ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1056

บทที่ 1056 กลุ่มอิทธิพลต่างๆ ในฟ้าบุพกาล

อวี้ยวนออกท่องฟ้าบุพกาลได้จังหวะพอดี เพราะในช่วงเวลาเดียวกันนี้งานชุมนุมฟ้าบุพกาลครั้งที่สามได้สร้างแรงกระตุ้นผลักดันขึ้นมาอีกครั้ง เวลาผ่านไปหลายแสนปีคลื่นบุตรแห่งสวรรค์ลูกใหม่ปรากฏขึ้นในฟ้าบุพกาลอีกครั้ง ต่างมุ่งมาดปรารถนาตำแหน่งสูงสุดอันเป็นตัวแทนของยอดบุตรแห่งสวรรค์

บุตรแห่งสวรรค์หมื่นผู้กล้าจากงานชุมนุมฟ้าบุพกาลครั้งก่อนได้พิสูจน์ตัวให้เห็นแล้ว ล้วนกลายเป็นผู้ทรงพลังและผู้มีอิทธิพลเลื่องชื่อระบือนามในอาณาเขตฟ้าบุพกาลหลายแสนแห่ง ส่วนสิบยอดฟ้าก็กลายเป็นตัวตนที่สร้างความตกตะลึงให้แก่หน้าประวัติศาสตร์ ภายใต้รูปการณ์เช่นนี้จึงทำให้ความสำคัญของงานฟ้าบุพกาลถูกยกระดับสูงขึ้นไปตามธรรมชาติ

เมื่องานชุมนุมฟ้าบุพกาลดำเนินไปอย่างราบรื่น หานเจวี๋ยก็ตัดสินใจว่าครั้งนี้จะไม่ไปด้วยตัวเองอีก

ในอาณาเขตเต๋าทั้งสามแห่งล้วนมีร่างแยกของเขาอยู่ หากมีลูกศิษย์อยากออกไปก็แจ้งความประสงค์กับร่างแยกของเขาได้ตลอดเวลา

เวลาผ่านไปหลายล้านปี

อายุขัยของหานเจวี๋ยครบหนึ่งร้อยสิบล้านปีบริบูรณ์ ทว่าเขาไม่ได้รับแจ้งเตือนทางเลือกรางวัลอีก มีเพียงสวรรค์ประทานโชคที่เพิ่มขึ้นมาหนึ่งครั้ง

เช่นนี้ก็แปลว่าต่อไปจะได้รับทางเลือกรางวัลทุกๆ หนึ่งร้อยล้านปี ถึงแม้กำหนดเวลาจะยาวนานขึ้น แต่ของรางวัลก็น่าจะมีระดับสูงขึ้นเช่นกัน

ดูเหมือนต่อไปต้องเพิ่มกำหนดเวลาปิดด่านเป็นครั้งละสิบล้านปีเสียแล้ว มิเช่นนั้นต้องคอยนานเกินไป

อีกอย่างช่วงนี้เขาก็รู้สึกว่าระยะเวลาห้าล้านปีสั้นเกินไปจริงๆ

หานเจวี๋ยเริ่มตรวจดูกล่องจดหมาย

ช่วงห้าล้านปีที่ผ่านมา บรรดาเชื้อสายและเหล่าศิษย์ของเขากลับสงบนิ่งลงทั้งสิ้น หากเทียบกับเมื่อหลายแสนปีก่อนแล้วนับว่าสงบลงมากจริงๆ

หลังจากหานเจวี๋ยตรวจดูจดหมายเสร็จก็เอ่ยถามขึ้นว่า “ซั่นเอ้อร์ งานชุมนุมฟ้าบุพกาลกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว เจ้าอยากไปหรือไม่”

พอซั่นเอ้อร์ได้ยินก็ลืมตาขึ้นมา ถามอย่างระมัดระวัง “ข้าไปได้หรือขอรับ”

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ย่อมได้แน่นอน พอไปร่วมชมจบค่อยกลับมาฝึกบำเพ็ญต่อ”

ซั่นเอ้อร์ตื่นเต้นดีใจ รีบคารวะขอบคุณหานเจวี๋ย

“เมื่อถึงเวลาเจ้าก็ติดตามไปกับเหล่าปฐมบรรพชนหญิงเถิด ช่วยดูแลปกป้องพวกนางด้วย”

“แน่นอนขอรับ!”

หานเจวี๋ยลุกขึ้นเดินออกจากอารามเต๋า ไปเยี่ยมเยือนบรรดาคู่บำเพ็ญ

สิงหงเสวียน ชิงหลวนเอ๋อร์ เซวียนฉิงจวิน เซียนซีเสวียนและฉางเยวี่ยเอ๋อร์ต่างก็ตั้งตารอคอยงานชุมนุมฟ้าบุพกาลยิ่งนัก ล้วนเตรียมตัวไปชมเรื่องครื้นเครงแล้ว หานเจวี๋ยก็มิได้ขัดขวางห้ามปราม

เมื่อถึงเวลาก็ส่งพวกนางไปยังอาณาเขตเต๋าแห่งที่สองก่อน แล้วค่อยให้ออกเดินทางไปพร้อมกับลี่เหยา อู้เต้าเจี้ยนรวมถึงเหล่าเทพมาร

ช่วงหลายล้านปีที่ผ่านมาลี่เหยาเก็บตัวยิ่งนัก แต่ทุกครั้งที่หานเจวี๋ยไปเยี่ยมนางกลับพบว่าตบะของนางมีพัฒนาการอย่างก้าวกระโดดอยู่ตลอด บรรลุถึงระดับยอดมหามรรคระยะสมบูรณ์นานแล้ว ทว่ายังคงพากเพียรบำเพ็ญอยู่

เมื่อมีลี่เหยาและเหล่าเทพมารฟ้าบุพกาลอยู่ การบุกตะลุยไปทั่วฟ้าบุพกาลก็มิใช่เรื่องยากเย็นเลย

หลายวันต่อมา หานเจวี๋ยมายังอาณาเขตเต๋าแห่งที่สอง

พออู้เต้าเจี้ยนเห็นเขาปรากฏตัวขึ้นก็ดีใจยิ่งนัก โผเข้ามาหาทันที

ลี่เหยาก็ลืมตาขึ้นมาเช่นกัน มองเขาอยู่เงียบๆ

หานเจวี๋ยนั่งลง เริ่มพูดคุยกับพวกนาง หัวข้อสนทนาย่อมเกี่ยวข้องกับการฝึกบำเพ็ญ

หนึ่งชั่วยามต่อมา ทั้งสามคนเข้าสู่แบบจำลองการทดสอบ หานเจวี๋ยต่อสู้กับลี่เหยาและอู้เต้าเจี้ยน ทดสอบพลังของพวกนาง

สตรีทั้งสองล้วนเป็นเทพมารฟ้าบุพกาลทั้งคู่ ความห่างชั้นด้านคุณสมบัติย่อมไม่ต่างกันมาก เพียงแต่ลี่เหยาหนักแน่นเด็ดขาดกว่า ยามฝึกบำเพ็ญจิตใจไม่วอกแวก อู้เต้าเจี้ยนมีใจลอยไปบ้างเป็นครั้งคราว ดังนั้นช่วงเวลาในการบำเพ็ญจึงเทียบกับลี่เหยาไม่ได้

ช่วงเริ่มต่อสู้ หานเจวี๋ยไม่ได้โจมตีเลย แต่ปล่อยให้สตรีทั้งสองสำแดงพลังวิเศษสารพัดออกมาก่อน

หานเจวี๋ยสังเกตเห็นว่าวิถีของลี่เหยาเปลี่ยนแปลงไป แต่ก่อนเป็นวิถีแห่งกระบี่ ตอนนี้ก็ยังเป็นวิถีแห่งศาตราวุธอยู่ แต่มีศาตราวุธชนิดอื่นๆ เพิ่มเข้ามามากมาย แปลงสภาพพลังยอดมหามรรคเป็นศาสตราวุธ มีความเฉียบคมมากยิ่งขึ้น