ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1053

สรุปบท บทที่ 1053 หานฮวงปะทะหานเจวี๋ย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ

ตอน บทที่ 1053 หานฮวงปะทะหานเจวี๋ย จาก ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 1053 หานฮวงปะทะหานเจวี๋ย คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายกำลังภายใน ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

บทที่ 1053 หานฮวงปะทะหานเจวี๋ย

ห้าล้านปีผ่านไปไวยิ่งนัก

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น ตรวจสอบตบะของตนตามความเคยชิน พึงพอใจกับความก้าวหน้าของตน

จากนั้นเขาก็ถ่ายทอดเสียงหาหานฮวงที่อยู่นอกอารามเต๋า

หานฮวงกลับมาตั้งแต่เมื่อหลายแสนปีก่อนแล้ว อยากเข้ามาคารวะหานเจวี๋ยแต่หานเจวี๋ยกำลังปิดด่านอยู่จึงทำได้เพียงรออยู่ด้านนอก

หานเจวี๋ยพึงพอใจกับการกระทำนี้ยิ่งนัก เด็กคนนี้ถึงแม้จะเติบใหญ่แล้วแต่ก็ไม่ได้ผยอง ยามพบหน้าเขาก็ยังมีมารยาทที่พึงมีอยู่

หานฮวงเข้ามาโดยเร็วแล้วคารวะหานเจวี๋ย ทำให้ซั่นเอ้อร์ที่ฝึกบำเพ็ญอยู่ด้านข้างรู้สึกตัวขึ้นมาด้วย

หานฮวงก็สังเกตซั่นเอ้อร์อยู่เช่นกัน รู้สึกสนใจใคร่รู้นัก ท่านพ่อชุบเลี้ยงต้นกล้าขึ้นอีกคนแล้วหรือ

เพียงแต่ตบะและกลิ่นอายยังคงอ่อนด้อยเกินไป รวมถึงยังมีแววตาเช่นนั้นอีก ไม่น่าเชื่อว่าจะมองเขาด้วยความหวาดกลัว ยังไม่ทันได้สู้ก็หวาดกลัวเสียแล้ว ไม่มีมาดของผู้แข็งแกร่งเลย

หานฮวงดูแคลนอยู่ในใจ

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ฮวงเอ๋อร์ ไม่ได้กลับมานานเหลือเกิน เกือบร้อยล้านปีแล้วกระมัง พ่อนึกว่าเจ้าหลงลืมพ่อแม่ไปเสียแล้ว”

หานฮวงกล่าวด้วยความละอายว่า “ลูกยุ่งอยู่กับการพัฒนาความแข็งแกร่ง ไม่ได้มาแสดงความกตัญญู ท่านพ่อโปรดลงโทษด้วยเถิด”

“โอ้ ให้ลงโทษอย่างไรเล่า”

หานเจวี๋ยเอ่ยถามด้วยสีหน้ายิ้มมิเชิงยิ้ม เขาจะมองเจตนาต่อสู้อันแรงกล้าของหานฮวงไม่ออกได้อย่างไร

เจ้าตัวแสบ คิดจะมาท้าทายผู้เฒ่าอย่างนั้นหรือ!

ระวังผู้เฒ่าจะเล่นงานจนมรรคจิตเจ้ายับเยิน!

ดวงตาหานฮวงวาวโรจน์ เอ่ยไปว่า “มิสู้ท่านพ่อมาสั่งสอนข้าในแบบจำลองการทดสอบสักยกดีหรือไม่”

หานเจวี๋ยหัวเราะฮ่าๆ

ซั่นเอ้อร์มองหานฮวงด้วยสายตาแปลกๆ มองจนหานฮวงรู้สึกไม่สบอารมณ์ยิ่ง

นับตั้งแต่ได้ประลองกับหานเจวี๋ย เขาก็ไม่เคยมีความคิดเช่นนี้ปรากฏขึ้นมาอีกเลย รู้สึกว่าหานเจวี๋ยเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดแล้ว

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เช่นนั้นก็มาเถอะ!”

เขาพลันเพ่งสายตา ทั้งสองเข้าสู่แบบจำลองการทดสอบทันที

ฉากภายในแบบจำลองการทดสอบคือห้วงอวกาศเวิ้งว้างแห่งหนึ่ง สองพ่อลูกอยู่ห่างกันร้อยจั้ง ระยะห่างเท่านี้สำหรับผู้บำเพ็ญระดับพวกเขาแล้ว นับว่าใกล้กันยิ่ง

หานฮวงมองไปที่หานเจวี๋ย เลือดลมพลุ่งพล่านขึ้นมาในทันใด

“ท่านพ่อ ท่านรู้หรือไม่ว่าลูกเฝ้ารอฉากนี้มานานแค่ไหน ถึงแม้ลูกจะไร้พ่ายในฟ้าบุพกาลแล้ว แต่สุดท้ายก็รู้ดีว่าท่านแข็งแกร่งกว่า ท่านคือจุดสูงสุดที่ลูกอยากจะก้าวข้ามไปให้ได้ เทพมหาทัณฑ์มิใช่คู่ต่อสู้ของลูกแล้ว ในผลาญนภา พ้นนิวรณ์และอวิชชาก็ไม่มีตัวตนที่สามารถต่อกรกับลูกได้ ตอนนี้ลูกสมควรจะท้าสู้กับท่านได้แล้ว!

“มิใช่ว่าลูกจะทรยศอกตัญญูต่อท่าน เพียงแต่อยากมุ่งสู่ตำแหน่งสุดยอดผู้แข็งแกร่งเท่านั้น!”

ดวงตาหานฮวงวาวโรจน์ ปราณม่วงอนธการปะทุออกมาจากร่าง พวยพุ่งสูงขึ้นไปดั่งเสาเพลิง

กฎเกณฑ์สูงสุดแห่งฟ้าบุพกาล อวิชชา พ้นนิวรณ์และผลาญนภาก่อตัวเป็นมังกรม่วงสี่ตัวเลื้อยพันรอบกาย เกล็ดบนกายของมังกรเหล่านั้นคือเกล็ดแห่งมหามรรคนับไม่ถ้วน

หานเจวี๋ยยิ้มนิดๆ

หานฮวงโจมตีเข้าใส่ทันที ซัดสองมือออกไป ฝ่ามือสวรรค์มหาเกรียงไกรที่เลิศล้ำทรงพลังพุ่งออกไป พุ่งเข้าใส่หานเจวี๋ยอย่างรุนแรงไม่อาจหยุดยั้งได้

ทว่ายอดสมบัติบนร่างหานเจวี๋ยพลันสาดแสงเจิดจ้าออกมา ต้านทานไว้ได้สบายๆ

สีหน้าหานฮวงแปรเปลี่ยน โจมตีใส่ต่อไป

ทว่าไม่ว่าจะโจมตีด้วยพลังวิเศษเช่นไร ใช้กลยุทธ์ไปแค่ไหนหรือเปลี่ยนทิศทางโจมตีไปอย่างไรก็ทำอันตรายหานเจวี๋ยไม่ได้ทั้งสิ้น

“เป็นไปได้อย่างไร!”

หานฮวงเคยนึกถึงฉากยามประลองตัดสินกับบิดาไว้นับไม่ถ้วน เคยคิดไว้ว่าตนจะพ่ายแพ้แต่ไม่คิดเลยว่าตนจะทำลายไม่ได้แม้แต่สมบัติวิเศษป้องกันตัวของท่านพ่อ

เป็นไปไม่ได้!

ในโลกมหามรรคทั้งสี่ไหนเลยจะมียอดสมบัติป้องกันที่แกร่งกล้าขนาดนี้อยู่

ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย!

หานฮวงกัดฟันเอ่ยเสียงขรึม “ท่านพ่อ ท่านทำให้ลูกประหลาดใจจริงๆ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ลูกก็คงต้องเอาจริงเสียแล้ว”

ตูม!

เขาเริ่มกระตุ้นพลังปฐมยุค

หานเจวี๋ยรับรู้ได้ชัดเจนว่าพลังปฐมยุคในร่างตนถูกชักนำออกไป ถึงแม้จะน้อยนิดยิ่งแต่ความรู้สึกนี้ช่างประหลาดนัก

เพราะว่าผู้ที่หยิบยืมพลังไปจากเขาก็อยู่ตรงหน้านี้

เขาไม่เคยถูกบีบคั้นจนตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน

ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ทำให้เขารู้สึกสิ้นหวังขึ้นมา ความพ่ายแพ้ปรากฏอยู่ตรงหน้าแล้ว!

ในเวลานี้เอง!

พลังปฐมยุคในร่างหานฮวงปะทุขึ้นมาอีกครั้ง

ครั้งนี้พลังปฐมยุคแกร่งกล้าเกินไป ทำให้ร่างกายของเขาปริแยกฉีกขาด แสงสีแดงนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาสายแล้วสายเล่า วิญญาณของเขากระโดดออกมาอย่างรวดเร็ว

‘พลังที่แม้แต่เทพมารอนธการยังทนรับไม่ได้ ข้าไม่เชื่อหรอกว่าจะทำลายตราประทับนี้ไม่ได้!’

สีหน้าของหานฮวงดูดุดันขึ้นมา เขาคำรามกร้าวซัดหมัดพุ่งขึ้นด้านบน

พลังปฐมยุคที่หนุนด้วยมังกรม่วงสี่ตัวซึ่งกลายสภาพมาจากสี่กฎเกณฑ์สูงสุดโจมตีขึ้นไปด้านบน แข็งแกร่งเลิศล้ำ ราวกับจะทำลายล้างกาลเวลาและฟ้าบุพกาลได้ ยามนี้แสงจ้าสาดส่องไปทั่ว ทำลายล้างทุกสิ่งให้ย่อยยับเป็นเถ้าธุลีได้!

ตูม!

กระบวนท่านี้ปะทะเข้ากับตราปฐมยุคประทับนภาอันไร้ที่สิ้นสุด ทว่าดูว่างเปล่าอ่อนกำลังอย่างเห็นได้ชัดเจนยิ่ง!

หานฮวงตกอยู่ในความสิ้นหวัง พลังลึกลับของเขาถูกตราปฐมยุคประทับนภาบดขยี้ สลายหายไปไร้ร่องรอย

“ไม่…!”

หานฮวงตะโกนขึ้นมา ตราปฐมยุคประทับนภากดทับลงไป

เขาพลันได้สติขึ้นมา หานเจวี๋ยและซั่นเอ้อร์ปรากฏอยู่ตรงหน้า

แบบจำลองการทดสอบสิ้นสุดลง

เขาแพ้แล้ว

พ่ายแพ้อย่างยับเยิน น่าอนาถอย่างยิ่ง

เขาหอบหายใจ ตราปฐมยุคประทับนภาเมื่อครู่นี้ยังคงตราตรึงติดตาอยู่ ทำให้เขาอกสั่นขวัญแขวน

สองเนตรของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย สองมือสั่นระริกไปหมด

ซั่นเอ้อร์มองบรรพชนท่านนี้ด้วยความเห็นใจ นึกในใจว่า ‘อ่อนต่อโลกเกินไปแล้ว ว่ากันตามหลักเหตุผลแล้วไม่สมควรท้าทายเลย บรรพชนท่านนี้น่าจะรู้ซึ้งถึงความร้ายกาจของท่านปฐมบรรพชนดีกว่าข้าถึงจะถูก’

………………………………………………………………

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