ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 97
ตอนที่ 97 มอบชุดและอำลา
ที่จริงแล้ว การเห็นชุดงดงามวิจิตรในแหวนมิติ ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้
นายหญิงอ้านเย่เป็นผู้หญิง มีชุดกระโปรงเป็นศาตราวุธชั้นสูงเป็นเรื่องธรรมดายิ่ง
ที่น่าเสียดายคือ นางไม่มีโอกาสได้สวมใส่แม้แต่ครั้งเดียว ก็ตกอยู่ในมือของอันหลินเสียแล้ว
ดูสิ ป้ายสินค้ายังอยู่ด้วยซ้ำ…
ในเมื่อเขาใส่ไม่ได้ ก็ยกให้สาวๆ ก็แล้วกัน
แต่จะยกให้ใครล่ะ
อันหลินเริ่มลำบากใจแล้ว
อันที่จริงในใจเขามีอยู่สองตัวเลือก
หนึ่งคือสวีเสี่ยวหลาน สองคือเซียนพสุธาเยว่อิ่ง
สวีเสี่ยวหลานดีกับเขามาก ช่วยเหลือเขาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
แม้สาเหตุจะเป็นเพราะทั้งคู่สนิทกันก็ตาม แต่เขาก็ควรจะตอบแทนบ้างไม่ใช่เหรอ
…
ทว่าฉากที่เซียนพสุธาเยว่อิ่งรับกระบี่แทนอันหลิน กลับทำให้อันหลินอยากจะมอบชุดนี้ให้กับนาง
เขามีความคิดบางอย่างตลอดเวลา
บางทีเมื่ออาจารย์เยว่อิ่งมีชุดนี้แล้ว ฉากอันน่ากลัวเช่นนั้นคงไม่มีวันเกิดขึ้นอีกแล้ว…
เขาตรึกตรองอยู่นาน ก็คิดไม่ออกว่าควรมอบให้ใคร
สุดท้าย…
อืม เขาคิดว่าควรยกให้อาจารย์ที่เคารพรัก!
…
เมื่อเขานำชุดไปให้เซียนพสุธาเยว่อิ่ง
เซียนพสุธาเยว่อิ่งซาบซึ้งใจยิ่งนัก จากนั้นก็ปฏิเสธ…
“อันหลิน ระหว่างที่ข้าอยู่ในหน้าที่ ข้าไม่เคยรับของขวัญจากลูกศิษย์เลย”
“แม้จะเป็นเจ้า ข้าก็จะไม่ยอมแหกกฎ!”
อันหลินนำชุดกลับมาอย่างห่อเหี่ยว จากนั้นก็ไปหาสวีเสี่ยวหลาน
เมื่อสวีเสี่ยวหลานเห็นชุดกระโปรงที่งามวิจิตรตัวนี้ก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง
แต่เมื่อนางพบว่าเป็นอาวุธวิเศษป้องกันตัวชั้นสูง ให้ตายอย่างไรก็ไม่ยอมรับไว้
เหตุผลเป็นเพราะชุดนี้เลอค่าเกินไป!
อาวุธวิเศษชั้นสูงคืออะไร
นั่นมันอาวุธที่เป็นรองเพียงอาวุธเซียนเท่านั้น
อาวุธวิเศษชั้นสูงประเภทโจมตีก็ล้ำค่ามากแล้ว อาวุธวิเศษป้องกันชั้นสูงนั่นมันเป็นสิ่งที่หายากยิ่งนัก
ต่อให้เป็นเจ้าสำนักของสำนักขนาดใหญ่ ก็ใช่ว่าจะมีอาวุธวิเศษชั้นสูงประเภทป้องกันตัว
อันหลินกลับจะยกอาวุธชั้นสูงชิ้นนี้ให้ง่ายๆ
สวีเสี่ยวหลานไม่มีหน้ารับไว้ นางรู้สึกละอายใจ
…
อันหลินเดินออกจากห้องของสวีเสี่ยวหลานอย่างกลัดกลุ้ม คิดในใจว่ามอบชุดนี้ให้ใครสักคนมันยากขนาดนี้เลยเหรอ
ถ้าไม่มีใครต้องการจะทำอย่างไร จะทิ้งขว้างไม่ได้หรอกมั้ง
อืม ลองถามดูดีกว่าว่าพี่เฉิงอยากได้หรือเปล่า
เซวียนหยวนเฉิงมองชุดกระโปรงที่อันหลินส่งมาด้วยใบหน้าเอือมระอา
“สหายอันหลิน เจ้าโปรดนึกถึงใจข้าด้วยเถอะ…”
“อา ไม่สิ!”
“โปรดอย่าเอาข้าไปอยู่ประเภทเดียวกับเจ้า ข้าไม่ได้ชอบแต่งหญิง!”
อันหลินจึงถูกเซวียนหยวนเฉิงตะเพิดออกจากห้องเพราะเหตุนี้…
เขาถือชุดกระโปรง เนื้อผ้าเบาสบาย เนื้อสัมผัสดีมาก ไม่แน่ว่าหากสวมแล้วอาจจะสบายมากก็ได้…
ให้ตายสิ! เขาคิดอะไรอยู่!
ไม่ได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องยกให้คนอื่น เก็บไว้ที่เขาต้องเกิดเรื่องแน่!
อันหลินเดินไปที่ห้องของสวีเสี่ยวหลานอีกครั้ง
สวีเสี่ยวหลานนั่งพิงพนัก ผมยาวดำขลับปล่อยสยาย กำลังกำมือถือช้อปเถาเป่าอยู่
“เอ๊ะ เจ้ามาทำไมอีก”
นางเห็นอันหลินหิ้วชุดกลับมาอีกแล้ว จึงอดถามอย่างแปลกใจไม่ได้
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม