ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 454
อันหลินเข้าไปในห้องส่วนตัวของสวีเสี่ยวหลาน ตั้งใจว่าจะปลุกนาง คิดว่าแบบนี้คงจะสนุกมาก
ผลปรากฏว่าสวีเสี่ยวหลานตื่นตั้งนานแล้ว กำลังหวีผมอยู่หน้าคันฉ่องทองแดง
หลังนางเห็นอันหลินก็แย้มสรวล ถอดแหวนมิติในมือออกมามอบให้อันหลินดูแล
อันหลินครุ่นคิดเล็กน้อย ตั้งใจว่าจะเก็บแหวนมิติไว้อย่างดี อย่างไรเสียก็จะอยู่เคียงข้างสวีเสี่ยวหลานเสมอ นางขาดเหลืออะไร ตนจะช่วยซื้อให้
ทั้งคู่รับประทานมื้อเช้าแล้วถึงเริ่มมุ่งหน้าไปยังสำนักแพทย์หลานหลิน
วันนี้เป็นวันเปิดสำนักแพทย์หลานหลินอย่างเป็นทางการ มีผู้คนมากมายมาออกันนอกประตูแต่เช้าแล้ว
เมืองซีเสียเป็นเพียงเมืองเล็กๆ ดังนั้นการเปิดกิจการของสำนักแพทย์จึงเป็นเรื่องใหญ่สำหรับพวกเขาแล้ว เพราะผู้คนที่นี่ไม่มีกิจกรรมบันเทิงอะไรเป็นพิเศษ ล้วนแต่ชอบร่วมชมความสนุก ก
ปังๆ ๆ…
เสียงประทัดดังขึ้น คณะเชิดสิงโตเริ่มการแสดงหน้าประตูแล้ว
อันหลินสวมชุดสีขาว ใบหน้าหล่อเหลาเจือรอยยิ้มอ่อนโยน
สวีเสี่ยวหลานสวมชุดสีเขียว งดงามเหนือสามัญ ใบหน้าก็เจือรอยยิ้มอ่อนโยนเช่นเดียวกัน
ทั้งคู่ยืนเคียงคู่กันนอกสำนักแพทย์ประหนึ่งคู่รักกิ่งทองใบหยก น่าอิจฉายิ่งนัก
เพื่อสร้างบรรยากาศ อันหลินจึงดีดนิ้ว
เห็นหงส์ไฟสีทองตัวหนึ่งบินทะยานขึ้นฟ้า ร่อนรำรอบสำนักแพทย์ แผดเสียงร้องดีใจอันกังวานเป็นระยะๆ
จากนั้นมังกรเพลิงตัวหนึ่งก็ปรากฏกลางเวหา ฉวัดเฉวียนอย่างทรงพลัง
นี่เป็นหงส์ร่อนมังกรรำขนานแท้ ทำเอาฝูงชนที่ล้องมุงดูทั้งหลายต่างก็เบิกตากว้าง อุทานไม่ขาดปาก
และนักพรตที่มีพลังยุทธ์บางส่วนเมื่อเห็นอันหลินใช้มนต์คาถาเช่นนี้อย่างง่ายดายแล้วก็ยิ่งตกตะลึง ในใจไม่บังอาจเกิดความคิดไม่ซื่อกับสำนักแพทย์หลานหลินอีก เหลือเพียงความเคา ารพยำเกรงอย่างสุดซึ้ง
“โอ้โห! เถ้าแก่สำนักแพทย์หลานหลินเป็นยอดฝีมือเหนือโลกีย์จริงๆ ด้วย ใช้วิชาเซียนได้สุดยอดนัก! เชื่อว่าศาสตร์การแพทย์ของเขาก็ต้องเหนือชั้นอย่างยิ่ง! ท่าทางการรักษาตัวที่ นี่จะเป็นทางเลือกที่ดีมาก”
“เถ้าแก่เนี้ยของสำนักแพทย์ก็ไม่ธรรมดาเลยเช่นกัน โฉมงาม มาดก็ดียิ่งนัก แค่มองก็รู้แล้วว่ามืออาชีพ ข้าอยากรักษาตัวกับนาง”
“สหายเลิศล้ำนัก เจ้าแยกแยะว่ามืออาชีพหรือไม่จากความงามหรือ อีกอย่าง อยากให้เถ้าแก่เนี้ยรักษาเจ้าอย่าฝันกลางวันเลย! เถ้าแก่เนี้ยจะรักษาให้แค่สตรี เถ้าแก่รักษาบุรุษกับเหล่ าผู้บำเพ็ญเพียร เจ้าพูดแบบนี้ไม่กลัวเถ้าแก่จะเชือดเจ้าหรือ!”
“ได้ยินว่าราคารักษาของสำนักแพทย์เปิดใหม่ถูกกว่าสำนักแพทย์อื่นอีกนะ ราคาสมุนไพรที่นี่เป็นแปดส่วนของราคาสมุนไพรของสำนักแพทย์อื่นๆ…”
“ถูกขนาดนี้เลยหรือ งั้นข้าจะไปดูด้วย!”
…
การแสดงเสร็จสิ้น สำนักแพทย์หลานหลินได้เปิดกิจการอย่างยิ่งใหญ่แล้ว เหล่าผู้ชมที่มุงดูเฮโลกันเข้าไป
อันหลินกับสวีเสี่ยวหลานแยกกันนั่งคนละโต๊ะ ทำหน้าที่ตรวจโรคให้กับคนป่วยที่แตกต่างกันไป
นอกจากพวกเขาสองคนแล้ว ในร้านยังมีบ่าวชายสามคนกับสาวใช้สามคนทำหน้าที่จ่ายยาและช่วยเหลือ
คนมากมายล้วนมุ่งหน้ามาซื้อวัตถุดิบบำรุงร่างกายเพราะสำนักแพทย์เปิดกิจการใหม่ ในเมืองเล็กแห่งนี้ไหนเล่าจะมีคนมากมายปานนั้นรอให้สำนักแพทย์เปิดกิจการใหม่แล้ววิ่งโร่มารัก กษาโดยเฉพาะกัน
อันหลินเคยเรียนวิชาโอสถในสำนักความร่วมมือบำเพ็ญเซียน มีพื้นฐานตรงนี้อยู่ ไม่มีทางรักษามั่วซั่ว ไม่ชี้นำทางผิด หากไม่เห็นความผิดปกติจริงๆ ใช้วิชาเซียนรักษาขั้นพื้นฐานกับคน นไข้ก็สิ้นเรื่อง!
ตลอดทั้งวันนี้ ทั้งคู่ค่อนข้างราบรื่น
รักษาคนไข้ไปหลายสิบคน พูดถึงรายรับก็ได้หลายร้อยตำลึงกับอีกหลายสิบหินวิญญาณ
มองรายได้ที่วางอยู่บนโต๊ะพวกนี้…
ทั้งคู่พลันห่อเหี่ยวทันที
สวีเสี่ยวหลานย่นคิ้วงาม บ่นอุบว่า “เราเหนื่อยมาทั้งวันได้เงินแค่นี้เองหรือ”
อันหลินพูดอย่างเหนื่อยใจว่า “ถ้าหักต้นทุนแล้ว พวกเราได้กำไรไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ”
“เฮ้อ…ตอนแรกที่ข้าเปิดสำนักแพทย์เพียงเพื่อปกป้องตัวเอง แต่ว่าตอนนี้…” ใบหน้างามสะคราญของสวีเสี่ยวหลานแดงเรื่อ เอ่ยเสียงเบาว่า “ตอนนี้ไม่ต้องแล้ว เจ้ามีความเห็นอะไรไ ไหม”
“หรือว่า…จะเปิดร้านซาลาเปาดี” อันหลินลังเลครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมา
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม