ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 234

บทที่ 234 พญากุญชรเขย่าสมุทร ภูตน้ำเต้าตกสู่พื้นดิน

พญากุญชรเขย่าสมุทรอารมณ์ดีไม่เลว ไม่ง่ายเลยที่จะได้พบกับสตรีโฉมงามผู้มีคุณสมบัติโดดเด่นและไม่มีภูมิหลังยิ่งใหญ่

เขาเป็นถึงจอมเทพปีศาจตนหนึ่งของวังปีศาจ มีพลังวิเศษมากมาย ร่างเดิมเป็นช้างป่า เคยสะเทือนผืนมหาสมุทรด้วยเท้าข้างเดียว ด้วยเหตุนี้จึงได้ชื่อว่าเขย่าสมุทรมา

รูปร่างของเขาอ้วนใหญ่ ฟันเหลืองเต็มปาก ดวงตาเสือดาวใบหน้ากว้าง พาดชุดคลุมหนังพยัคฆ์ไว้บนบ่า สวมเกราะดำเกล็ดงูหลาม เดินเหินบนก้อนเมฆ ลมพัดแรงอยู่ใต้ฝ่าเท้า ลักษณะท่าทางน่าเกรงขาม

พญากุญชรเขย่าสมุทรนึกถึงเสียงของหานเจวี๋ยแล้ว ก็อดหัวเราะเยาะไม่ได้

บุคคลนิรนามก็กล้าบอกให้เขาไว้หน้าให้หรือ

เขาไม่ได้พบเจอคนน่าขันเช่นนี้มาหลายปีแล้ว

……

อู้เต้าเจี้ยนกล่าวด้วยสีหน้าโกรธกริ้ว “นายท่าน เจ้านั่นโอหังเหลือเกิน โมโหจะตายอยู่แล้ว!”

นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้ยินใครหยามหมิ่นหานเจวี๋ยเช่นนี้

หานเจวี๋ยไม่ได้สนใจนาง เขาจดจ่ออยู่กับการถ่ายทอดวิชาอัญเชิญเทพ

เดิมทีลี่เหยาก็มีคุณสมบัติดีเยี่ยมอยู่แล้ว ตบะก็ยกระดับขึ้นด้วย จึงเรียนวิชาอัญเชิญเทพได้ไม่ยาก

วิชาที่นางฝึกฝนก็แค่วิชาอัญเชิญ สิ่งที่ซับซ้อนอย่างแท้จริงคือวิชาเคลื่อนย้ายที่หานเจวี๋ยเชี่ยวชาญ

หลังจากหานเจวี๋ยอธิบายไปหนึ่งรอบ ลี่เหยาจดจำได้อย่างสบายๆ นางเริ่มรวบรวมความจำ มือทั้งสองก็ทำท่ามือร่ายวิชาตาม

หานเจวี๋ยดึงพลังจิตกลับมา มองไปทางอู้เต้าเจี้ยนก่อนกล่าวว่า “ไม่เป็นไร อีกไม่นานเขาจะเสียใจภายหลังเอง”

อู้เต้าเจี้ยนถามด้วยความสงสัย “เมื่อครู่ท่านถ่ายทอดวิชาอัญเชิญเทพให้นางหรือ เรียนพลังวิเศษในตอนนี้ก็สามารถสังหารเจ้านั่นได้หรือ”

“ไม่ผิด”

หานเจวี๋ยกลับไปนั่งขัดสมาธิบนตั่งเตียง

อู้เต้าเจี้ยนแปลกใจมากกว่าเดิม

พลังวิเศษอันใดกันที่สามารถทำให้ลี่เหยาผงาดขึ้นมาในระยะเวลาสั้นๆ และสังหารเจ้านั่นกลับได้

นางตั้งหน้าตั้งตารอคอย

วันต่อมา ลี่เหยาสำแดงวิชาอยู่หลายสิบรอบ ในที่สุดก็ทำสำเร็จ

ด้านหลังของนางปรากฏคลื่นวนสีดำขนาดใหญ่ขึ้น เมื่อนางหันไปมองก็แอบตกใจกับตัวเอง “นี่คือพลังวิเศษอะไรกัน”

ก่อนหน้านั้นนางสงสัยยิ่งนัก พลังวิเศษนี้ไม่มีส่วนไหนที่ร้ายกาจเลย

เหตุที่นางฝึกฝนก็แค่รักษาม้าตายประดุจม้าเป็นเท่านั้น

ภายในถ้ำเทวาฟ้าประทาน

หานเจวี๋ยรับรู้ถึงการเรียกหาจากวิชาอัญเชิญเทพ จึงลืมตากล่าว “ข้าจะรีบไปรีบมา”

ครั้นสิ้นเสียง เขาก็ถูกระลอกคลื่นวนสีดำสายหนึ่งดูดไป จากนั้นคลื่นวนก็หายวับตามไปด้วย

อู้เต้าเจี้ยนอึ้งงัน หันไปมองวารีทางช้างเผือกสวรรค์เก้าชั้นฟ้าตามจิตใต้สำนึก

เป็นดังที่คาดเอาไว้!

หานเจวี๋ยเดินออกมาจากระลอกคลื่นวนด้านหลังลี่เหยา

เขาสวมอาภรณ์ดวงชะตาจักรพรรดิสูงศักดิ์ ใส่รองเท้าขึ้นสวรรค์เก้าชั้นฟ้า สวมมงกุฎปีกหงส์ไท่ซีบนศีรษะ มือสวมกำไลวิญญาณ พลานุภาพกดดันผู้คน ประกอบกับรูปโฉมที่ไม่เป็นรองใคร ลี่เหยาจึงมองจนตกตะลึง

นางเคยจินตนาการถึงรูปร่างหน้าตาของหานเจวี๋ย แต่คิดไม่ถึงว่าจะรูปงามเช่นนี้

นางยังคิดว่าหานเจวี๋ยเป็นนักพรตเฒ่าผมขาวหน้าแดงเสียอีก

หานเจวี๋ยนำกระบี่พิพากษาอนธการออกมา เสียงของพญากุญชรเขย่าสมุทรดังขึ้นตามมาว่า “เจ้ามาปรากฏตัวในของวิเศษของข้าได้อย่างไร”

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความหวาดผวา การปรากฏตัวอย่างฉับพลันของหานเจวี๋ยทำให้เขาตกใจ

หานเจวี๋ยใช้พลังจิตกวาดดูครู่หนึ่ง พญากุญชรเขย่าสมุทรยังคงรีบเร่งเดินทาง รอบด้านไม่มีศัตรูที่แข็งแกร่งคนอื่นอีก

ขณะนั้นเอง!

หานเจวี๋ยสะบัดกระบี่ฟันออกไป จิตกระบี่ระเบิดปะทุ สั่นสะเทือนจนขวดล้ำค่าของพญากุญชรเขย่าสมุทรแตกกระจาย จากนั้นเขากับลี่เหยาก็ปรากฏตัวกลางอากาศ

ดวงตางดงามของลี่เหยาเบิกกว้าง นางไม่ใช่แค่ตะลึงกับใบหน้าของหานเจวี๋ย แต่ยังตกใจพลังแท้จริงของเขาด้วย

‘แข็งแกร่งมาก!’

พญากุญชรเขย่าสมุทรกระเด็นออกไปเพราะของวิเศษระเบิด เขาทรงตัวให้มั่นแล้วมองไปทางหานเจวี๋ย จากนั้นระเบิดอารมณ์โมโหทันที

“เจ้าบังอาจ!”

พญากุญชรเขย่าสมุทรแผดเสียงเกรี้ยว จมูกกลายเป็นงวงช้างแล้วขยายใหญ่อย่างรวดเร็ว คล้ายกับเทือกเขางอกยาวออกมา ก่อให้เกิดพายุหมุนน่าสะพรึงกลัว

หานเจวี๋ยหายวับมาอยู่ตรงหน้าลี่เหยา ยกกระบี่สำแดงมรรคกระบี่เทียมฟ้าขั้นที่หนึ่งทันใด

หนึ่งกระบี่เทียมฟ้า!

ปราณกระบี่วาดออกไปในแนวขวาง ฟันสังหารจนงวงช้างแหลกเป็นเสี่ยง ฝนโลหิตสาดกระเซ็นกลางผืนฟ้ากว้าง

แทบจะในพริบตาเดียว กายเนื้อของพญากุญชรเขย่าสมุทรก็ถูกปราณกระบี่ผ่าออกเป็นสองส่วน

เขามีตบะแค่ระดับเซียนทองไท่อี่ระยะต้น ไหนเลยจะต้านทานปราณกระบี่ของหานเจวี๋ยได้

ต่อให้มีตบะระดับเซียนทองไท่อี่ขั้นสมบูรณ์ เมื่อเผชิญหน้ากับหานเจวี๋ยก็ถูกสังหารในพริบตาเช่นกัน!

“ช้าก่อน!”

พญากุญชรเขย่าสมุทรหน้าถอดสี ตะโกนขึ้นอย่างหวาดกลัว

หานเจวี๋ยกวัดแกว่งกระบี่สำแดงไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิ

เงากระบี่จำนวนมหาศาลลอยอยู่กลางนภา ปรากฏภาพโอ่อ่ายิ่งใหญ่ ลี่เหยาเห็นแล้วต้องเบิกตากว้าง