ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 87
ตอนที่ 87 บ่อน้ำโบราณแห่งทิเบต
สุดท้าย อันหลินก็ยอมศิโรราบให้กับอิทธิพลชั่วร้าย
บิ๊กบอสระดับแปลงจิตสี่คนเอาแต่วิงวอนร้องขอ คงปล่อยให้เป็นเช่นนี้ตลอดไปไม่ได้
เมื่อเห็นเข็มฉีดทิ่มลงในแขน เขาก็ปวดใจขึ้นมาทันที
เมื่อเห็นเลือดสีแดงสดค่อยๆ ไหลเข้าไปในกระบอกฉีดยา เขารู้สึกหายใจลำบาก จึงรีบเบือนหน้าหนีไม่มองมันอีก
เมื่อดูดเลือดเสร็จแล้ว เจ้าสำนักทั้งสี่ก็เริ่มทำการวิจัยทันที
พวกเขาใช้ค่ายกลตรวจสอบโครงสร้างของเลือด ใช้พลังเซียนตรวจสอบลักษณะพิเศษของเลือด และใช้สัตว์ทำการทดลองร่วมด้วย
ยิ่งพวกเขาตรวจสอบมากเท่าใด ก็ยิ่งงุนงงและหน้านิ่วคิ้วขมวดมากเท่านั้น
เพราะเลือดของเขา…
ปกติมากเหลือเกิน!
แม้แต่สัตว์ที่ดื่มเลือดอันหลินเข้าไป ก็กระปรี้กระเปร่าเช่นกัน!
“นี่เป็นเลือดของเจ้าแห่งพิษจริงเหรอ ฉันสงสัยว่าเป็นเลือดปลอม”
ปรมาจารย์จางเจ้าสำนักหลงหู่ทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก
“หรือเราจะดูดอีกกระบอกดีไหม” นักพรตโหยวมู่เจ้าสำนักซ่างชิงแนะนำ
อันหลินจะแจ้งตำรวจแล้ว
ดูดอีกกระบอกงั้นเหรอ
คนพวกนี้น่ากลัวกว่าผีดูดเลือดเสียอีก!
“พวกนายทำให้เจ้าแห่งพิษกลัวแล้ว” นักพรตซวีอวิ๋นแห่งสำนักอู่ตังโบกมือเป็นพัลวัน สีหน้าอ่อนโยนมีเมตตา “เลือดนี่ไม่เป็นพิษภัยต่อสิ่งมีชีวิตทั่วไป เกรงว่าในเลือดจะมีพลังลึกลับแฝงเร้นอยู่ เป็นพิษร้ายแรงเฉพาะกับเผ่าพันธุ์ผีดูดเลือด”
ต่อมา เขาก็มองอันหลิน ใบหน้าเจือความเว้าวอน “สหายเจ้าแห่งพิษ ฉันมีเรื่องอยากขอร้อง…”
อันหลินหวั่นวิตก รีบพูดเป็นพัลวันว่า “ผมขอปฏิเสธ!”
“เอ่อ…” นักพรตซวีอวิ๋นทำหน้ากระอักกระอ่วน
เขายังไม่ทันได้พูดอะไรเลย ทำไมถึงปฏิเสธแล้วล่ะ เขาน่ากลัวขนาดนั้นจริงเหรอ
เมื่อสือหลิงจื่อเจ้าสำนักคุนหลุนเห็นปฏิกิริยาของอันหลิน จึงพูดความคิดของเขาที่ตนสันนิษฐานออกมาคร่าวๆ “ปฏิบัติการสังหารจักรพรรดิปีศาจครั้งนี้ เป็นเรื่องใหญ่ของวงการบำเพ็ญเซียน ตามที่ฉันรู้มา จักรพรรดิปีศาจกับเจ้าแห่งผีดูดเลือดมักมีนิสัยชอบพกแหวนมิติ ขอแค่นายยอมบริจาคเลือดให้พวกเรา เพื่อสร้างอาวุธพิษร้ายแรง เมื่อได้แหวนมิติของพวกมันมา พวกเราจะให้แหวนวงหนึ่งดีไหม!”
เมื่ออันหลินได้ยินคำว่า ‘อาวุธพิษร้ายแรง’ ก็รู้สึกว่ามีเลือดตีขึ้นมาที่คอ
แต่ทว่า ไม่พูดไม่ได้ว่า หากเขายอมบริจาคเลือดให้ ก็จะได้แหวนมิติวงหนึ่ง…
ข้อเสนอนี้เย้ายวนใจชะมัด!
ต้องรู้ว่าจักรพรรดิปีศาจและเจ้าแห่งผีดูดเลือดเป็นถึงยอดฝีมือระดับแปลงจิต แหวนมิติเป็นสถานที่เก็บของล้ำค่าของพวกเขา
ได้คลังสมบัติทั้งหมดของยอดฝีมือระดับแปลงจิตมาครอง มันไม่ดึงดูดใจงั้นเหรอ!
ด้วยเหตุนี้ อันหลินตกอยู่ในภวังค์ความคิด
หนึ่งนาทีผ่านไป…
อันหลินที่ปากบอกว่าไม่เอา กลับนอนนิ่งๆ อยู่บนเตียงอย่างว่าง่าย…
มาเลย! เพื่อความรักและสันติภาพของโลกใบนี้ เขายินยอมถวายเลือด ยอมถวายกาย!
อะแฮ่ม…คิดไปไกลแล้ว
อย่างไรเสีย สุดท้าย อันหลินก็ถูกดูดเลือดไปห้าร้อยมิลลิลิตร
สามารถจิตนาการถึงสงครามนับจากนี้
ภาพที่เหล่านักพรตมนุษย์ใช้คมกระบี่ที่เปื้อนเลือดอันหลิน ต่อสู้กับเผ่าพันธุ์ผีดูดเลือด
สุดท้าย บิ๊กบอสแห่งวงการบำเพ็ญเซียนทั้งสี่ก็กลับไปด้วยความซาบซึ้งและความพอใจ เริ่มสาละวนอยู่กับการตระเตรียมสงครามครั้งต่อไป
แต่อันหลินกลับนอนแอ้งแม้งไร้เรี่ยวแรงอยู่บนเตียงประหนึ่งปลาเค็มตัวหนึ่ง
เขาในตอนนี้ ไม่สามารถใช้คำว่าร่างกายว่างเปล่ามานิยามแล้ว แต่เป็นร่างกายแห้งเหือดแล้ว!
โลกช่างน่ากลัว อยากกลับสรวงสวรรค์จังเลย…
เซวียนหยวนเฉิงยังเฮฮาอยู่ใต้ทะเล
สวีเสี่ยวหลานสนุกสนานอยู่บนท้องฟ้า
ก่อนเซียนกระบี่ชิงเหอกลับไป ให้ยาอายุวัฒนะมากมายกับอันหลิน ถึงเป็นสิ่งตอบแทนที่ช่วยเหลือเขา
“เหนื่อยกับการมีชีวิตเหลือเกิน”
อันหลินนอนคร่ำครวญอยู่บนเตียง
สงครามต่อไปของนักพรตมนุษย์ ไม่เกี่ยวข้องกับเขาแล้ว สรวงสวรรค์น่าจะส่งเซียนพสุธามาจัดการ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม