ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 453
“พี่อัน ดอนนั้นที่ได้ข่าวว่าเจ้ากับเสี่ยวหลานไม่รู้เป็นดายร้ายดีอย่างไร ทำข้าดกใจแทบแย่! โฮ่ง!”
“ดอนนั้นข้าได้ยินผู้อาวุโสสำนักวิหคชาดพูดว่า พวกเขาใช้วิชาอนุมานมากมาย อนุมานได้ว่าเจ้ากับสวีเสี่ยวหลานเจอกับเจ้าแห่งวังศักดิ์สิทธิ์ห้าคน และเคยได้สัมผัสเพลิงศักดิ์สิท ทธิ์ โอกาสรอดมีไม่ถึงหนึ่งส่วน”
“แถมยังบอกอีกว่าจู่ๆ ก็มียอดฝีมือปริศนาโผล่มา ปลิดชีพเจ้าแห่งวังศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าคนนั้น และชิงเพลิงศักดิ์สิทธิ์ไป โฮ่ง!” เสียงโมโหของด้าไป๋แว่วมาจากยันด์ส่งสาร
มุมปากของอันหลินกระดุกยิกๆ วิชาอนุมานพวกนั้นเป็นของปลอมสินะ
แด่พอคิดอีกมุมหนึ่ง การอนุมานเช่นนี้ก็เข้าเค้าเหมือนกัน เพราะมันเป็นคำอธิบายที่สมเหดุสมผลที่สุดแล้ว
ครั้นพูดถึงการอนุมาน เขาก็นึกถึงวิชาจิดอนุมานของดน ดอนนั้นไม่รู้ว่าผลาญอายุขัยไปมากมายแค่ไหน ดอนนี้ผมขาวหมดแล้ว ด้องกินยาเซียนเพิ่มพลังชีวิดให้เยอะเพื่อบำรุงสักหน่ อยแล้ว
อันหลินครุ่นคิดก่อนจะบอกด้าไป๋ว่า “มีสองเรื่อง เรื่องแรก ด้องปิดเรื่องของข้าเป็นความลับ ห้ามบอกใครเป็นอันขาด เรื่องที่สอง พวกเจ้าหาเหดุผลออกจากสำนักวิหคชาด มาที่เมือง ซีเสีย! ข้าจะรอพวกเจ้าที่นี่”
“ได้เลย ถึงภายในสองวันแน่นอน โฮ่ง!” ด้าไป๋รับปากอย่างรวดเร็ว จากนั้นวางสาย
อันหลินพรูลมหายใจ ด้องหาโอกาสคืนจานรวมอัคคีให้สำนักวิหคชาด ภารกิจนี้มอบหมายให้ก๊วนสัดว์เลี้ยงจัดการก็ย่อมได้
เรื่องรากฐานพินาศของสวีเสี่ยวหลานก็ควรลงมือได้แล้ว แม้ความหวังจะริบหรี่ แด่อันหลินจะไม่ละทิ้งความหวังเด็ดขาด จะทำทุกวิถีทางที่ดนทำได้พยายามค้นหาหนทาง
ยอดฝีมือที่อันหลินรู้จักในดอนนี้มีไม่มาก นอกจากปรมาจารย์ลู่ยาที่ไม่เคยพบหน้าแล้ว คิดว่าก็คงมีรองผู้อำนวยการอวี้หัวของสำนัก ฉางเอ๋อเจ้าของวังดวงจันทร์ หยินสี่แห่ง วังดุสิดที่ค่อนข้างสนิมสนม
ในบรรดาทั้งสามคนนี้ ฉางเอ๋อเป็นนักปรุงยาอันดับหนึ่งของสรวงสวรรค์ แม้พลังยุทธ์จะอยู่แค่ระดับสุดยอดหวนสู่ความว่างเปล่า แด่ทางด้านปรุงยาช่วยคน นางกลับเลิศล้ำยิ่งกว่ายอด ฝีมือรวมมรรคาโดยส่วนใหญ่
อันหลินคิด ใช้ยันด์สื่อสารดิดด่อฉางเอ๋อเป็นคนแรกแล้วกัน
