ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1095

บทที่ 1095 ค่าตัวเจ็ดร้อยล้านล้านปี

สำหรับผู้สร้างมรรคาในอนาคตรายนี้ หานเจวี๋ยก็คร้านจะจัดการ ปล่อยให้คนผู้นี้กระตุ้นมหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่ขึ้นเล็กน้อย หากบีบคั้นจนผู้สร้างมรรคารายอื่นต้องลงมือ ก็นับว่าเป็นการสั่งสอนเจ้าคนผู้นี้แล้วกัน ปล่อยให้เขาประมาทผู้สร้างคนอื่นต่อไป

ระหว่างผู้สร้างมรรคาด้วยกันหากไม่ปะทะกันก็ยากจะแบ่งแยกระดับความแข็งแกร่งอ่อนแอได้ ถึงอย่างไรผู้สร้างมรรคาก็เป็นอมตะ อีกทั้งอยู่ในจุดสูงสุดภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ไม่ว่าผู้ใดก็อาจจะหยิ่งผยองลำพองตน

หานเจวี๋ยสอดส่องฟ้าบุพกาลต่อไป ให้ความรู้สึกเหมือนชมละครฉากหนึ่ง สหายทุกคนของเขาล้วนถูกชักจูงเข้าสู่มหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่ แม้แต่เหล่าคู่บำเพ็ญของเขาก็แปดเปื้อนบ่วงกรรมแล้วเช่นกัน สาเหตุหลักคือการเชื่อมต่อกันของอาณาเขตเต๋ารวมถึงความสามารถในการเคลื่อนย้ายผ่านหมื่นโลกาฉายชัด ทำให้ถ่ายทอดข่าวสารและติดต่อกันได้ใกล้ชิดขึ้น

ลี่เหยาก็ไปเยือนอนธการด้วย ดูเหมือนต้องการจะเข้าร่วมมหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่เช่นกัน

ตามสบายเถอะ

ช่วยหนึ่งคนถือว่าช่วย ช่วยร้อยคนก็ถือว่าช่วยเช่นกัน

ถึงอย่างไรหานเจวี๋ยก็รวบรวมเสี้ยววิญญาณของพวกเขาเอาไว้แต่แรกแล้ว ต่อให้ดับสูญไปก็สามารถฟื้นคืนชีพให้ได้

หานเจวี๋ยสอดส่องอยู่ระยะหนึ่งก็กลับไปให้ความสนใจกับการฝึกบำเพ็ญต่อ

รูปการณ์ของฟ้าบุพกาลทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ บ่วงกรรมไร้สิ้นสุดกำลังเข้าครอบงำสรรพสิ่ง ทำให้ความพยาบาทของสรรพสิ่งเพิ่มพูนขึ้น ยิ่งสูงเท่าไหร่ก็ยิ่งได้รับผลกระทบมากเท่านั้น

ภายใต้บ่วงกรรมอันไร้สิ้นสุดไม่ว่าจะเป็นความขัดแย้งใดๆ ล้วนมีความเป็นไปได้ที่จะทวีความรุนแรงขึ้น มหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่กำลังปะทุตัวไปรอบด้าน

……

ณ สระอนธการ เงาร่างมากมายยืนอยู่ริมสระ เฝ้ามองผู้บำเพ็ญนับไม่ถ้วนที่เรียงแถวยาวเหยียดดุจมังกรอยู่ฝั่งตรงข้าม

ผู้บำเพ็ญเพียรแต่ละคนทยอยกระโจนลงสู่สระอนธการอย่างต่อเนื่อง ทิ้งระยะห่างกันไม่ถึงสิบลมหายใจ

จี้เซียนเสินเอ่ยอย่างสะท้อนใจ “ข้าก็อยากกระโดดลงไปเช่นกัน”

สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นหัวเราะฮี่ๆ เอ่ยไปว่า “ก็โดดสิ ข้าว่าคุณสมบัติของเจ้าก็ธรรมดาสามัญนัก”

จี้เซียนเสินถลึงตาใส่มันคราหนึ่ง

จ้างเซวียนหยวนเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ “เหตุใดท่านไก่ไม่มาเล่า ยากนักที่สำนักซ่อนเร้นจะมีภารกิจร่วมกัน”

เต้าจื้อจุนเอ่ยอย่างดูแคลน “ขี้ขลาดอย่างมันนอกจากงานชุมนุมฟ้าบุพกาลแล้วมันเคยออกมาตอนไหนกันเล่า ต่อให้พวกเราปกป้องดูแลมัน มันก็ไม่กล้าอยู่ดี”

คนที่เหลือก็พากันเอ่ยล้อเลียนไก่คุกรัตติกาลเช่นกัน สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นฟังแล้วหงุดหงิดนัก พยายามพูดแก้ต่างให้ไม่หยุดแต่พูดสู้ทุกคนไม่ได้

คุยเรื่องไก่คุกรัตติกาลอยู่พักหนึ่ง เจียงอี้ถามขึ้นว่า “หานฮวงเล่า จะลงมือเมื่อใดตอนนี้มีทหารมารทั้งสิ้นหนึ่งล้านล้านตนแล้ว ต้องสยบฟ้าบุพกาลได้แน่”

ฟางเหลียงยกมือขึ้นมา กลางฝ่ามือคล้ายจะมีควันเขียวสายหนึ่ง กำลังถูกเขาไล้เล่นอยู่ “มหาเคราะห์ยังไม่มาถึง พวกเจ้าน่าจะรับรู้ถึงพลังแห่งบ่วงกรรมนั้นได้ ถึงจะมีอยู่แต่ก็ไม่แข็งแกร่งมากพอ อย่างน้อยก็ไม่เพียงพอจะทำให้พวกเราบ้าคลั่งได้”

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับวาจาของเขา

ยังไม่เพียงพอจริงๆ

ในเวลานี้เอง สระอนธการเริ่มเดือดพล่าน ทำให้ผู้บำเพ็ญที่เตรียมจะกระโดดลงไปต้องถอยหลังมา

สระอนธการกว้างใหญ่นัก กว้างกว่าแดนเซียนเสียอีก ผิวสระที่เดือดพล่านเกิดระลอกคลื่นปั่นป่วนอันตรายอย่างยิ่ง ทำให้คนตกใจ

ทุกคนพากันหันมองไป เห็นเพียงว่ามีเงาร่างใหญ่มหึมาน่าหวาดกลัวร่างหนึ่งปรากฏเลือนรางอยู่ที่ก้นสระ

“นั่นคือสิ่งใด” จี้เซียนเสินถามด้วยสีหน้าแปลกใจ

หลงเฮ่าเอ่ยด้วยความสนใจ “อนธการสิ้นแสง ก่อนหน้านี้หานฮวงเคยบอกข้าว่าสระอนธการนอกจากจะแปลงสภาพให้เป็นสิ่งมีชีวิตอนธการได้แล้วยังหล่อเลี้ยงอาวุธสังหารแห่งมหาเคราะห์ไว้ด้วย”

อนธการสิ้นแสงหรือ

ทุกคนมองหน้ากัน พวกเขาจับสัมผัสกลิ่นอายของอนธการสิ้นแสงอย่างละเอียด พบว่าอนธการสิ้นแสงกำลังแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

ผู้บำเพ็ญเหล่านั้นเห็นอนธการสิ้นแสงก็ตื่นตกใจไม่กล้ากระโดดลงไปอีก

“นั่นคือสิ่งใด”

“ผู้บำเพ็ญเหล่านั้นที่กระโดดลงไปคงไม่ใช่ว่าถูกเจ้าสิ่งนี้เขมือบไปหมดแล้วกระมัง”

“ไม่ถูกสิ มีคนรอดชีวิตออกมาได้จริงๆ”

“ไอสังหารน่าหวาดผวานัก ต่อให้เป็นสัตว์ร้ายบรรพกาลก็ยังไม่ถึงขั้นนี้เลย”

“เจ้าสัตว์ร้ายนี้ต้องสร้างหายนะให้ฟ้าบุพกาลได้แน่นอน!”