ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1119

บทที่ 1119 พลังจากมิติเวลา!

เจ้าอวิชชาฟ้าบุพกาล มหาเทวาพ้นนิวรณ์ มหาเทวาผลาญนภาไร้สิ้นสุด จอมเทวาวินาศลับเลือนพิสุทธิ์ไม่สามารถคุกคามหานเจวี๋ยได้เลย คู่ต่อสู้หลักของหานเจวี๋ยยังคงเป็นเจ้านวฟ้าบุพกาล

ต้องกล่าวเลยว่า เจ้านวฟ้าบุพกาลแข็งแกร่งมากจริงๆ แกร่งกว่าจอมเทวาวินาศลับเลือนพิสุทธิ์มากนัก

ถึงจะสะกดตบะไว้แล้ว แต่พลังเวทของหานเจวี๋ยก็ยังสูงกว่าผู้สร้างมรรคามากจริงๆ แต่ถึงจะเป็นเช่นนี้ก็ยังไม่สามารถข่มเจ้านวฟ้าบุพกาลได้ง่ายๆ

คุณสมบัติกายของเจ้านวฟ้าบุพกาลก็นับว่าเป็นคุณสมบัติชั้นเลิศเช่นกัน อย่างน้อยสรรพสิ่งในฟ้าบุพกาลก็เทียบเขาไม่ติด แม้แต่ฟ้าบุพกาลก็ยังถูกบุกเบิกขึ้นโดยเขา

หานเจวี๋ยไม่ได้สำแดงพลังวิเศษอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของอริยะสวรรค์เกรียงไกร ใช้เพียงกฎเกณฑ์มาต่อสู้ เจ้านวฟ้าบุพกาลเองก็เช่นกัน

สำหรับพวกเขา พลังวิเศษเป็นของประดับบารมีเท่านั้น แกนหลักที่แท้จริงยังคงเป็นตัวกฎเกณฑ์

หานเจวี๋ยพลันหยุดนิ่งไป ร่างสั่นไหวเล็กน้อย ทำลายมิติเวลาอันปั่นป่วนของจอมเทวาวินาศลับเลือนพิสุทธิ์ เจ็ดกฎเกณฑ์สูงสุดก่อตัวเป็นมังกรยักษ์เจ็ดตัวที่มีอิริยาบถต่างกันออกไปเลื้อยวนอยู่รอบกายเขา

โลกปฐมยุคมีกฎเกณฑ์สูงสุดเก้าสาย แต่เพื่อไม่ให้ตัวตนถูกเปิดเผยดังนั้นเขาจึงใช้เพียงเจ็ดสาย

ผู้สร้างมรรคาล้วนมีกฎเกณฑ์เจ็ดสาย!

เจ็ดสายก็เพียงพอจะใช้ต่อกรกับเจ้านวฟ้าบุพกาลแล้ว!

เจ้านวฟ้าบุพกาลยกมือขึ้น คว้าจับกลางอากาศ ดึงกฎเกณฑ์สูงสุดเจ็ดสายที่อยู่รอบกายหานเจวี๋ยไป สาวเข้าสู่กลางฝ่ามือ แล้วซัดออกไปอย่างต่อเนื่อง แรงกดดันน่าหวาดหวั่นถาโถมใส่ผู้สร้างมรรคาอีกสี่ราย

หานเจวี๋ยเคลื่อนย้ายมาโผล่ด้านหลังเจ้านวฟ้าบุพกาล กลายร่างเป็นความมืดมิด เข้ากลืนกินเจ้านวฟ้าบุพกาล

ในชั่วพริบตานั้น หานเจวี๋ยชักนำเจ้านวฟ้าบุพกาลเข้าสู่ห้วงฝันอันไร้ที่สิ้นสุด เผชิญชีวิตอันผันผวนนับร้อยๆ ล้านชาติ กว่าเจ้านวฟ้าบุพกาลจะทำลายความฝันอันธการได้ สี่ผู้สร้างมรรคาที่เหลือก็เพียงพอจะกลับมาทรงตัวอย่างมั่นคงได้

หานเจวี๋ยต่อสู้อย่างมีความสุขยิ่ง เจ้านวฟ้าบุพกาลไม่ได้ทำให้เขาผิดหวังเลย

จากการประเมินของเขา หากเขามีตบะต่ำกว่าระดับผู้สร้างมรรคาระยะสมบูรณ์ถ้าต้องการสังหารเจ้านวฟ้าบุพกาลต้องใช้เวลาหนึ่งส่วนร้อยของหนึ่งลมหายใจ หากเปลี่ยนเป็นจอมเทวาวินาศลับเลือนพิสุทธิ์ ในหนึ่งวินาทีเขาสามารถสังหารได้นับหมื่นนับพันครั้ง

แน่นอน นี่เป็นเพียงการสังหาร มิใช่การทำให้ดับสูญ

ผู้สร้างมรรคาสามารถฟื้นคืนชีพได้ไร้ขีดจำกัด มีชัยหรือพ่ายแพ้ไม่สามารถตัดสินกันได้ด้วยความตายเพียงครั้งเดียว

พอเห็นเจ้านวฟ้าบุพกาลถูกหานเจวี๋ยสังหารซ้ำไปซ้ำมา สี่ผู้สร้างมรรคาที่เหลือต่างอกสั่นขวัญแขวน

ที่แท้เจ้าแดนต้องห้ามอันธการก็เหนือกว่าเจ้านวฟ้าบุพกาลจริงๆ!

พวกเขาไม่ได้สนใจอะไรมากไปกว่านั้น ต่อให้เป็นแค่การถ่วงเวลาก็ต้องสู้ต่อไป!

บางทีหากรอจนสรรพสิ่งฟ้าบุพกาลเอาชนะอนธการสิ้นแสงได้ ยุคสมัยไร้สิ้นสุดมาถึง เจ้านวฟ้าบุพกาลฝ่าทะลวงได้ในทันใดก็จะสามารถโต้กลับเจ้าแดนต้องห้ามอันธการได้!

แผนการของพวกเขา หานเจวี๋ยย่อมเดาได้อยู่แล้ว

แต่น่าเสียดาย!

เจ้านวฟ้าบุพกาลคิดผิดไปเสียแล้ว ยุคสมัยไร้สิ้นสุดจะถูกบุกเบิกขึ้นโดยเทพผู้สร้างเท่านั้น!

….

ในส่วนลึกของฟ้าบุพกาล

อนธการสิ้นแสงที่คลุ้มคลั่งเริ่มออกอาละวาดในฟ้าบุพกาลอย่างไร้ความกริ่งเกรง มีเงาร่างนับไม่ถ้วนคอยตามติดมัน พลังวิเศษและมหามรรคนับไม่ถ้วนถาโถมลงบนร่างมัน แต่ไม่ทำให้ความเร็วของมันลดลงเลย

ระหว่างการโจมตี อนธการสิ้นแสงกลืนกินฟ้าดินและสิ่งมีชีวิตเข้าไปไม่รู้มากน้อยเพียงใดแล้ว ขนาดตัวของมันหากเทียบกับช่วงที่เพิ่งเริ่มศึก ตอนนี้ขยายใหญ่ขึ้นเป็นร้อยเท่า มรรคาสวรรค์ทั้งใบเมื่ออยู่ต่อหน้ามันแล้วมีขนาดใหญ่เท่าดวงตาข้างหนึ่งของมันเท่านั้น

ครืน!

หานฮวงเผชิญหน้ากับอนธการสิ้นแสง สองมือโอบปากมันเอาไว้ บังคับไม่ให้มันอ้าปาก

หานฮวงที่ยามนี้อยู่ในร่างเทพมารอนธการก็มีร่างกายใหญ่มโหฬารเช่นกัน และที่เขากล้าทำลงมือเช่นนี้เพราะเห็นได้ชัดว่าอนธการสิ้นแสงจดจำเขาได้ ไม่ยอมทำร้ายเขา

ดวงตาทั้งสิบแปดข้างของอนธการสิ้นแสงมองไปที่ร่างของหานฮวง ดวงตาฉายแววสับสนไม่เข้าใจ

เมื่อหานฮวงสบตามันก็ตกอยู่ในภวังค์อย่างไม่อาจควบคุมได้

เพิ่งจะตกอยู่ในภวังค์ได้ครู่เดียว อนธการสิ้นแสงพลันสะบัดหัว เหวี่ยงหานฮวงลอยละลิ่วออกไป

สติปัญญาของอนธการสิ้นแสงต่ำเกินไป ตอนนี้มันอยู่ในสภาวะตื่นตัวตามสัญชาตญาณ ในมุมมองของมันนี่คืองานเลี้ยงอันโอชะ

หานฮวงหยุดตัวลง มองไปยังอนธการสิ้นแสง สีหน้าซับซ้อน

หากว่ากันไปแล้ว อนธการสิ้นแสงเพียงรับคำสั่งทำหน้าที่ตามที่เขามอบหมายให้ มิได้ทรยศต่อเขาเลย เพียงแต่จุดยืนในเรื่องราวนี้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว ทว่ามันไม่เข้าใจ