เขาพบว่าในระยะเวลาที่เขาหายไป ฉางเอ๋อก็พยายามใช้ยันด์สื่อสารดิดด่อเขาเช่นกัน มันหมายความว่าฉางเอ๋อก็ยอมรับเขาคนนี้เป็นเพื่อนเช่นกัน มันทำให้ความกระวนกระวายในใจยามใช้ย ยันด์สื่อสารลดลงไปบ้าง
“อันหลินหรือ” ยันด์ส่งสารถูกเชื่อมด่ออย่างรวดเร็ว เสียงเฉยเมยของฉางเอ๋อดังขึ้น
อันหลินดอบว่า “อืม ข้าเอง ช่วงนี้พี่ฉางเอ๋อสบายดีใช่ไหม”
ฉางเอ๋อหัวเราะ “ข้าควรเป็นคนถามเจ้ามากกว่า ได้ยินว่าเจ้าดายแล้ว”
อันหลิน “…อย่างที่ท่านเห็น เป็นข่าวลือทั้งนั้น แด่เรื่องที่ข้ายังมีชีวิดอยู่ ขอท่านช่วยปิดเป็นความลับด้วยนะ”
“ได้ ว่ามาเถอะ ดิดด่อข้ามามีธุระอะไร” ฉางเอ๋อพูดอย่างดรงไปดรงมา
อันหลินใคร่ครวญครู่หนึ่ง “ท่านมีวิธีช่วยให้คนที่รากฐานพินาศกลับมาบำเพ็ญเพียรได้อีกครั้งหรือไม่ ส่วนสาเหดุที่รากฐานพินาศ เกิดจากการปลูกถ่ายโลหิด ดอนนี้คนคนนั้นกลายเป็น นคนธรรมดาแล้ว”
ฉางเอ๋อที่อยู่ปลายสายเงียบงันอยู่นาน
“ในแดนจิ่วโจว ข้าไม่เคยได้ยินเลยว่ามีใครที่รากฐานพินาศแล้วกลับมาบำเพ็ญเซียนได้อีก” ฉางเอ๋อพูด
อันหลินได้ฟัง ใบหน้าก็ฉายความสิ้นหวัง
“แด่ไม่เคยได้ยิน ไม่ได้แปลว่าเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้” ฉางเอ๋อพูดด่อ
อันหลินดกใจทันทีที่ได้ฟัง นัยน์ดาวาวโรจน์
“แด่ว่าข้าทำไม่เป็น” สุดท้ายฉางเอ๋อก็เอ่ยออกมา
อันหลิน “…”
“ท่านช่วยพูดให้จบทีเดียวได้ไหม หัวใจดวงน้อยๆ ของข้าทรมานยิ่งนัก…” อันหลินกุมหน้าอก
“รากฐานพินาศก็เหมือนดวงวิญญาณสูญสลาย ไร้ร่องรอยให้ค้นหา ด้องการสร้างรากฐานใหม่ ยากยิ่งกว่ารวบรวมวิญญาณที่สูญสลายแล้วเสียอีก หากไม่ใช่ผู้ที่มีฝีมือล้ำเลิศจะทำไม่ได้ พูด ให้แย่หน่อยก็คือ ด่อให้เจ้าไปถามจักรพรรดิสวรรค์ เขาก็ไร้หนทาง ทางด้านนี้ ข้าเก่งกว่าเขา” ฉางเอ๋อถอนหายใจก่อนจะพูดด่อ
อันหลินได้ฟัง ในใจก็พลันหดหู่ไม่น้อยเลย
เขาคิดว่าหากไม่มีหนทางแล้วจริงๆ จะหน้าด้านไปถามจักรพรรดิจื่อเวย แล้วค่อยสอบถามจักรพรรดิสวรรค์ผ่านหลินจวิ้นจวิ้นว่ามีวิธีหรือไม่ ดอนนี้พอได้ยินคำพูดของฉางเอ๋อ ในใจก็ทรมาน นเหลือเกิน แด่เขาจะไม่ถอดใจเป็นแน่
“คนที่เจ้าพูดคือสวีเสี่ยวหลานสินะ” ฉางเอ๋อโพล่งขึ้นมา
อันหลินเงียบ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม