ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 63

เทือกเขาคุนหลุนเป็นภูเขาเทวะอันดับหนึ่งของประเทศ แนวเขาทอดยาวสองพันกว่ากิโลเมตร สูงจากระดับน้ำทะเลมากกว่าห้าพันเมตร

มันเลื่องชื่อลือชาในประวัติศาสตร์ของจีน คนโบราณขนานนามว่าบรรพบุรุษแห่งชีพจรมังกร

แต่ทว่า นี่เป็นเพียงความเข้าใจของมนุษย์โลกทั่วไปเท่านั้น

ในสายตาของนักพรต เทือกเขาคุนหลุนมีสถานภาพสูงส่งกว่านั้น มันเป็นมาตุภูมิแห่งทวยเทพ เป็นชีพจรของโลกใบนี้!

มันเป็นสถานที่ที่มีพลังปราณเข้มข้นที่สุดในโลก ทรัพยากรธรรมชาติมีมากเหนือคณานับ

ปราชญ์ฤาษีบำเพ็ญเพียรที่นี่ ภูตผีปีศาจขั้นสูงเที่ยวใช้อำนาจบาตรใหญ่ไปทั่ว ยิ่งไปกว่านั้นคือเต็มไปด้วยแดนลับแล ดินแดนพิศวง

เรียกได้ว่ามันเป็นสถานที่ซึ่งภยันตรายและโอกาสดำรงอยู่คู่กัน เคยล่อลวงนักพรตให้เหยียบย่างเข้ามาแล้วนับไม่ถ้วน

อันหลิน สวีเสี่ยวหลาน เซวียนหยวนเฉิง เถียนหลิงหลิงและหวงซานซานมาถึงเทือกเขาคุนหลุนแล้ว

พวกเขาตามพิกัดมาจนเจอหอพันธนาการมารที่ตั้งอยู่ในเทือกเขาคุนหลุน

ส่วนนักพรตกองหนุนสิบสามชีวิต พากันอำพรางลมหายใจ ซ่อนตัวคอยสังเกตการณ์ในมุมมืด

หากไม่มีเหตุฉุกเฉิน พวกเขาไม่จำเป็นต้องลงมือ

พวกอันหลินทะลวงค่ายกลมฤตยูหมอก มองเห็นหอคอยสูงสีแดงฉานหลังหนึ่ง

แม้จะมีพลังผนึกอันยิ่งใหญ่ พวกเขายังคงรู้สึกถึงพลังมารสูงเสียดฟ้า

เซวียนหยวนเฉิงมองหอมารหกชั้น หรี่ตาลงแล้วพูดว่า “ได้ยินว่าหอแห่งนี้จองจำจักรพรรดิมารสามตน เพื่อให้ผู้รู้แจ้งหยินสี่หลอมศาสตราวุธ หอหลังนี้เป็นต้นแบบของอาวุธวิเศษ เดินทางมาครั้งนี้ จึงได้รู้ว่าหากหลอมศาสตราวุธสำเร็จ คงจะบรรลุระดับอาวุธขั้นสูง”

อันหลินบ่นอย่างระอาใจว่า “ผู้รู้แจ้งหยินสี่สบายใจแย่ สงสารก็แต่คนทำงานอย่างพวกเรา”

“ยังพอมีเวลาก่อนจะสร้างความแข็งแกร่งให้กับการพันธนาการ ในเมื่อรู้ตำแหน่งของหอมารแล้ว เช่นนั้นพวกเราไปทำลายแมงมุมร้อยเนตรกันก่อนเถอะ” หวงซานซานที่ถือใยแมงมุมราชาหิมะเอ่ยปาก

โดยปกติแล้วแมงมุมร้อยเนตรมักจะเคลื่อนไหวรอบๆ หอมาร คอยเฝ้าสังเกตหอมาร

ทว่าอย่าว่าแต่ราชามารเลย ต่อให้เป็นจักรพรรดิมาร ก็ไม่มีทางทำลายพันธนาการของหอมารหลังนี้ได้

เมื่อได้ยินว่าจะเริ่มทำลายรังราชามาร เถียนหลิงหลิงจึงขันอาสาว่า “ฉันถนัดการติดตามพลังงานที่สุด ฉันลุยเอง!”

หวงซานซานเห็นเถียนหลิงหลิงมีท่าทีกระตือรือร้นเช่นนี้ ก็ทำได้แค่ยื่นใยแมงมุมราชาหิมะให้เธอ

หลังเถียนหลิงหลิงได้ใยแมงมุมราชาหิมะไป ก็ล้วงเข็มทิศรูปร่างประหลาดออกจากกระเป๋า

หลังเข็มทิศถูกพลังปราณกระตุ้น ก็อ้าปากกว้างอย่างรวดเร็ว กลืนใยแมงมุมราชาหิมะลงไป จากนั้นเข็มด้านบนก็ขยับ หยุดนิ่งชี้ไปทิศทางหนึ่ง

“ไปกันเถอะ!” เถียนหลิงหลิงยิ้มกริ่ม มุ่งหน้าเดินไปทางที่เข็มทิศบ่งชี้

หลังข้ามทิวเขาหลายลูกแล้ว ก็มีหมอกขาวบางก่อตัวขึ้นรอบตัว

พวกอันหลินสัมผัสได้ถึงความเข้มข้นของพลังปราณในบริเวณนี้ เป็นสถานที่เหมาะแก่การบำเพ็ญเพียร

ในเมื่อเหมาะแก่การบำเพ็ญเพียร เช่นนั้นภูตผีปีศาจทั้งหลายย่อมชื่นชอบเป็นธรรมดา

เพราะเหตุนี้เอง ทุกคนจึงระแวดระวังกันยิ่งขึ้น

จู่ๆ เข็มบนเข็มทิศก็เริ่มสั่นอย่างแรง มันมีสาเหตุมาจากพลังงานและตำแหน่งของเป้าหมายไม่แน่นอน

“แมงมุมร้อยเนตรอยู่ละแวกนี้นี่แหละ!” เถียนหลิงหลิงพูดด้วยเสียงร้อนรน

เพิ่งสิ้นเสียงของเธอ ทันใดนั้นราวกับใยแมงมุมราชาหิมะในมือมีชีวิต มันพ่นเส้นใยสีขาวออกมาเป็นเส้นๆ พันรอบร่างเล็กกะทัดรัดของเธอไว้แน่น

“กริ๊ด!” เถียนหลิงหลิงกรีดร้องขึ้นมา

เธอพยายามสะบัดตัว ไม่คิดเลยว่าใยแมงมุมจะรัดแน่นขึ้น

เซวียนหยวนเฉิงตอบสนองไวที่สุด ชักกระบี่ออกจากฝักในพริบตา พุ่งตัวไปยืนหน้าเถียนหลิงหลิง กวัดแกว่งกระบี่นับร้อยครั้ง ตัดใยแมงมุมที่พันรอบกายเธอจนขาดสะบั้น

เถียนหลิงหลิงยังไม่ทันโล่งใจ ก็ได้ยินเสียง ‘ฟ่อ’ ดังขึ้นเรื่อยๆ

เห็นได้ชัดว่า ในขณะที่พวกเขาใช้ใยแมงมุมราชาหิมะหาพิกัดของราชามาร

ราชามารก็หาพิกัดของใยแมงมุมได้เช่นกัน ซ้ำยังสามารถควบคุมมันได้อีกด้วย

หลังเซวียนหยวนเฉิงยืนบังเถียนหลิงหลิงแล้ว ก็ตั้งท่าป้องกัน

ที่นี่มีเพียงเขาที่มีพลังแก่กล้าที่สุด หากต้องประจันหน้ากับราชามาร จำเป็นต้องให้เขาเป็นผู้ลงมือ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน