ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 245

บทที่ 245 เคียงบ่าเคียงไหล่จักรพรรดิเซียน คุณสมบัติกายฟ้าบุพกาล

ภายในถ้ำเทวาฟ้าประทาน

หานเจวี๋ยสัมผัสได้ว่ากลิ่นอายของนักพรตเต๋าจิ่วติ่งจากไป จึงถอนหายใจเล็กน้อย

เขาไม่อาจดึงสำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์ให้ก้าวหน้าได้ตลอดไป

เขาไม่เคยติดค้างอะไรสำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์

สำหรับเขาสำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์ในเวลานี้ไม่ได้คุ้นเคยดังเดิมอีก

ศัตรูในอดีตล้วนจากไป

หลี่ชิงจื่อตายแล้ว นักพรตเต๋าจิ้งซวีดับดิ้นแล้ว

เซียนซีเสวียนก็อยู่ด้านนอกตลอดปี ความสัมพันธ์กับสำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์จืดจางลงทุกที

สิงหงเสวียนและฉางเยวี่ยเอ๋อร์ก็เป็นเช่นนี้

วันเวลาสามารถลบเลือนหลายสิ่งหลายอย่าง รวมทั้งความรู้สึกด้วย

‘นี่คือสิ่งที่ต้องสละบนเส้นทางสู่การมีอายุยืนยาว’

หานเจวี๋ยคิดเงียบๆ มรรคจิตยิ่งมั่นคงขึ้นกว่าเดิม

สักวันหนึ่ง บางทีแม้แต่ศิษย์บางคนของสำนักซ่อนเร้นก็จะห่างเหินจากเขามากขึ้นเรื่อยๆ

ต่อให้ไอเซียนของเขาเพียรบำเพ็ญเซียนหนาแน่นอีกสักเท่าใด ก็ไม่สามารถทำให้คนฝึกบำเพ็ญบรรลุระดับจักรพรรดิได้ทั้งหมด แม้แต่วังสวรรค์ก็มีการสลับเก่าและใหม่

หานเจวี๋ยฝึกบำเพ็ญ ทำความเข้าใจมหามรรคเวียนว่ายตายเกิดต่อ

เมื่อความเข้าใจในมหามรรคเวียนว่ายตายเกิดของเขายิ่งลึกซึ้งขึ้น เขาจะสามารถใช้มหามรรคเวียนว่ายตายเกิดระหว่างการต่อสู้ได้เช่นกัน

สิบปีต่อมา

หานเจวี๋ยสามารถรับมือเจียงอี้ได้ห้ากระบวนท่า

สามสิบปีต่อมา

หานเจวี๋ยรับมือได้หนึ่งก้านธูป

ห้าสิบปีต่อมา

หานเจวี๋ยสามารถต้านได้ครึ่งชั่วยาม แต่ไม่อาจตรึงกำลังจักรพรรดิเซียนได้

เวลาห้าสิบปีเต็ม เขาปิดด่านฝึกบำเพ็ญตลอดและไม่ได้สาปแช่งศัตรู

เขากำลังสุขสมกับความรู้สึกที่ตนแข็งแกร่งขึ้น

ในวันนี้เอง หลิวเป้ยส่งกระแสจิตมาว่า “นายท่าน เจ้านั่นมาแล้ว!”

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น จิตดั้งเดิมดำดิ่งลงสู่แม่น้ำมรรคกระบี่ทันใด

เขามองเห็นจากไกลๆ ว่าหลิวเป้ยถูกเงาร่างสองร่างขวางหน้าอยู่

ภาพนี้ดูคล้ายฉากที่นักเรียนในชีวิตก่อนโดนคนขวางไว้หลังเลิกเรียน…

ทันทีที่เห็นหานเจวี๋ย หลิวเป้ยถอนหายใจโล่งอกก่อนกล่าวว่า “เจ้านายตัวจริงแห่งแม่น้ำมรรคกระบี่มาแล้ว!”

เงาร่างทั้งสองหันมาพร้อมกัน

หานเจวี๋ยมองเห็นใบหน้าที่แท้จริงของพวกเขาได้อย่างชัดเจน คนหนึ่งเป็นหนุ่มรูปงาม ท่าทางสูงศักดิ์ อีกคนเป็นนักพรตเต๋าวัยกลางคน สงบนิ่งเย็นชา

“ไม่ทราบว่าสหายเต๋าทั้งสองคนมีเรื่องอันใด”

หานเจวี๋ยเอ่ยถาม ในขณะเดียวกันก็ควบคุมแม่น้ำมรรคกระบี่เพื่อแยกพวกเขาทั้งสี่คนออกจากเงาร่างที่สัญจรไปมา

มีผู้ฝึกกระบี่นับไม่ถ้วนมาที่แม่น้ำมรรคกระบี่ หากพบว่าพวกเขาทะเลาะวิวาทกันจะส่งผลในแง่ร้าย

นักพรตเต๋าวัยกลางคนเอ่ยว่า “ได้ยินลูกศิษย์ข้าบอกว่าแม่น้ำมรรคกระบี่มีนายคนใหม่ จึงตั้งใจมาผูกสัมพันธ์ด้วย ไม่ทราบว่าท่านมีความสัมพันธ์อย่างไรกับจั้งกูซิง”

หานเจวี๋ยตอบ “นับว่าเป็นสหายกระมัง ถ้าไม่ใช่เพราะหมดหนทาง เขาคงไม่ส่งต่อแม่น้ำมรรคกระบี่ให้ข้า”

นักพรตเต๋าวัยกลางคนพยักหน้าเล็กน้อย บุญคุณความแค้นระหว่างจั้งกูซิงและวังเทพเขาก็เคยได้ยินมา

ชายหนุ่มรูปงามมองพินิจหานเจวี๋ยและยิ้มเอ่ย “ผู้อาวุโส ท่านมีสำนักหรือไม่ หากไม่มี เช่นนั้นก็มาเข้าร่วมนิกายเจี๋ยของเราเถิด”

เหตุผลที่ก่อนหน้านี้เขาคอยตามพัวพันหลิวเป้ย ก็เพราะเขารู้สึกว่าหลิวเป้ยไม่ได้มีเบื้องหลังยิ่งใหญ่ หากนิกายเจี๋ยได้ควบคุมแม่น้ำมรรคกระบี่ ก็จะสามารถติดต่อกับผู้ฝึกกระบี่ที่มีพรสวรรค์โดดเด่นมากมาย และดึงดูดผู้ฝึกกระบี่แทนนิกายเจี๋ยได้อย่างต่อเนื่อง

หานเจวี๋ยประเมินสักครู่ นักพรตวัยกลางคนน่าจะมีตบะระดับเซียนทองไท่อี่ ทั้งสองคนไม่มีทางทำให้เขากังวลได้

เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว

“ข้ามาจากวังสวรรค์” หานเจวี๋ยพูดอย่างตรงไปตรงมา

ทันทีที่เอ่ยออกไป สีหน้าของทั้งสองคนเปลี่ยนไปเล็กน้อย

วังสวรรค์!

เมื่อไม่นานมานี้นิกายเจี๋ยเพิ่งถูกวังสวรรค์บุกโจมตี และพ่ายแพ้ยับเยินทั้งหมด เรื่องนี้สร้างแรงกระทบกระเทือนครั้งใหญ่ให้นิกายเจี๋ย ทำให้หลายคนตระหนักได้ว่ายุคของนิกายเจี๋ยผ่านพ้นไปนานแล้ว

คนทั้งสองตกอยู่ในความเงียบ

หานเจวี๋ยใช้พลังจิตสำรวจบริเวณโดยรอบอย่างระมัดระวัง เผื่อว่ามีศัตรูซุ่มอยู่ในมุมมืด

“ไปกันเถอะ”

นักพรตวัยกลางคนสะบัดแขนเสื้อ ชายหนุ่มรูปงามต้องการจะพูดอะไรบางอย่างแต่ถูกดึงจากไป

‘ไปแบบนี้เลยเนี่ยนะ’