ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 215

บทที่ 215 ความสะท้านสะเทือนของตี้ไท่ไป๋

‘ชำระล้างโลกมนุษย์อะไรอีก!

พวกเจ้าป่วยจิตแล้วกระมัง!’

หานเจวี๋ยด่าทอด้วยความโมโหในใจ รู้สึกว่าเทพเซียนที่ว่าพวกนี้มีพิษสง

พวกเจ้าจะสู้กันก็สู้ไป อย่าลากมนุษย์ธรรมดาไปเอี่ยวด้วยสิ!

แต่ว่ารัชทายาทเทียนเจ๋อเป็นเซียนทองไท่อี่ระยะกลาง ค่อนข้างรับมือยาก ไม่รู้ว่าจะปลิดชีพในฉับพลันได้หรือไม่

หนำซ้ำเจ้าหมอนี่ยังมีผู้หนุนหลังใหญ่เป็นถึงบุตรแห่งจักรพรรดิปีศาจด้วย จะไม่เทียบเท่าหลงเฮ่ากับหลงซั่นเลยหรือ

หานเจวี๋ยกลัดกลุ้มใจ

หุ่นเชิดสวรรค์ที่อยู่ไกลๆ ในห้วงอากาศว่างเปล่าลืมตาขึ้น เห็นว่าส่วนลึกของห้วงอวกาศมีเงาร่างหนึ่งกำลังจดจ้องโลกเมฆาแดงไม่วางตา

รัชทายาทเทียนเจ๋อนั่นเอง

รัชทายาทเทียนเจ๋อสวมชุดเกราะสีดำ ผมยาวบนศีรษะปลิวสะบัด เมื่อมองอย่างถี่ถ้วน นั่นกลับเป็นงูพิษที่กำลังส่งเสียงขู่ฝูงหนึ่ง ใบหน้าของเขาหล่อเหลาเย็นชา กระบอกตาแดงก่ำ มองปราดเดียวก็รู้ว่าเหี้ยมเกรียมมาก

เขาไม่ได้ลงมือทันที หากแต่สังเกตุการณ์โลกเมฆาแดง

‘ลำดับดวงชะตาของโลกนี้เพิ่มขึ้นรวดเร็วที่สุดในวังสวรรค์ แต่สิ่งมีชีวิตทั่วไปกลับไม่ได้แข็งแกร่ง ค่อนข้างประหลาดทีเดียว’

รัชทายาทเทียนเจ๋อครุ่นคิดเงียบๆ

เวลานี้เอง หุ่นเชิดสวรรค์เอ่ยปากว่า “ท่านหมายความว่าอย่างไร”

รัชทายาทเทียนเจ๋อมองปราดเดียวก็รู้ว่าเขาคือหุ่นเชิด ก่อนจะกล่าวอย่างใจเย็น “ออกมาสู้กับข้าสักรอบ”

จองหองนัก!

หานเจวี๋ยทำแบบจำลองการทดสอบไปเงียบๆ ขณะเดียวกันก็ให้หุ่นเชิดสวรรค์ถ่วงเวลาไว้

“ไยต้องทำเช่นนี้ด้วย อย่าบอกนะว่าพวกเราโลกมนุษย์ล่วงเกินท่าน” หุ่นเชิดแห่งสวรรค์ถาม

รัชทายาทเทียนเจ๋อไม่พูดพร่ำทำเพลง ครั้นยกมือขึ้นก็ออกฝ่ามือหนึ่ง พลังเวทไร้ขอบเขตกระหน่ำสังหารไปทางหุ่นเชิดสวรรค์

หุ่นเชิดสวรรค์สำแดงดรรชนีกระบี่โลกาสวรรค์ทลายภพต้านไว้โดยสัญชาตญาณ

หุ่นเชิดสวรรค์ตัวนี้ก็มีตบะระดับเซียนลึกล้ำวัฏจักร แม้จะไม่มีประสบการณ์การต่อสู้จริงจากหานเจวี๋ย แต่ก็ยังอาศัยพลังเวทของตนสกัดกั้นการจู่โจมของรัชทายาทเทียนเจ๋อได้สำเร็จ

“เอ๋!”

รัชทายาทเทียนเจ๋อเพ่งสายตามอง

แค่หุ่นเชิดก็ขวางเขาไว้ได้หรือ

และเวลานี้เอง!

เงาร่างหนึ่งโผล่มาปรากฏตัวอยู่ข้างๆ รัชทายาทเทียนเจ๋อจากความว่างเปล่า เขาเหลือบตามองไปก็เห็นหานเจวี๋ยพอดี

เป็นชายหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลานัก!

รัชทายาทเทียนเจ๋อเกิดความคิดเช่นนี้ขึ้นมา

เขารีบเงื้อฝ่ามือซัดออกไป ฝ่ามือกลายเป็นกรงเล็บสัตว์ที่ดุร้ายข้างหนึ่ง กลางฝ่ามือผุดไอดำมืดสายแล้วสายเล่าออกมา

โฮก!

เสียงคำรามที่น่าสะพรึงกลัวดังสนั่น ดุจดั่งฟ้าผ่ายามกลางวันแสกๆ

หานเจวี๋ยถือกระบี่พิพากษาอนธการ จากนั้นเงื้อกระบี่ฟันไปคราหนึ่ง เงากระบี่นับไม่ถ้วนระเบิดปะทุ เสมือนกระแสน้ำหลากท่วมมิดร่างรัชทายาทเทียนเจ๋อ

ท่ามกลางอุทกธารเงากระบี่ รัชทายาทเทียนเจ๋อหน้าเปลี่ยนสี

‘แย่แล้ว! ปราณกระบี่ของเจ้านี่เหตุใดถึงแข็งแกร่งขนาดนี้’

รัชทายาทเทียนเจ๋อร้องอุทานในใจ เขารีบเปลี่ยนตำแหน่ง หายตัวกระโดดออกไป

เพิ่งปรากฏตัวอีกครั้ง เขาก็รู้สึกทันทีว่าด้านหลังมีปราณกระบี่ที่น่าหวาดกลัวตามมา

เขาดึงทวนเหล็กเล่มหนึ่งออกมาทันใด กำลังจะหันกลับไปโบกทวน ก็พลันถูกเงากระบี่นับไม่ถ้วนท่วมจนมิดอีก

“บัดซบ!”

รัชทายาทเทียนเจ๋อตระหนกตกใจ กายเนื้อถูกทำลายสิ้นอย่างรวดเร็ว

จิตดั้งเดิมของเขาถูกพลังลึกลับขุมหนึ่งปกป้องไว้ จึงไม่ได้เผชิญหน้าการโจมตีพินาศจากปราณกระบี่

หานเจวี๋ยบุกไปสังหารอีกครั้ง มือซ้ายยกขึ้นสำแดงพลังดูดวิญญาณหกสาย ดึงตัวรัชทายาทเทียนเจ๋อเข้ามาตรงหน้า

“ช้าก่อน! ข้าเป็นบุตรแห่งจักรพรรดิปีศาจวังปีศาจ เจ้าจะฆ่าข้าไม่ได้!”

รัชทายาทเทียนเจ๋อร้องบอกด้วยความหวาดกลัว

[รัชทายาทเทียนเจ๋อเกิดความเกลียดชังในตัวท่าน ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 3 ดาว]

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว ไม่พูดพร่ำทำเพลง ใช้วิชาไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิโจมตีสังหารจิตดั้งเดิมของรัชทายาทเทียนเจ๋ออีกครั้ง

ในเมื่อผูกความแค้นกันแล้ว เช่นนั้นก็ต้องฆ่า!

ถ้าหากเจ้าไม่เกิดความเกลียดชัง เช่นนั้นพวกเราก็ยังพอจะนั่งจับเข่าคุยกันได้!

รัชทายาทเทียนเจ๋อร่างและจิตล้วนดับสูญ!

หานเจวี๋ยถอนหายใจโล่งอก ก่อนจะรีบกลับไปยังถ้ำเทวาฟ้าประทาน

ห้วงอากาศว่างเปล่ากลับสู่ความเงียบสงบดังเดิม ปราณกระบี่สลายไปดุจสายหมอก

หลังกลับมาถึงถ้ำเทวาฟ้าประทาน หัวใจของหานเจวี๋ยเต้นถี่รัว

ฆ่าตัวเล็กเสร็จสิ้นแล้ว ตัวใหญ่จะโผล่มาหรือไม่

หานเจวี๋ยเตรียมใจยอมรับชะตากรรมหลังจากนี้เรียบร้อยแล้ว

หนึ่งชั่วยาม

สองชั่วยาม