห้าคูณแปดร้อยสี่สิบเท่ากับเท่าไร”
อันหลินได้ฟังก็ตกใจ พูดอย่างงุนงงว่า “เอ่อ…ขอข้าคิดดูหน่อย…”
สามวินาทีผ่านไป เสียงที่สิ้นหวังอย่างยิ่งก็ดังขึ้น “อะไรกัน ปกติเวลาคนเพิ่งฟื้น สมองยังไม่ตื่น ขอข้าปรับตัวหน่อย…”
อันหลินเงยหน้าขึ้น เห็นสากหยกกระแทกลงบนหัวเขาราวกับเป็นสากกะเบือ
ตุบ!
อันหลินตาเหลือก หมดสติไป…
…
ตึกๆ ๆ…
ท่ามกลางความมืดมน อันหลินได้ยินเสียงที่เป็นเหมือนเสียงเรียกจากวิญญาณ
เขาพยายามลืมตาขึ้น จากนั้นพบว่ากระต่ายตัวนั้นก็กำลังมองเขาเช่นกัน
“สองแสนหกพันแปดร้อยเจ็ดสิบหกหารสิบสามเท่ากับเท่าไร” กระต่ายถาม
ปากของอันหลินสั่นระริก กำลังจะบอกว่าขอกระดาษกับปากกาหน่อย
สองวินาทีผ่านไป กระต่ายถอนหายใจแผ่วเบา “เฮ้อ ที่แท้สมองก็ยังไม่ตื่นนี่เอง…”
สากหยกพุ่งผ่านอากาศมา ทุบลงบนหัวของอันหลิน
ตุบ! อันหลินสลบไปอีกครั้ง…
…
ตึกๆ ๆ…
ท่ามกลางความมืดมิด อันหลินได้ยินเสียงที่ราวกับเป็นเสียงเรียกของวิญญาณ
เขาพยายามลืมตาขึ้น จากนั้นพบว่ากระต่ายตัวนั้นก็กำลังมองเขาเช่นกัน
“นี่เรากำลังฝันร้ายเหรอ” ดวงตาของอันหลินเปียกชุ่ม เอ่ยปากขึ้นมา
กระต่ายไม่ตอบ ถามต่อว่า “แปดร้อยเก้าสิบหกยกกำลังสามเท่ากับเท่าไร”
อันหลินได้ฟังก็หวาดผวา ตะโกนลั่นทันทีว่า “เดี๋ยว! สมองของข้าปกติ ข้าไม่ได้โง่! ข้าแค่ไม่เคยเรียนคิดเลข!”
กระต่ายกะพริบตาปริบๆ หูสองข้างลู่ลงมาตามกรอบหน้า พูดอย่างฉงนใจว่า “แบบนี้นี่เอง เช่นนั้นต้องขอรบกวนหน่อย ข้าควรจะใช้วิธีไหนถึงจะรู้ว่าสมองของเจ้าปกติหรือไม่”
เมื่ออันหลินได้ยินประโยคนี้น้ำตาก็รื้นขอบตาอีกครั้ง
จะว่าไป สมองของกระต่ายตัวนี้ปกติจริงเหรอ
เมื่อเขาเห็นกระต่ายยกสากหยกขึ้นอีกครั้ง ก็รู้แล้วว่ากระต่ายตัวนี้จริงจัง!
“เอาอย่างนี้ ข้าท่องกลอนได้ ข้าจะท่องกลอนเพื่อพิสูจน์ตัวเอง!”
อันหลินเกิดปัญญายามคับขัน พูดตะโกนเสียงดัง
“ท่องกลอนหรือ…ความคิดนี้ไม่เลว ท่องเถอะ!” ดวงตาสีชมพูของกระต่ายจดจ้องอันหลิน ใบหน้าเปี่ยมด้วยความคาดหวัง
“ท่องกลอนเด็กอนุบาล สมองยังไม่ปกติอย่างที่คิดไว้จริงๆ ด้วย!”
กระต่ายยกสากหยกขึ้นอีกครั้ง
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม