ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1112

บทที่ 1112 ความมั่นใจของเจ้านวฟ้าบุพกาล

อันธการมาเยือนแล้ว!

เจ้าแดนต้องห้ามปรากฏตัวแล้ว!

ทั่วทั้งฟ้าบุพกาลตกอยู่ในความหวาดผวาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน!

ถึงแม้อนธการและฟ้าบุพกาลจะรบกันมาอย่างยาวนาน แต่ก็ยังมีสถานที่ที่ไม่รับผลกระทบอยู่ แต่ครั้งนี้ทั่วทั้งฟ้าบุพกาลถูกครอบงำ!

กลุ่มอิทธิพลใหญ่ระดับเจ้าผู้ปกครองที่อยู่เบื้องบนหรือว่าโลกสามัญเบื้องล่างที่มีนับไม่ถ้วน ล้วนตกอยู่ในความกระวนกระวาย

ข่าวแพร่กระจายไปเร็วยิ่ง สถานการณ์ของฟ้าบุพกาลเปลี่ยนไปแล้ว!

ภายในห้วงอวกาศแห่งหนึ่ง เหล่าผู้กำหนดชะตาเคราะห์มารวมตัวกันบนอุกกาบาตลูกหนึ่ง

“ฮ่าๆๆ มาแล้ว! ยุคสมัยของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการมาถึงแล้ว!”

“จิ่งเทียนกง รีบกอบกู้ลัทธิอันธการกลับคืนมา รวบรวมสาวกของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ เพื่อทำงานรับใช้เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ”

สือตู๋เต้าออกคำสั่งด้วยความตื่นเต้น จิ่งเทียนกงปฏิบัติตามคำสั่งทันที พาลูกน้องของตนจากไป

สือตู๋เต้ามองไปยังทิศทางของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ แววตาเปี่ยมไปด้วยความร้อนแรง

ผู้ที่เขาเชื่อมั่นมาตลอดก็คือเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ ยึดถือเจ้าแดนต้องห้ามอันธการเป็นนาย หานเจวี๋ยใช้หนังสือยอดชะตาเปลี่ยนแปลงการรับรู้ของสรรพสิ่ง แต่ก็เพียงตัดความเกี่ยวข้องระหว่างเขากับเจ้าแดนต้องห้ามอันธการเท่านั้น!

สือตู๋เต้าคิดเพียงว่าอริยะสวรรค์เกรียงไกรคือร่างแยกหนึ่งของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ ต่อให้ภายหลังจะมีข่าวว่าทั้งสองคนมิใช่คนเดียวกัน แต่ในใจเขายังคงสันนิษฐานว่าทั้งสองมีความเกี่ยวข้องกัน ถึงขั้นที่อริยะสวรรค์เกรียงไกรอาจจะเป็นเพียงเสี้ยววิญญาณหนึ่งของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการกลับชาติมาเกิด

กลยุทธ์เช่นนี้ก็มีให้เห็นอยู่มากมาย!

ผู้ทรงพลังส่วนใหญ่มักแบ่งแยกวิญญาณออกไปนับไม่ถ้วน ส่งเข้าสู่สังสารวัฏกลับชาติมาเกิด

นี่คือเหตุผลที่ว่าเหตุใดอริยะสวรรค์เกรียงไกรถึงผงาดขึ้นมาได้รวดเร็วปานนั้น

แม้ว่าอริยะสวรรค์เกรียงไกรจะมิใช่เจ้าแดนต้องห้ามอันธการตัวจริง ทั้งสองฝ่ายก็ต้องมีความเกี่ยวข้องกันแน่นอน

ตอนนี้ ข้อสันนิษฐานเหล่านี้ไม่มีประโยชน์แล้ว

ไม่ว่าอริยะสวรรค์เกรียงไกรจะเกี่ยวข้องกับเจ้าแดนต้องห้ามอันธการอย่างไร สิ่งที่เขาต้องทำก็มีเพียงการรับใช้เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ เจ้าแดนต้องห้ามอันธการให้เขาทำสิ่งใดเขาก็จะทำสิ่งนั้น!

“จากนี้ไป ผู้กำหนดชะตาเคราะห์ทั้งหมดจะยึดถือเจ้าแดนต้องห้ามอันธการเป็นนาย เข้าใจหรือไม่”

สือตู๋เต้ากวาดตามองลูกน้องทั้งหมด เอ่ยเสียงเข้ม

ปรมาจารย์ลัญจกรสรวงถอนหายใจคราหนึ่ง ทว่าไม่ได้ขัดขวาง

เขาสูญเสียปณิธานไปแล้ว คิดเพียงแต่จะไหลตามกระแสไป ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าชนรุ่นหลังเหล่านี้มีความทะเยอทะยานมากกว่า

การจมดิ่งลงสู่ความมืดมิดก็ยังไม่แน่ว่าจะเป็นเส้นทางที่ผิดพลาดเสมอไป

ปรมาจารย์ลัญจกรสรวงก็อยากแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน ทำลายตัวพันธนาการ ความยึดติดในอดีตไม่สำคัญอีกต่อไป

เวลาผ่านพ้นไประยะหนึ่ง อนธการและฟ้าบุพกาลก็ยังไม่รวมตัวกัน กลับเป็นกลุ่มลัทธิอันธการในพื้นที่ต่างๆ ที่รวมตัวกันอย่างรวดเร็ว ชื่อเสียงขยายออกไปยังต่อเนื่อง

เก้ามหาฟ้าบุพกาลและหานฮวงล้วนกลับไปที่ฐานทัพของแต่ละฝ่าย เริ่มพักฟื้นบำรุง

เก้ามหาฟ้าบุพกาลมีที่พึ่งพาของตนอยู่ ดังนั้นจึงไม่คิดจะไปหาหานฮวงในตอนนี้ ส่วนฝ่ายหานฮวง ความหยิ่งทะนงของตนไม่อนุญาติให้เขาเป็นฝ่ายไปขอความช่วยเหลือจากศัตรูก่อน

….

ภายในอาณาเขตเต๋าแห่งที่สาม

สิงหงเสวียนเพิ่งกลับมาถึง กำลังพูดคุยอยู่กับเหล่าสตรี

“เจ้าแดนต้องห้ามอันธการแข็งแกร่งเกินไปแล้ว ฮวงเอ๋อร์เกือบต้องตาย จะต้องแจงเรื่องนี้ให้ท่านพี่ทราบ” ชิงหลวนเอ๋อร์เอ่ยด้วยความกังวล

สิงหงเสวียนเชื่อว่าหานเจวี๋ยไม่มีทางหลอกตนแน่ หากเขาบอกว่าไร้พ่ายก็คือไร้พ่ายแล้ว ส่วนเรื่องเจ้าแดนต้องห้ามอันธการก็แค่ตัวตลกน่าขบขันเท่านั้น

“ไม่เป็นไร ให้เจ้าเด็กแสบคนนั้นได้ลิ้มลองความทุกข์เสียบ้าง แม้แต่เรื่องแต่งงานก็ไม่มาคุยกับข้า ในเมื่อไม่เห็นบิดามารดาอยู่ในสายตาแล้ว ไยต้องพึ่งความช่วยเหลือจากบิดามารดาอีกเล่า” สิงหงเสวียนแค่นเสียง

เดิมทีนางคิดจะสังหารเทพธิดาหมิงจี้ แต่ขณะนั้นก็นึกถึงหานฮวงขึ้นมาจึงใจอ่อนอีกครั้ง

“เจ้าจะลงมือหรือ”

“ไม่ต้องรีบร้อนไป ในเมื่อเขาต้องการให้อนธการและฟ้าบุพกาลร่วมมือกัน ก็ดีหากว่าทำสำเร็จ ความสัมพันธ์ระหว่างข้ากับอริยะสวรรค์เกรียงไกรสามารถประนีประนอมกันได้ บางทีข้าอาจจะร่วมมือกับอริยะสวรรค์เกรียงไกรจัดการเขา ดูจากที่เขาลงมือกับหานฮวงก็ทราบแล้วว่าเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์อันดีกับอริยะสวรรค์เกรียงไกร แต่ก็คงเกรงว่าจะก่อศัตรูมากเกินไป ดังนั้นจึงเพียงแต่ทำให้บาดเจ็บสาหัสไม่ได้ลงมือสังหาร”

เจ้านวฟ้าบุพกาลเอ่ยเนิบๆ ไป สายลมแผ่วหวิวพลันโชยมา ต้นไม้ส่ายไหวใบไม้นับไม่ถ้วนร่วงหล่นลงมา ดวงดารานับร้อยล้านดวงหดตัวตามลงไป ก่อตัวเป็นเงาร่างหนึ่ง ร่อนลงด้านหลังของเจ้านวฟ้าบุพกาลดั่งกลีบบุปผา

เจ้าเอกทัศฟ้าบุพกาลเอ่ยถาม “เจ้าคิดจะทำอันใด”

เจ้านวฟ้าบุพกาลตอบว่า “รอดูพลังของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการไปก่อน ตอนนี้ยังไม่สามารถประเมินตบะของเขาได้ แต่มีความมั่นใจเช่นนี้ อย่างน้อยก็คงเป็นผู้สร้างมรรคาระยะต้น มีโอกาสสูงที่จะบรรลุระยะกลางหรือถึงขั้นที่บรรลุระยะปลายแล้ว แต่ระยะปลายมีความเป็นไปได้ค่อนข้างต่ำยิ่ง ถึงแม้ข้าจะปิดด่านฝึกบำเพ็ญอยู่เป็นนิจ แต่ก็ไม่มีทางที่จะพลาดจนทำให้ชนรุ่นหลังบรรลุถึงระยะปลายได้”

นับตั้งแต่ต้นจนจบ เขาคิดว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย เพียงใช้ประโยชน์จากยอดสมบัติบางชนิดเพื่อเก็บซ่อนบ่วงกรรมไว้

เจ้านวฟ้าบุพกาลโบกมือขวาเล็กน้อย เราร่างหลายสิบร่างที่อยู่ด้านหลังพุ่งฉิวไปสู่ส่วนลึกของดินแดนเวิ้งว้าง หายลับไปยังไร้ร่องรอย

“เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ ในเมื่อเจ้าอยากจะใช้มหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่เป็นกระดานหมาก เช่นนั้นก็ลองดู ข้าบังเอิญมีวิธีอยู่พอดี เป็นวิธีสังหารผู้สร้างมรรคา” เจ้านวฟ้าบุพกาลพึมพำกับตัวเอง น้ำเสียงเย็นชาอย่างยิ่ง

เจ้าเอกทัศฟ้าบุพกาลเงียบไป เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการจะใช่เพียงผู้สร้างมรรคาระยะกลางแน่หรือ

ในเวลาเดียวกันนี้

[มหาเทวาพ้นนิวรณ์ต้องการเข้าฝันท่าน ยอมรับหรือไม่]

หานเจวี๋ยที่อยู่บนหลังของอนธการสิ้นแสงตอบรับคำขอเข้าฝัน มหาเทวาพ้นนิวรณ์ย่อมมาด้วยเรื่องของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ หานเจวี๋ยให้เขาสงบใจไว้แล้วสังเกตการณ์ต่อไป

หลังสิ้นสุดแดนความฝัน ในใจของมหาเทวาพ้นนิวรณ์กลับยังค่อนข้างกังวลอยู่

คิดไปว่าอริยะสวรรค์เกรียงไกรอาจจะไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ

มิเช่นนั้นไยต้องรอสังเกตการณ์อีกเล่า

………………………………………………………………