ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 500
บนเขาสูงแห่งหนึ่งของแดนทะเลสาบขาว เงาดำสองเงากำลังเคลื่อนไหว
พวกมันมีดวงตาแดงฉาน บนหัวมีเขาแหลมสีดำ พลังปราณทรงพลังมหาศาล เป็นผู้แข็งแกร่งปีศาจแห่งอาณาจักรปีศาจ
“จงหลี่หาง เจ้าคิดอย่างไร พวกเราจะตามไปไหม” ปีศาจสาวที่มีรูปร่างอิ่มเอิบสวมชุดซีทรูสีดำ เผยให้เห็นแผ่นหลังขาวหยวกกระซิบถามร่างที่อยู่ข้างกาย
ร่างนั้นเป็นปีศาจหนุ่มที่ค่อนข้างกำยำ เมื่อได้ฟังก็พยักหน้าอย่างจริงจัง “อสูรพิทักษ์แดนพิศวงยิ่งใหญ่ปานนี้ แดนพิศวงที่อยู่ก้นทะเลสาบไม่ธรรมดาแน่นอน ต้องเป็นโชคชั้นใหญ่แน่ๆ ๆ โอกาสแบบนี้พวกเราจะปล่อยไปไม่ได้”
“แต่ตอนนี้มีแค่พวกเราสองคน…” ใบหน้าของปีศาจสาวมีความลังเล
การต่อสู้ก่อนหน้านี้เรียกได้ว่าสะเทือนฟ้าดิน พวกเขามาเพราะได้ยินเสียง จากนั้นดักซุ่มที่นี่
และเพราะเหตุนี้เอง พวกเขาก็ได้เห็นความสามารถของคนพวกนั้นประจักษ์แก่ตา ยิ่งใหญ่ปานใด แม้นางกับจงหลี่หางจะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอดแปลงจิต หากเผชิญหน้ากับคนพวกนั้นจริง ไม่สามารถพูดได้เลยว่าจะชนะแน่นอน
จงหลี่หางยกยิ้มมุมปากน้อยๆ “คงเกอ ใครว่าพวกเราจะปะทะกับพวกเขาซึ่งหน้า เป้าหมายของพวกเราคือขุมทรัพย์ในแดนพิศวง แดนพิศวงใต้ทะเลสาบไม่เล็กแน่ๆ พวกเราขุดสักก้อนแล้วรีบหนี …อย่างไรเสียพวกเราก็มีของสิ่งนั้นอยู่ ต่อให้เจอพวกเขา ถ้าสู้ไม่ไหวก็หนีได้”
คงเกอได้ยินก็พยักหน้าน้อยๆ โชคอยู่ที่พิชิตมา ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่มีอันตรายถึงชีวิต หากไม่คว้าโอกาสสักหน่อย มันจะเกินไปหน่อยแล้ว
ด้วยเหตุนี้ปีศาจทั้งสองจึงกลายร่างเป็นหมอกดำ เริ่มพุ่งไปยังก้นของใจกลางทะเลสาบขาว…
อันหลินทะลุเข้าไปในกระแสน้ำวนใต้ก้นทะเลสาบ พลันก็เกิดมิติปรวนแปรอย่างรุนแรงขึ้นมา
จากนั้นก็มีแสงสีขาวเข้าสู่คลองจักษุ เขามองแดนพิศวงแห่งนี้แล้วพบว่ามันเป็นห้องหินขนาดใหญ่ที่มีความกว้างสิบจั้ง ผนังมีไข่มุกราตรีขนาดเท่าลูกบอลฝังอยู่สี่เม็ดกำลังเปล่งแสง อันละมุน ส่องให้ทั้งห้องสว่างไสว
หลิวฉู่ฉู่ไม่พูดพร่ำทำเพลง หยิบกระบี่อันแหลมคมออกจากแหวนมิติแล้วเริ่มแงะไข่มุกราตรี
“ไข่มุกราตรีที่งดงามเหล่านี้เป็นของข้าทั้งหมด พวกเจ้าห้ามแย่งกับเด็กผู้หญิงเด็ดขาด!” นางแงะไปด้วยพลางเตือนทุกคน
ทุกคนต่างก็มองหลิวฉู่ฉู่อย่างระอาใจ แม้แต่โคมไฟของแดนพิศวงก็จะชิง ข้นแค้นจนเสียสติไปแล้วหรือไง!
อันหลินถอนหายใจ ไข่มุกราตรีที่ใหญ่ขนาดนี้ค่อนข้างหายากก็จริง ทว่าคนที่เข้าแดนพิศวงแล้วแม้แต่ไข่มุกราตรีก็ไม่ปล่อยผ่านนั้นหายากยิ่งกว่า!
อย่างน้อยแดนพิศวงก็ต้องมีเกียรติไหมเล่า!
ไม่ให้เกียรติแดนพิศวง ไม่กลัวว่ามันจะแอบเพิ่มความยากให้พวกเราหรือไง
จะโทษว่าอันหลินคิดมากไม่ได้ เพราะเขาเคยผ่านการผจญภัยในโบราณสถานจื่อซิงกับสุสานเซียนสวรรค์โส่วหยางแล้ว รู้ดีว่าการให้เกียรติโบราณสถานสำคัญขนาดไหน...
ไม่ว่าอย่างไรหลิวฉู่ฉู่ก็แงะไข่มุกราตรีทั้งสี่ในห้องหินออกมาแล้วจริงๆ จากนั้นเก็บเข้าไปในแหวนมิติอย่างชื่นอุรา แล้วห้องหินก็เริ่มมืดมิด
หงโต้วทำให้เปลวไฟสีแดงตรงหน้าอกเจิดจ้ายิ่งขึ้นอย่างเหลืออด ใช้มันมาส่องสว่างรอบกาย
“เรียบร้อย! เราไปต่อกันเถอะ!”
ใบหน้าขาวปลอดจิ้มลิ้มของหลิวฉู่ฉู่เผยรอยยิ้มที่น่ารัก พูดกับทุกคนอย่างยิ้มแย้ม
ภายในห้องหินมีทางเดินคล้ายว่าจะเชื่อมต่อไปยังอีกดินแดนหนึ่ง ทางเดินนี้กว้างและยาวมาก ทุกคนเดินไม่เร็วเพื่อป้องกันเหตุไม่คาดฝันที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ
เดินไปได้สักระยะหนึ่ง พวกเขาก็เห็นปลายทางของทางเดิน ตรงนั้นมีม่านแสงที่มีริ้วคลื่นสีน้ำเงินกระเพื่อมอยู่
ด้านบนสุดของม่านแสงมีก้อนหินสีดำสนิทก้อนหนึ่งสลักอักษรขนาดใหญ่ไว้
“เอ๊ะ…ข้างบนเขียนไว้ว่าอะไร” หลิวฉู่ฉู่มองตัวอักษรด้านบนด้วยความงุนงง ตัวหนังสือเหล่านี้แปลกตาอย่างยิ่ง ให้ความรู้สึกเหมือนเวิ้งว้างไกลโพ้น
“หลุมหลบภัยหุบมังกรแผ่นดิน...” อันหลินกับทีน่าเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
ทั้งสองสบตากันแวบหนึ่ง ต่างก็เห็นสีหน้าแปลกใจของอีกฝ่าย
“ด้านบนสลักตัวอักษรอนารยะโบราณน่ะ” อันหลินชี้แจง
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม