ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 200

บทที่ 200 ระดับเซียนลึกล้ำวัฏจักร บุตรแห่งสวรรค์ของวังสวรรค์

หลังจากฟางเหลียงกลับมา เขาเพียรบำเพ็ญเซียนก็คึกคักอยู่หลายวัน จากนั้นก็กลับสู่ความสงบสุขอีกครั้ง

ประเพณีตกทอดมานับพันปี ทำให้เหล่าศิษย์และศิษย์หลานของหานเจวี๋ยต่างคุ้นชินกับการมุมานะบำเพ็ญเพียร

ดูเหมือนโจวหมิงเยวี่ยจะใช้ฟางเหลียงเป็นศัตรูในจินตนาการ มุมานะฝึกฝนมากกว่าเมื่อก่อน

หานเจวี๋ยเริ่มพุ่งสู่ระดับเซียนแท้วัฏจักรขั้นสมบูรณ์อย่างสุดกำลัง

ยี่สิบเจ็ดปีต่อมา

หานเจวี๋ยทะลวงระดับเซียนแท้วัฏจักรขั้นสมบูรณ์จนสำเร็จ!

เขาไม่ได้หยุดพักผ่อน แต่กลับทำตบะให้มั่นคงต่อ

ผ่านไปอีกราวๆ ห้าปี หานเจวี๋ยได้โอกาสในการทะลวงระดับแล้ว

“เจ้าออกไปก่อน”

หานเจวี๋ยลืมตาสั่ง พอได้ยิน อู้เต้าเจี้ยนก็ลุกขึ้นยืนราวกับเป็นปฏิกิริยาตอบสนอง

เมื่อนางเดินมาถึงประตูถ้ำก็พลันหันหน้ามาถามว่า “นายท่าน ข้าสำเร็จมรรคกระบี่เทียมฟ้าขั้นที่หนึ่งแล้ว”

“ไม่เลว ภายหลังข้าจะถ่ายทอดขั้นที่สองให้”

“อืม”

อู้เต้าเจี้ยนจากไป เงาหลังดูผิดหวังอ้างว้างอยู่บ้าง

หานเจวี๋ยลอบคิดว่า ‘ข้าใจร้ายกับนางเกินไปหรือไม่ หลังจากนี้ต้องอ่อนโยนกับนางสักหน่อย เพื่อป้องกันไม่ให้นางหนีไป’

หลังจากเดินออกมาจากถ้ำเทวาฟ้าประทานแล้ว อู้เต้าเจี้ยนก็ไปหาฟางเหลียงเพื่อแลกมือด้วยความตื่นเต้นดีใจ

ทั้งสองขึ้นไปแลกมือบนอากาศ ทั้งคู่ล้วนเป็นผู้ฝึกกระบี่ การเคลื่อนไหวของการต่อสู้จึงยิ่งใหญ่มาก ทำให้ผู้บำเพ็ญในสำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์เฝ้ามองอยู่จำนวนไม่น้อย

มรรคกระบี่เทียมฟ้าปะทะกับพลังเทพหมื่นกระบี่!

หานเจวี๋ยไม่ได้สังเกตการต่อสู้ เขานำสมาธิทั้งหมดไปจดจ่ออยู่กับการทะลวงระดับ

สามรากฐานอันยิ่งใหญ่ กายดาราอนธการ วิชาวัฏจักรหกวิถี ร่างวิญญาณหกสาย ดูเหมือนว่าหานเจวี๋ยไม่ต้องกังวลเรื่องการทะลวงระดับเลย

เจ็ดปีต่อมา

หานเจวี๋ยทะลวงระดับสำเร็จ

พลังเวทของเขาพุ่งทะยาน วิญญาณเกิดการเปลี่ยนแปลง!

หานเจวี๋ยเบิกบานใจจนแทบจะระเบิด

เขารีบเรียกดูหน้าจอแสดงคุณสมบัติทันที

[ชื่อ: หานเจวี๋ย]

[อายุขัย: 1,365/120,459,999]

[เผ่าพันธุ์: เซียน (กายดาราอนธการ)]

[ตบะ: ระดับเซียนลึกล้ำวัฏจักรระยะต้น]

……

อายุขัยหนึ่งร้อยยี่สิบล้านปี!

ทะลุขอบฟ้า!

หานเจวี๋ยรู้สึกว่าตนเองจะโบยบินแล้ว!

อายุขัยหนึ่งร้อยล้านปี ยังไม่เคยได้ยินมาก่อน!

นี่สิถึงเป็นการบำเพ็ญเซียน!

หลังจากหานเจวี๋ยมองจอแสดงคุณสมบัติแล้ว ลมหายใจก็เริ่มถี่กระชั้น

เพียงแค่ไม่ยุแหย่หาเรื่อง หากฝึกฝนร้อยล้านปีแล้วบรรลุต้าหลัวไม่ได้ หานเจวี๋ยก็จะเขียนชื่อตัวเองกลับหัวให้ดู!

หานเจวี๋ยทำตบะให้มั่นคง

ครึ่งปีต่อมา เขาถึงสิ้นสุดการทะลวงระดับอย่างสมบูรณ์

เรื่องแรกที่ทำคือนำหนังสือแห่งความโชคร้ายมาเฉลิมฉลอง

อายุขัยยืนยาวเพียงนี้ สามารถถลุงเงินเป็นเบี้ยสักระลอกได้!

สาปแช่งคนละเจ็ดวัน!

หลังจากผ่านไปห้าวัน ทุกครั้งที่เพิ่มขึ้นมาหนึ่งวันจะถูกลดอายุขัย!

ผ่านไปหลายเดือน หานเจวี๋ยวางหนังสือแห่งความโชคร้ายลงด้วยความพอใจ

เขาเริ่มจำลองการทดสอบ ระดับอย่างหลงซั่นไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาแล้ว เขาเลือกตี้ไท่ไป๋ในทันที

ครั้งนี้เขาไม่ถูกตี้ไท่ไป๋สังหารภายในเสี้ยววินาที ทั้งสองมีการโจมตีและตั้งรับ

เมื่อหานเจวี๋ยแสดงมรรคกระบี่เทียมฟ้าขั้นที่สาม กระบี่เบิกบุพกาล ดวงดาราก็ปรากฏออกมาเต็มฟ้า ตี้ไท่ไป๋ก็ต้านไม่ไหวอยู่บ้าง

ตี้ไท่ไป๋ฝึกฝนมรรคกระบี่เทียมฟ้าแล้วอย่างที่คิดไว้จริงๆ เขาฝึกฝนถึงขั้นที่สามเช่นกัน ทว่าน่าเสียดายที่ยังสู้หานเจวี๋ยไม่ได้

การต่อสู้ในครั้งนี้กินเวลาต่อเนื่องเกือบครึ่งชั่วยาม

หลังการต่อสู้สิ้นสุด หานเจวี๋ยก็ขมวดคิ้วแน่น

ครึ่งชั่วยามมันนานเกินไป!

‘ข้ายังไม่แข็งแกร่งพอ วังเทพท่านนั้นยังอาศัยระดับเซียนแท้สังหารเซียนทอง หากยามที่เขาบรรลุระดับเซียนลึกล้ำจะต้องสังหารเซียนทองได้ภายในเสี้ยววินาทีแน่’

หานเจวี๋ยคิดอย่างเงียบๆ ความทระนงองอาจภายในใจหายไปอย่างสิ้นเชิง

เขาลองต่อสู้กับจักรพรรดิสวรรค์ เป็นดังที่คาดไว้ ถูกสังหารภายในเสี้ยววินาที

หานเจวี๋ยกลับมาระมัดระวังอีกครั้ง