ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 310

บทที่ 310 ตัวตนของจักรพรรดิเซียนวัฏจักร

หือ?

หานเจวี๋ยอึ้งงัน มีเครื่องหมายคำถามผุดเต็มหัว

เรื่องบ้าอะไรกัน!

ข้ามีผู้ใต้บัญชามากมายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อใดเล่า

หานเจวี๋ยเริ่มโมโหแล้ว

มีคนสร้างเรื่องในนามเขาอยู่สินะ!

จิตใต้สำนึกหานเจวี๋ยอยากถามว่าเป็นกลุ่มอิทธิพลใด จะได้เตรียมตัวสาปแช่งทีละฝ่าย

แต่คิดดูแล้วไม่ถูกต้อง ถ้าถามเช่นนี้ล่ะก็ เห็นได้ชัดว่าเขาใส่ใจเรื่องเจ้าแดนต้องห้ามอันธการมาก และมีแนวโน้มที่จะเปิดเผยตัวตนออกไป

นอกจากนี้ เดิมทีเขาก็ไม่ได้สนใจฐานะตัวตนของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการด้วย!

‘บัดซบ ข้าชักจะปวดหัวแล้ว ไม่ได้ เป็นแบบนี้ไม่ได้’

หานเจวี๋ยแอบระวังตัว จากนั้นก็พูดกับป้ายคำสั่งมรรคาสวรรค์ “เจ้าแดนต้องห้ามอันธการเป็นใครจากไหนกันแน่ เป็นต้าหลัวในตำนานหรือ”

ตี้ไท่ไป๋ตอบว่า “เป็นไปได้สูงว่าจะเป็นต้าหลัว แม้แต่ฝ่าบาทจักรพรรดิสวรรค์กับบรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ก็ยังถูกเขาสาป ยังไม่อาจหาเบาะแสเกี่ยวกับเขาได้เลย”

เช่นนั้นก็ดีแล้ว!

ในเมื่อพวกท่านคิดว่าเป็นต้าหลัว เช่นนั้นก็ต้องไม่สงสัยในตัวข้าแน่นอน!

หานเจวี๋ยรู้สึกพึงพอใจ

ทั้งสองคนคุยกันอยู่พักหนึ่ง หานเจวี๋ยก็วางป้ายคำสั่งมรรคาสวรรค์ลง

ไม่ว่าอย่างไรหานเจวี๋ยก็ยังไม่สบายใจเล็กน้อย

แม้ว่าเขาจะบอกตัวเองอยู่เสมอว่าตนถูกเข้าใจผิดเป็นเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ และมีคนสวมรอยเขา เขาก็ยังไม่สบายใจอย่างมาก

ไม่ได้!

หานเจวี๋ยตัดสินใจใช้งานความสามารถวิวัฒนาการ

‘ข้าอยากรู้ว่าใครสวมรอยเป็นเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ!’ หานเจวี๋ยคิดในใจ

[จำเป็นต้องหักอายุขัยแปดสิบล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

แค่แปดสิบล้านเองหรือห

หานเจวี๋ยยิ้มอย่างดูถูกและลอบสบถ “เจ้าบ้าเอ๊ย เจ้ากล้าดีอย่างไรมาเล่นกับข้า มาดูกันว่าข้าจะหาตัวเจ้าเจอหรือไม่!”

หานเจวี๋ยเลือกดำเนินการต่อโดยตรง

ต่อจากนั้นเขาก็รู้สึกว่าฟ้าหมุน

ในไม่ช้า เมื่อเขาลืมตาขึ้นก็พบว่าตัวเองอยู่เหนือผืนฟ้าแถบหนึ่ง เบื้องหน้าเป็นอุทยานหลวงที่งดงามแห่งหนึ่ง

ภายในอุทยานมีศาลาหินหนึ่งหลัง

จักรพรรดิสวรรค์กล่าวด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกว่า “พักนี้ชื่อเสียงของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการขจรไกล เราตัดสินใจว่าจะยืมชื่อของเขาดึงเผ่าพันธุ์บรรพกาลบางส่วนมาเข้าพวก ทำให้สถานการณ์ของมหาเคราะห์วุ่นวาย ให้วังปีศาจไม่กล้ากำแหงเหิมเกริม เรื่องนี้มอบหมายให้เจ้าไปทำแล้วกัน”

เบื้องหน้าจักรพรรดิสวรรค์มีชายชุดคลุมดำคนหนึ่งยืนอยู่ กายเนื้อเหมือนควัน เห็นใบหน้าที่แท้จริงไม่ชัดเจน

ชายชุดดำประสานหมัดตอบรับ

หานเจวี๋ย “…”

ภาพโดยรอบพลอยแตกเป็นเสี่ยง

ครั้นหานเจวี๋ยกลับมาที่ถ้ำเทวาฟ้าประทาน เขากุมหน้าอกของตัวเอง

‘โอ้โห จักรพรรดิสวรรค์เล่นข้าแล้ว!’

หานเจวี๋ยเกือบจะอาเจียนเป็นเลือด

คิดไม่ถึงว่าจักรพรรดิสวรรค์จะเป็นผู้บงการเบื้องหลัง ที่สำคัญที่สุดคือเขาเสียอายุขัยแปดสิบล้านปีไปเปล่าๆ

จักรพรรดิสวรรค์ดีกับเขาขนาดนั้น เขาย่อมไม่อาจสาปแช่งอีกฝ่ายได้

กระดานหมากรุกแห่งปวงสวรรค์นี้ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะเล่นได้จริงๆ

หานเจวี๋ยโชคดี ดีที่ตนไม่ได้เข้าสู่เคราะห์ ไม่เช่นนั้นอาจถูกลอบสังหารเมื่อไหร่ก็ได้

ก่อนหน้านี้เขายังคิดว่าจักรพรรดิสวรรค์โง่เขลา ถูกบรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์เล่นงานจนเหมือนกบในกะลา ไม่นึกเลยว่าจักรพรรดิสวรรค์จะมีแผนการของตัวเองเช่นกัน

ถ้าไม่ใช่เพราะมีระบบ หานเจวี๋ยคงคิดไม่ถึงว่าจักรพรรดิสวรรค์คือผู้สวมรอยเป็นเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ

‘ในเมื่อเสียอายุขัยแปดสิบล้านปีแล้ว จะเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นต่อไปจะสงบจิตใจฝึกบำเพ็ญได้ยาก’

หานเจวี๋ยตัดสินใจทำนายใหม่อีกครั้ง

‘ข้าอยากรู้ว่าจักรพรรดิเซียนวัฏจักรคือใคร’ หานเจวี๋ยคิดเงียบๆ ในใจ

ในตอนนี้เขายังไม่รู้ที่มาของจักรพรรดิเซียนวัฏจักร และไม่รู้แน่ชัดถึงจุดประสงค์ของฝ่ายตรงข้าม

[จำเป็นต้องหักอายุขัยห้าสิบล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

หานเจวี๋ยเวียนหัวอีกครั้ง

คราวนี้จิตรับรู้ของหานเจวี๋ยไม่ได้เข้าไปในฉากวิวัฒนาการ ทว่ามีเงาร่างคนผู้หนึ่งปรากฏขึ้นมาในหัวของเขา

หานเจวี๋ยตกตะลึงอีกครั้ง

ไม่นึกเลยว่าจะเป็น…

ตี้ไท่ไป๋!

หานเจวี๋ยอึ้งไปแล้ว

ถูกต้อง เป็นตี้ไท่ไป๋จริงๆ!

เพียงแต่ตี้ไท่ไป๋ในหัวเขาสวมชุดคลุมสีดำ สีหน้าท่าทางเคร่งขรึม