ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1092

บทที่ 1092 ก่อนมหาเคราะห์มาเยือน

หลังจากได้ทราบว่าไม่ต้องกังวลกับการพิสูจน์มรรคของตนแล้ว หานเจวี๋ยก็ทิ้งร่างแยกร่างหนึ่งไว้ในวัง ส่วนร่างจริงกลับไปอารามเต๋าในอาณาเขตเต๋าแห่งที่สามอีกครั้ง

เมื่อกลับมาถึงอารามเต๋า ซั่นเอ้อร์ไม่รับรู้เลยว่าหานเจวี๋ยเคยออกไป ร่างแยกกับร่างจริงสลับตัวกันอย่างรวดเร็วยิ่ง ต่อให้เป็นซั่นเอ้อร์ที่อยู่ในระดับยอดมหามรรคระยะสมบูรณ์ก็ยังไม่สังเกตเห็น

ตอนนี้หานเจวี๋ยมีสวรรค์ประทานโชคสะสมรวมกันยี่สิบห้าครั้งแล้ว เขาลังเลว่าจะใช้เลยหรือไม่

แต่คิดไปคิดมาเขาก็เลือกปล่อยไปก่อน

รอจนยุคสมัยไร้สิ้นสุดใกล้จะมาเยือนแล้วค่อยใช้ พอถึงเวลานั้นจะมีผู้ได้รับเลือกจากสวรรค์ประทานโชคหลาย สิบคนในคราวเดียวมารวมตัวกันรับการอบรมสั่งสอนจากเขา วันหน้าก็ปล่อยออกไปฝ่าฟันสร้างชื่อเสียง สร้างความน่าตะลึง

หากอยากสำเร็จเป็นผู้สร้างมรรคา จะต้องฝึกบำเพ็ญอยู่ในสังกัดของอริยะสวรรค์เกรียงไกร!

เมื่อถึงเวลานั้นหากมีวลีเช่นนี้แพร่หลายออกไป เช่นนั้นก็คงยิ่งใหญ่นัก

หานเจวี๋ยคิดเงียบๆ วาดหวังอยู่ในใจ

แน่นอนว่าเขาก็แค่คิดเท่านั้น หากเป็นเช่นนั้นจริงเขาคงจะรำคาญมาก

ในอนาคตหานเจวี๋ยไม่คิดจะสะกดข่มชนรุ่นหลัง แต่ให้คนของตนยึดครองสัดส่วนผู้สร้างมรรคาไว้ให้มากกว่าจะเป็นการดีที่สุด

จะต้องมีจิตใจที่ตื่นตัวอยู่ชั่วนิรันดร์!

เจ้านวฟ้าบุพกาลก็ถูกเขาโค่นล้มเช่นนี้

แม้กระทั่งเจ้านวฟ้าบุพกาลยังมีความคิดจะสะกดข่มไว้ หานเจวี๋ยยิ่งไม่มีทางปล่อยปละละเลยอย่างเต็มที่

หานเจวี๋ยเริ่มตรวจดูจดหมาย ดูว่าสถานการณ์ในแวดวงสหายช่วงที่ผ่านมานี้เป็นอย่างไรบ้าง

[หานฮวงบุตรชายของท่านเริ่มก่อตั้งกองทหารมารอนธการ ดวงชะตาถดถอย]

[จี้เซียนเสินศิษย์ของท่านทำความเข้าใจอำนาจศักดิ์สิทธิ์ชะตามหามรรค พลังมรรคเพิ่มมหาศาลฉับพลัน]

[มหาเทวาผลาญนภาไร้สิ้นสูญสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากเจ้านวฟ้าบุพกาลศัตรูคู่อาฆาตของท่าน]

[จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายสหายของท่านได้รับการชี้แนะจากมหาเทวาพ้นนิวรณ์สหายของท่าน พลังมรรคเพิ่มมหาศาลฉับพลัน]

[หวงจุนเทียนสหายของท่านวิญญาณเปลี่ยนแปลงกลายเป็นวิญญาณแห่งอนธการ ดวงชะตาเกิดการเปลี่ยนแปลง]

[เจียงเจวี๋ยซื่อศิษย์ของท่านเข้าสู่สังสารวัฏฟ้าบุพกาล]

[หานฮวงบุตรชายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[หานเย่เชื้อสายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[ซูฉีศิษย์ของท่านแพร่กระจายโชคร้าย เผชิญกับการขับไล่จากกฎเกณฑ์ผลาญนภา]

….

กองทหารมารอนธการหรือ

ดูยิ่งใหญ่เหลือเกิน!

คาดว่าคงต้องการชุบเลี้ยงกองกำลังขึ้นเพื่อสั่นสะเทือนทั่วฟ้าบุพกาล

หานเจวี๋ยดูแคลนเล็กน้อย

เขาไล่อ่านลงไปเรื่อยๆ เหตุการณ์ที่ซูฉีเผชิญทำให้เขาขมวดคิ้ว

กฎเกณฑ์ผลาญนภาสามารถขับไล่คนได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นเจตนาของมหาเทวาผลาญนภาไร้สิ้นสูญ แต่เขาก็ไม่กล้าแตกหักกับหานเจวี๋ยตรงๆ ดังนั้นจึงไม่ได้ลงมือสังหาร

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หานเจวี๋ยก็คร้านไปจะถือสาเอาความ

ซูฉีระหกระเหินไปทั่วก็เป็นเรื่องดี ช่วยปูทางให้หานฮวงได้พอดี

ยิ่งฟ้าบุพกาลวุ่นวายเท่าไร มหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่ก็ยิ่งอันตรายเท่านั้น โอกาสที่หานฮวงจะรอดชีวิตก็เพิ่มมากขึ้นด้วย ซูฉีเปรียบเสมือนผู้ช่วยของหานฮวง

หานเจวี๋ยพลันเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา

หรือจะให้ศิษย์คนอื่นๆ ช่วยเสริมกำลังให้หานฮวงด้วย พอถึงเวลานั้นจะได้ร่วมแบ่งปันมหาโชคแห่งมหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่

หากคู่ต่อสู้ของหานฮวงมีจำนวนมากเกินไปก็ยากจะแบ่งปันมหาโชคกันได้ แต่ถ้ามองมุมกลับก็ต่างกันออกไปแล้ว

หานเจวี๋ยคิดๆ แล้วก็รู้สึกว่าวุ่นวาย ปล่อยไปตามธรรมชาติเถิด

หลังจากตรวจจดหมายเสร็จ หานเจวี๋ยลุกขึ้นเดินออกไปนอกอารามเต๋า ไปเยี่ยมเยือนเหล่าคู่บำเพ็ญ ไปหาทีละคนๆ ขั้นตอนนี้ใช้เวลานานหลายพันปี

ในช่วงสุดท้าย หานเจวี๋ยไปที่อารามเต๋าของสิงหงเสวียน

สิงหงเสวียนเอ่ยถึงหานฮวงขึ้นมา สีหน้าเป็นกังวล “เขาทรยศวังจักรพรรดิมหาโชค ซ้ำยังรับช่วงกลุ่มอิทธิพลของนางมารคนนั้นอีก จะหลงเดินทางผิดไปหรือไม่”

หานเจวี๋ยก็มิได้ปิดบังอันใด บอกเล่าความยากลำบากและเป้าหมายของหานฮวงออกมา

พอได้ยินว่าหานฮวงจะทำลายล้างฟ้าบุพกาล สิงหงเสวียนตกใจหน้าถอดสี ตื่นตระหนกอย่างยิ่ง

“ท่านพี่ นี่คือหนทางสู่ความตาย”

สิงหงเสวียนจับมือหานเจวี๋ย เอ่ยอย่างน่าสงสาร สีหน้าขอร้องเว้าวอน

นางรู้ว่ามีเพียงหานเจวี๋ยที่เกลี้ยกล่อมบุตรชายได้

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ข้าสนับสนุนให้เขาทำเช่นนี้เอง”

เขาเล่าถึงมุมมองของฟ้าบุพกาลและยุคสมัยไร้สิ้นสุดออกมา หานฮวงดูเหมือนจะก่อเรื่องชั่วร้ายอยู่แต่ความจริงกำลังนำพามหาโชคอันยิ่งใหญ่ที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนเข้ามา