ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 276

บทที่ 276 จักรพรรดิคู่แห่งสำนักซ่อนเร้น เทพสงครามตกตะลึง

“พิสูจน์สิ”

หานเจวี๋ยกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ เหตุผลที่เขาปล่อยให้พุทธะอาภรณ์ขาวเข้ามานั้นก็เพราะสัมผัสได้ว่าพุทธะอาภรณ์ขาวกำลังจะก้าวสู่ระดับจักรพรรดิแล้ว เช่นนั้นจึงอยากใช้จอมปีศาจคุกรัตติกาลมาข่มขวัญพุทธะอาภรณ์ขาวให้ตื่นตระหนก

พุทธะอาภรณ์ขาวกล่าวว่า “ช่วงเวลานี้ข้าต้องมุ่งหน้าไปห้วงอากาศว่างเปล่า เพื่อเลี่ยงไม่ให้เดือดร้อนถึงโลกมนุษย์ แต่ข้ากลัวว่า…”

หานเจวี๋ยเอ่ยขัดขึ้นว่า “เจ้าพยายามพิสูจน์จักรพรรดิให้เต็มที่เถิด ขอเพียงอยู่ไม่ห่างจากโลกเขย่าพิภพ ข้าก็สามารถดูแลเจ้าได้!”

พุทธะอาภรณ์ขาวรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาทันที รีบโขกศีรษะขอบคุณหานเจวี๋ยเป็นพัลวัน

“หลังจากนี้เจ้าก็ถือว่าเป็นศิษย์ของสำนักซ่อนเร้นแล้ว เป็นอย่างไร” หานเจวี๋ยจ้องมองพุทธะอาภรณ์ขาวพลางเอ่ยถาม

พุทธะอาภรณ์ขาวรีบรับปากทันที “นับจากนี้ไป ข้าก็คือศิษย์ของสำนักซ่อนเร้น สำนักพุทธนิกายฉ่านอะไรนั่น หากล่วงเกินผู้อาวุโส ล้วนเป็นศัตรูของข้าทั้งสิ้น!”

หานเจวี๋ยยกยิ้มอย่างพึงพอใจ จากนั้นก็โบกมือเป็นการบอกให้เขาออกไปได้

รอให้พุทธะอาภรณ์ขาวพิสูจน์จักรพรรดิสำเร็จแล้ว สำนักซ่อนเร้นก็จะมีจักรพรรดิเซียนถึงสองคน!

ในแดนเซียน ก็ยังถือว่าเป็นอิทธิพลใหญ่ฝ่ายหนึ่ง

หานเจวี๋ยเริ่มตรวจดูผู้แข็งแกร่งที่อยู่ระแวกใกล้เคียงโลกเขย่าพิภพ โชคดีที่ที่ไม่มีศัตรูที่แข็งแกร่ง

ในเมื่อไม่มีศัตรูแข็งแกร่ง เช่นนั้นเขาก็สามารถฝึกบำเพ็ญได้อย่างสบายใจ

พุทธะอาภรณ์ขาวมุ่งหน้าสู่ห้วงอากาศว่างเปล่า เริ่มเข้าฌาน เขาไม่ได้ฝ่าด่านเคราะห์ในทันที หากแต่ต้องเตรียมตัวสักระยะหนึ่ง

หลายเดือนต่อมา

ตี้ไท่ไป๋ติดต่อหานเจวี๋ยผ่านป้ายคำสั่งมรรคาสวรรค์

หานเจวี๋ยเชื่อมต่อพลังจิต ทว่ายังไม่ทันเอ่ยปาก ตี้ไท่ไป๋ก็ชิงพูดขึ้นก่อนว่า “เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! เผ่าเทพอีกาทองกลับสนับสนุนวังปีศาจ เริ่มกวาดล้างโลกมนุษย์ที่อยู่ภายใต้วังสวรรค์ มีโลกมนุษย์หลายสิบแห่งที่ถูกเผ่าเทพอีกาทองทำลายล้างไปแล้ว เจ้าต้องระวังหน่อย หากไม่ไหวจริงๆ เจ้าสามารถมาที่วังสวรรค์ได้!”

เผ่าเทพอีกาทอง?

หานเจวี๋ยเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ “วังปีศาจรวมกับเผ่าเทพอีกาทองก็สามารถกวาดล้างปวงสวรรค์หมื่นโลกาได้หรือ”

ตี้ไท่ไป๋กล่าวอย่างจนปัญญาว่า “แดนเซียนมีเผ่าพันธุ์มากมายที่เป็นของเผ่าปีศาจ พวกปีศาจประหลาดก็มีจำนวนมากกว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์ คิดไม่ถึงว่าจักรพรรดิปีศาจจะลอบร่วมมือกับหลายเผ่าพันธุ์มากมายเพียงนั้น ดูท่าคงแอบวางแผนชั่วไว้เสียนานแล้ว!”

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว

เผ่าเทพอีกาทองก็แข็งแกร่งมากทีเดียว!

ยามที่เกิดศึกใหญ่ของพวกวังเทพก่อนหน้านี้ จะแข็งแกร่งเพียงใดกัน

หานเจวี๋ยอดที่จะนึกถึงแม่ของอีกาทองสองตัวนั้นและตี้หงเย่ขึ้นมาไม่ได้

ก็ไม่รู้ว่าพอจะหลีกเลี่ยงเผ่าเทพอีกาทองโดยอาศัยความสัมพันธ์นี้ได้หรือไม่

“ขอบคุณผู้อาวุโสมากที่กล่าวเตือนข้า แต่ข้าต้องอยู่ปกป้องโลกเขย่าพิภพ!”

หานเจวี๋ยกล่าวอย่างจริงจัง การไปวังสวรรค์นั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ตลอดชีวิตนี้ล้วนเป็นไปไม่ได้

การสร้างปัญหาในวังสวรรค์เป็นความสำเร็จอย่างหนึ่ง มีแต่ผีสางเท่านั้นที่รู้ว่ามีผู้ที่อยากได้ความสำเร็จนี้มากมายเพียงใด การอยู่ในวังสวรรค์นั้นเป็นอันตรายจริงๆ

“เช่นนั้นเจ้าต้องระวังให้มาก ฝ่าบาทออกจากวังสวรรค์ไปได้ระยะหนึ่งแล้ว ไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อใด เฮ้อ เท่านี้ก่อนแล้วกัน!”

ตี้ไท่ไป๋รีบตัดการติดต่อพลังจิตอย่างรวดเร็ว

เมื่อหานเจวี๋ยได้ยินว่าจักรพรรดิสวรรค์จากไป ก็อดที่จะกังวลไม่ได้

คงไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอกกระมัง?

เขารีบเรียกดูกล่องจดหมายเพื่อตรวจสอบในทันที

[ยอดแม่ทัพเทพสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากตี้หงเย่สหายของท่าน]

[ไท่ซู่เทียนสหายของท่านมาถึงเขาเทพปู้โจว]

[หวงจี๋เฮ่าสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากแม่ทัพสวรรค์ ได้รับบาดเจ็บสาหัส โชคดีได้หลี่เสวียนเอ้าศัตรูของท่านช่วยชีวิตไว้]

[ผานซินสหายของท่านถูกผู้ทรงพลังโยนลงสู่แดนชำระบาปไร้ขอบเขต]

[มู่หรงฉี่ศิษย์หลานของท่านออกจากแดนเซียน]

[ซูฉีศิษย์ของท่านออกจากแดนเซียน]

[จักรพรรดิสวรรค์สหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลัง] x7

…

จักรพรรดิสวรรค์ถูกโจมตีจริงๆ ด้วย!

ยอดแม่ทัพเทพก็ยังถูกโจมตีจากตี้หงเย่ เหตุใดถึงรู้สึกว่าวังปีศาจกำลังพุ่งเป้ามาที่วังสวรรค์เล่า

วังเทพกับสำนักพุทธยังคงไร้ความเคลื่อนไหว?

หานเจวี๋ยเลื่อนสายตาอ่านลงมา หลังจากเห็นว่าจักรพรรดิเทพกระบี่เผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังของเผ่าปีศาจ ก็พลันเบาใจลงทันที

ในเมื่อวังเทพเองก็ถูกโจมตีไม่ต่างกัน เช่นนั้นก็ยังดี

หานเจวี๋ยกลัวว่าหมื่นโลกาจะปิดล้อมโจมตีวังสวรรค์ หากเป็นเช่นนั้นล่ะก็ วังสวรรค์ต้องไม่สามารถต้านทานได้แน่

อันตรายเกินไปแล้ว!

นี่ก็คือมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตหรือ

หากเขาเป็นต้าหลัว ก็คงไม่ต้องกังวลใจมากมายเพียงนี้

ยังอ่อนแอเกินไป

หานเจวี๋ยสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ไม่คิดให้มากความอีก บำเพ็ญตบะต่อไป

…

แปดปีต่อมา พุทธะอาภรณ์ขาวเริ่มฝ่าด่านเคราะห์

เคราะห์ของจักรพรรดิเซียนนั้นน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง แม้แต่สรรพสิ่งทั้งหลายในโลกเขย่าพิภพก็ล้วนสามารถสัมผัสได้