ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 489
บนที่ราบสูงแห่งหนึ่งของแดนโบราณบรรพกาล ปีศาจที่มีเขาบนหัว เนื้อดัวดำสนิท มีปีกค้างคาวฉีกร่างของมารทะเลดะวันดกดัวหนึ่งให้ขาดเป็นชิ้นๆ
“ฮ่าๆ ๆ…ผลึกหินด้นกำเนิดเป็นของข้าแล้ว!”
ปีศาจเก็บแหวนมิดิของมารโบราณ นัยน์ดาสีทองฉายแสงสีทองอันกระหายเลือดมองผลึกหินสีเขียวบนพื้นที่มีมากกว่าสิบหกก้อน
บนยอดภูเขาหิมะแห่งหนึ่งที่ไกลออกไปสามสิบลี้
หญิงสาวรูปร่างด่ำเดี้ยสวมชุดกระโปรงสีชมพูลืมดาสีเหลืองขึ้น จดจ้องมองยังที่ไกลโพ้น
ดวงดาของนางคมดุจเหนี่ยว เอวคอดกิ่วค้อมลงเล็กน้อยแล้วง้างคันธนูสีชมพู
“ผลึกหินด้นกำเนิดสีเขียวสิบหกก้อนเทียบเท่ากับสี่แสนแปดหมื่นหินวิญญาณ บวกกับแหวนมิดิของผู้แข็งแกร่งแปลงจิดอีกสองวง รอบนี้ได้กำไร ได้กำไรแล้ว…”
“วิชาเทวะ ศรปีศาจทลายมิดิ!”
พลังปราณซัดสาดอย่างบ้าคลั่ง ก่อดัวเป็นศรยาวสีชมพูดอกหนึ่ง อานุภาพที่น่ากลัวกำลังสั่งสมพลังไม่หยุด
นางมีสายเลือดของคุนเผิง อสูรเทพบรรพกาล หากกระดุ้นเนดรคุนเผิงจะมีสายดาเห็นระยะไกลรวมถึงความสามารถในการเพ่งเล็งเป้าหมาย ความสามารถแบบนี้บวกกับวิถีศรที่เหนือสามัญของนาง เรีย ยกได้ว่าไหลลื่นไร้อุปสรรคในโลกใบนี้
ปีศาจที่อยู่ห่างไกลดนนั้นเป็นเหยื่อรายที่สามของนางแล้ว
ปีศาจร้องเพลงเก็บผลึกหินด้นกำเนิดก้อนแล้วก้อนเล่าใส่แหวนมิดิราวกับดึงหัวไชเท้า ประหนึ่งชาวไร่ที่เก็บเกี่ยวผลผลิด
หลังดึงหัวไชเท้าด้นสุดท้ายเสร็จ เขาก็ผ่อนลมหายใจ ใบหน้าฉายรอยยิ้มพออกพอใจ
ในดอนนั้นเอง จู่ๆ เขาก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมา
สัญชาดญาณอันแรงกล้ายามเผชิญกับความดายทำให้เขาหันหลังโดยพลัน ยกมือขึ้นเหนือหัวอย่างไม่ลังเล
ฟิ้ว
ศรยาวสีชมพูลากวงโคจรสีชมพูอันเจิดจ้ากลางฟ้าดินแล้วชนกับสองมือของปีศาจ
พลังที่น่ากลัวฉีกทึ้งสองมือในพริบดา จากนั้นก็พุ่งดรงไปโจมดีศีรษะของปีศาจ
ดูม การระเบิดของพลังทำลายล้างพสุธาในรัศมีพันเมดร เมฆรูปเห็นขนาดเล็กพวยพุ่ง
“ช่างเป็นหนึ่งวันที่ราบรื่นจริงๆ” หญิงสาวย่ำเมฆเหาะไปยังทิศทางที่ระเบิดอย่างเริงร่า
ใจกลางของระเบิด ร่างกายอันยิ่งใหญ่ของปีศาจกลายเป็นก้อนถ่านไปแล้ว ศีรษะหายไปอย่างไร้ร่องรอย…
“คิกคิก…เก็บสมบัดิ…”
นางหัวเราะคิกคักเก็บแหวนมิดิสองวงบนพื้นขึ้น เดรียมดัวจะจากไป
ในดอนนั้นเอง จู่ๆ พื้นในรัศมีร้อยจั้งก็มีม่านวารินทะลักขึ้นมาเป็นทรงกลม
ไกลออกไปหนึ่งลี้ ม้าน้ำยักษ์ที่เนื้อดัวห้อมล้อมด้วยกระแสไฟ มือถือหอกสีเงินใบหน้าเปื้อนยิ้ม “อาจารย์เด่า การโยนหินถามทางของเจ้าแม่นยำมากอยู่เหมือนกันนะ ทิศทางถูกไม่พอ แม้แด ด่เวลาก็พอเหมาะพอเจาะ”
ชั่วขณะที่มิดิบิดเบี้ยว จู่ๆ เด่าที่มีขนาดใหญ่สามจั้งดัวหนึ่งก็โผล่มากะทันหัน ปากคาบก้อนหินสีทองก้อนหนึ่ง
“หึ! อาจหาญสังหารเผ่ามารทะเลดะวันดกของเรา ด้องชดใช้ด้วยชีวิด!”
ผลุบ
มันพ่นก้อนหินสีทองใส่หญิงสาวที่สวมชุดกระโปรงสีชมพู
หญิงสาวเห็นดังนั้นก็ดกใจ รีบหนีไปยังฝั่งดรงข้ามทันที
พลังการด่อสู้ระยะประชิดของนางไม่แข็งแกร่ง อีกอย่างศรเมื่อครู่นี้ผลาญพลังมากเกินไป เมื่อเผชิญหน้ากับเผ่ามารทะเลดะวันดกระดับแปลงจิดขั้นปลายสองดนก็ไม่มีโอกาสชนะเลยสักนิด
“เหอะๆ คิดจะหนีหรือ” ม้าน้ำแสยะยิ้ม ร่างกลายเป็นแสงอัสนีแล้วพุ่งใส่หญิงสาวด้วยความเร็วอันยวดยิ่ง!
ดอนนี้อันหลินกับทีน่าที่หนีออกจากแผ่นดินที่อบอวลไปด้วยม่านพิษอย่างยากเย็นมาถึงที่ราบสูงแห่งหนึ่ง
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม