ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 312

บทที่ 312 เป็นจักรพรรดิเซียนทั้งหมด จุดสูงสุดของมรรคกระบี่

งานชุมนุมคุณสมบัติเซียนเป็นที่ตื่นตาตื่นใจมากจนสามารถจารึกลงในตำราประวัติศาสตร์ได้ นี่จะเป็นจุดเริ่มต้นของยุคใหม่

หานเจวี๋ยไม่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยงเอิกเกริกครั้งนี้ และเขาก็ไม่สนใจด้วย

ชีวิตของเขามีแต่ฝึกบำเพ็ญ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ห้าสิบปีต่อมา

ตบะของหานเจวี๋ยพัฒนาขึ้นอย่างมั่นคงเรื่อยมา จักรพรรดิเซียนห้าวัฏอยู่ไม่ไกลอีกต่อไป

การแข่งขันภายในรอบใหม่ของสำนักซ่อนเร้นสิ้นสุดลงแล้ว หานเจวี๋ย จอมปีศาจคุกรัตติกาล พุทธะอาภรณ์ขาว และต้วนหงเฉินไม่ได้เข้าร่วมด้วย อันดับหนึ่งคือถูหลิงเอ๋อร์ เจดีย์บรรพชนจอมเวทแกร่งเกินไป ศิษย์คนอื่นไม่สามารถทำลายผนึกป้องกันของมันได้เลย

อันดับรองลงมาเป็นมู่หรงฉี่ แล้วค่อยเป็นลี่เหยา

อันดับของคนอื่นหานเจวี๋ยไม่สนใจ เขาจะจำแค่สามอันดับแรกเท่านั้น

สิ่งที่ควรค่าให้กล่าวถึงคือ อันดับของฉู่ซื่อเหรินกำลังสูงขึ้นอย่างเงียบๆ

ในที่สุดเจ้านี่ก็ถูกกระตุ้นมรรคจิต ไม่ได้ซังกะตายอีกต่อไป และเริ่มฝึกฝนพลังวิเศษแล้วเช่นกัน

ทุกคนต่างยินดีกับเรื่องนี้มาก เช่นนี้ก็ไม่กลัวจะถูกฉู่ซื่อเหรินทำให้วุ่นวายใจแล้ว

โจวหมิงเยวี่ยเป็นคนเดียวที่รู้สึกเศร้าใจ ต่อไปจะถูกอาจารย์กดดันจนน่าอนาถกว่าเดิม

ในวันนี้ หานเจวี๋ยหยุดฝึกบำเพ็ญ หยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมาเริ่มทำภารกิจประจำวัน

เขาสาปแช่งศัตรูไปพลาง ตรวจดูจดหมายไปพลาง

[ฟางเหลียงศิษย์หลานของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้บำเพ็ญนิกายเจี๋ย] x1342

[หลงเฮ่าศิษย์ของท่านรู้แจ้งมหามรรค พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[หลี่เต้าคงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังวังเทพ] x18

[จักรพรรดิเทพกระบี่สหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากหลี่เต้าคงสหายของท่าน ได้รับบาดเจ็บสาหัส โชคดีที่ได้รับการช่วยเหลือจากผู้ทรงพลัง]

[หวงจุนเทียนสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้บำเพ็ญนิกายเจี๋ย] x47

[หานมิ่งสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากคำสาปลึกลับ]

[เซวียนฉิงจวินคู่บำเพ็ญเพียรของท่านหยั่งรู้แก่นแท้ของฟ้าดิน รู้แจ้งพลังวิเศษ โชคชะตาเพิ่มพูน]

……

นิกายเจี๋ยเริ่มเคลื่อนไหวแล้วหรือ

หานเจวี๋ยเลิกคิ้ว

เขาไม่ค่อยประทับใจนิกายเจี๋ยมากนัก ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ก็เคยถูกศิษย์นิกายเจี๋ยโจมตีมาก่อน

‘ก็ไม่รู้ว่าหวงจุนเทียนอยู่กับนิกายเจี๋ยจะเป็นอย่างไรบ้าง’ หานเจวี๋ยคิดเงียบๆ

เขายังคงเหนื่อยใจกับหวงจุนเทียน หวงจุนเทียนแข็งแกร่งมากในโลกมนุษย์ แต่เมื่ออยู่ในแดนเซียนก็ไม่แน่

เซวียนฉิงจวินก็อยู่ที่นิกายเจี๋ยเช่นกัน แต่ดูเหมือนนางจะทำได้ดี ไม่ค่อยถูกโจมตี และมุ่งจิตใจฝึกบำเพ็ญเสมอ

หานเจวี๋ยอ่านจดหมายต่อไป อย่างมากที่สุดเขาก็สบถในใจสองสามคำ เนื้อหาของจดหมายไม่ได้ส่งผลต่อชีวิตของเขา

เขาต้องยึดมั่นในความตั้งใจดั้งเดิม เก็บตัวฝึกบำเพ็ญ จนกระทั่งไร้ศัตรู

เขาอายุยังไม่ถึงสี่พันปีก็เป็นจักรพรรดิเซียนสี่วัฏแล้ว ความเร็วเช่นนี้เป็นอันดับหนึ่งในปวงสวรรค์อย่างแน่นอน นี่หมายความว่าเส้นทางที่เดินมาเมื่อครึ่งแรกของชีวิตถูกต้องยิ่งนัก เขาจะต้องคงเส้นคงวาต่อไป

ระหว่างทาง เขาจำไม่ได้ว่าสหายตัวตายมรรคผลสลายไปแล้วกี่คน

เส้นทางการฝึกบำเพ็ญสายนี้เดิมก็มีอุปสรรค ตายระหว่างทางประมาณแปดเก้าในสิบส่วน

สาเหตุหนึ่งที่หานเจวี๋ยชอบอ่านจดหมายคือการเตือนตัวเอง เพราะทุกครั้งที่เขาอ่านจดหมายจะเห็นว่ามีคนกำลังถูกโจมตี

หนึ่งเดือนต่อมา

หานเจวี๋ยวางหนังสือแห่งความโชคร้ายลงและเรียกอู้เต้าเจี้ยนเข้ามา

“มรรคกระบี่เทียมฟ้าขั้นที่สามเจ้าฝึกบรรลุแล้วหรือยัง” หานเจวี๋ยถาม

อู้เต้าเจี้ยนพยักหน้า ก่อนจะส่ายหัวแล้วกล่าวว่า “ข้ารู้สึกว่าใช้เป็นแล้ว แต่ก็รู้สึกว่าแค่เกือบ”

มรรคกระบี่เทียมฟ้าขั้นที่สาม กระบี่เบิกบุพกาล

อู้เต้าเจี้ยนสามารถผ่าเปิดภาพลวงตาโลกาสวรรค์ได้ด้วยดาบเดียว แต่ฟ้าดินนี้ไม่แข็งแรงพอ ไม่อาจทำให้ศัตรูจมดิ่งลงไปในนั้นได้

ทุกครั้งที่นางใช้กระบวนท่านี้ในแบบจำลองการทดสอบล้วนเหมือนกับเป็นของปลอม

หานเจวี๋ยตบๆ ผิวเตียงข้างกายแล้วพูดว่า “เจ้ามานี่สิ”

อู้เต้าเจี้ยนเดินเข้าไปอย่างว่าง่าย

ทั้งสองคนนั่งหันหน้าเข้าหากันบนตั่งเตียง

หานเจวี๋ยยกมือขึ้น ยื่นนิ้วชี้แตะลงบนหน้าผากของอู้เต้าเจี้ยน เขาถ่ายทอดความดึกดำบรรพ์ที่ตนจินตนาการไปให้อู้เต้าเจี้ยน

ความรู้ประสบการณ์ของอู้เต้าเจี้ยนน้อยเกินไป จินตนาการมีจำกัด เช่นนี้ก็ช่วยไม่ได้ ไม่มีทางที่หานเจวี๋ยจะปล่อยให้นางออกไปฝึกฝนหาประสบการณ์