ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1010

บทที่ 1010 ยี่สิบล้านปี หานอวิ๋นจิ่น

ด้านล่างเจ็ดกฎเกณฑ์สูงสุด เทพมหาทัณฑ์พาหานฮวงมาที่นี่

“นี่คือรางวัลสำหรับเลิศล้ำหมื่นยุค ได้เพลิดเพลินกับพรจากกฎเกณฑ์สูงสุด”

เทพมหาทัณฑ์เอ่ยด้วยรอยยิ้ม หานฮวงฟังแล้วแสดงสีหน้าคาดหวังตั้งตาคอย

เขาเคยได้ยินเรื่องกฎเกณฑ์สูงสุดมาแล้ว อำนาจศักดิ์สิทธิ์ชะตามหามรรคของหวงจุนเทียนและเต้าจื้อจุนในงานชุมนุมฟ้าบุพกาลสร้างความประทับใจให้เขาอย่างลึกล้ำ

โดยเฉพาะหวงจุนเทียน แต่ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใดจู่ๆ พลังของเขาก็สูญสิ้นไป ทำให้พ่ายแพ้อย่างน่าเวทนา

เทพมหาทัณฑ์เริ่มกระตุ้นพลังแห่งกฎเกณฑ์สูงสุด แสงรุ้งสายหนึ่งพุ่งลงมาอาบไล้ร่างหานฮวง

หานฮวงแช่อยู่ท่ามกลางแสงรุ้ง รับรู้ได้ว่าพลังเวทในกายเริ่มเดือดพล่าน สบายอย่างยิ่ง

เทพมหาทัณฑ์ก็มองไปที่กฎเกณฑ์สูงสุดเช่นกัน พลันมีลำแสงพุ่งออกมาจากฎเกณฑ์สูงสุดสายหนึ่งเชื่อมโยงเข้ากับร่างของเขา

‘นี่น่ะหรือกฎเกณฑ์สูงสุด’

เทพมหาทัณฑ์ตื่นเต้นอยู่ในใจ ซาบซึ้งในตัวหานเจวี๋ยอย่างสุดซึ้ง

เขาฉลาดยิ่ง ทราบดีว่าหากไม่มีหานเจวี๋ย ตัวเขาไหนเลยจะได้รับอำนาจจากผู้ครองฟ้าบุพกาล

ตอนนี้เขากลายเป็นผู้นำดวงจิตมหามรรคอย่างแท้จริงแล้ว เทพมหาทัณฑ์ตื่นเต้นยิ่ง เขารู้สึกว่าในที่สุดตนก็ดำเนินงานใหญ่ได้แล้ว เขามีความคิดที่จะเสริมสร้างฟ้าบุพกาลมากมายเหลือเกิน งานชุมนุมฟ้าบุพกาลเป็นเพียงหนึ่งในแผนการเหล่านั้น เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของแผนงานอันยิ่งใหญ่ของเขา!

หนึ่งพันปีต่อมาชื่อเสียงของสิบยอดฟ้าบุพกาลและเลิศล้ำหมื่นยุคแพร่กระจายไปทั่วทุกมุมฟ้าบุพกาล แม้แต่หมื่นผู้กล้า พันองอาจและร้อยศักดาก็พลอยมีชื่อไปด้วย ความสำเร็จอันสมบูรณ์แบบของงานชุมนุมฟ้าบุพกาลทำให้เหล่าสรรพสิ่งตั้งตารองานชุมนุมฟ้าบุพกาลครั้งต่อไปมาขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากความคึกคักรุ่งเรืองผ่านพ้นไปก็กลับสู่ความสงบ ฟ้าบุพกาลอันกว้างไกลไร้ขอบเขตก็เป็นเช่นนี้แล

เจ้าอวิชชาฟ้าบุพกาลและมหาเทวาพ้นนิวรณ์ถูกเจ้านวฟ้าบุพกาลสะกดไว้ ในร้อยล้านปีนี้น่าจะไม่ออกมาก่อเรื่องให้หานเจวี๋ยรำคาญใจได้ อีกทั้งมีเทพมหาทัณฑ์และเทวีตราวินัยอยู่ น่าจะไม่มีทางเกิดเรื่องขึ้นกับเหล่าศิษย์และบุตรธิดาของเขา

เขาสามารถฝึกบำเพ็ญอย่างสบายใจได้

เวลาผ่านไปรวดเร็วยิ่ง

โลกปฐมยุคในส่วนลึกของวิญญาณหานเจวี๋ยมีความเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด เทพมารฟ้าบุพกาลที่เริ่มดูดซับปราณปฐมยุคก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

หานเจวี๋ยคาดหวังในตัวเทพมารฟ้าบุพกาลเหล่านี้ยิ่งนักว่าจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร จะยกระดับเป็นเทพมารปฐมยุคหรือไม่

ปฐมยุคเหนือกว่าอนธการ อนธการเหนือกว่าฟ้าบุพกาล มีเพียงบุกเบิกโลกปฐมยุคสำเร็จ คุณสมบัติร่างกายหานเจวี๋ยถึงจะพัฒนาเป็นสุดยอดผู้แข็งแกร่งได้

ชั่วพริบตาเดียวเวลาก็ผ่านไปห้าแสนปีแล้ว

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น หานหลิงที่อยู่ด้านข้างยังอยู่ในสภาวะบำเพ็ญ

เขาคิดดูเล็กน้อย เริ่มใช้แบบจำลองการทดสอบ ท้าสู้กับมหาเทวาพ้นนิวรณ์

ผลคือถูกจัดการในเสี้ยววินาที

เก่งกาจเกินไปแล้วจริงๆ

หานเจวี๋ยก็ไม่รู้สึกท้อแท้เลย กลับคาดหวังในระดับผู้สร้างมรรคายิ่งขึ้น

เช่นนี้สิถึงสมเป็นผู้สร้างมรรคา มีกำแพงระหว่างระดับแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว มิใช่สิ่งที่จะสามารถชดเชยได้ด้วยตบะ พลังวิเศษหรือพลังจากภายนอก

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม มีเพียงต้องบรรลุสู่ระดับนี้ให้ได้ถึงจะต่อกรกับระดับเดียวกันอย่างสมน้ำสมเนื้อได้!

จากนั้นหานเจวี๋ยตรวจดูจดหมายเล็กน้อย ห้าแสนปีที่ผ่านมาไม่มีเรื่องที่กระตุ้นความสนใจของเขาสักเท่าไร

เขาเข้าสู่สภาวะฝึกบำเพ็ญต่อ

ครั้งนี้เขาวางแผนจะปิดด่านระยะยาว

….

สี่ล้านปีต่อมา

แจ้งเตือนเด้งขึ้นมาตรงหน้าหานเจวี๋ยแถวแล้วแถวเล่า

[ตรวจสอบพบว่าท่านมีอายุครบยี่สิบล้านปีบริบูรณ์ ชีวิตก้าวหน้าไปอีกขั้น ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]

[หนึ่ง บุกเบิกอนธการขึ้นในฟ้าบุพกาล จะได้รับชิ้นส่วนอนธการหนึ่งชิ้น ชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน หินวิญญาณมรรคาสวรรค์หนึ่งก้อน]

[สอง เก็บตัวบำเพ็ญ รักษาปณิธานเดิม จะได้รับชิ้นส่วนอนธการหนึ่งชิ้น ชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน]

[ท่านได้รับโอกาสใช้งานสวรรค์ประทานโชคหนึ่งครั้ง]

ไม่มีรางวัลทางเลือกดีๆ เลย