ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 315

บทที่ 315 บุตรแห่งสวรรค์ผู้โดดเด่น เคราะห์หนักที่แข็งแกร่งที่สุด

แดนเซียน ปัจฉิมสวรรค์

ภายในถ้ำเทวาอันมืดมิด บรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์นั่งสมาธิบนเบาะรองนั่ง สีหน้าของเขาวูบไหว ช่วงหว่างคิ้วผุดเผยไอชั่วร้ายที่แปลกประหลาดพิศวง ลักษณะท่าทางของทั้งตัวคนแปลกพิกลถึงขีดสุด

จู่ๆ เขาก็ลืมตาขึ้น ดวงตาทั้งคู่ดูราวปีศาจร้าย มืดทะมึนน่าสะพรึงกลัว

“สมควรตาย จิตมารเสียการควบคุม นี่ควรทำอย่างไรดี”

บรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ขมวดคิ้ว ในใจเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ!

เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าตนไปล่วงเกินเจ้าแดนต้องห้ามอันธการตรงที่ใด

เมื่อเอ่ยถึงความขัดแย้ง สำนักพุทธก็หาได้แข็งแกร่งเท่าวังสวรรค์และวังปีศาจ หรือแม้กระทั่งไม่ได้เหิมเกริมเหมือนอย่างเผ่าเทพอีกาทองด้วยซ้ำ

นอกจากนี้! สำนักพุทธ็ไม่ได้มีบรรพชนพุทธเพียงเขาคนเดียว!

เหตุใดเจ้าแดนต้องห้ามอันธการถึงเอาแต่จับจ้องและสาปแช่งเขาไม่เลิกรา

หรือว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการเคยถูกเขาล่วงเกิน?

บรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วน จำนวนคนมีมากเกินไป เดิมทีเขาก็ไม่สามารถยืนยันได้เลย

จิตมารเสียการควบคุม บรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ไม่กล้าเผชิญหน้ากับสำนักพุทธอีก หากเรื่องที่ว่าเขาเป็นมารแพร่ออกไป สำนักพุทธจะกลายเป็นเป้าของการวิพากษ์วิจารณ์ของสาธารณชนในแดนเซียนแน่

มีแต่ต้องทนเท่านั้น!

บรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ถอนหายใจ เริ่มกดสยบจิตมาร

…

วังปีศาจ ภายในตำหนักจักรพรรดิปีศาจ

จักรพรรดิปีศาจกำลังพูดคุยกับวีรบุรุษผู้หนึ่ง วีรบุรุษผู้นี้สวมชุดเกราะสีดำทรงพลัง ร่างกายกำยำ ผมดำปลิวสะบัด ดูราวกับมังกรดำตัวหนึ่งที่กำลังขดตัวอยู่เหนือศีรษะ

วีรบุรุษผู้นี้ก็คือบุตรแห่งจักรพรรดิปีศาจ นามว่าซวีหวง

“เสด็จพ่อ วางใจเถิด ข้าปิดด่านมาห้าล้านปีแล้ว ถึงเวลาแสดงความสามารถแล้ว” ซวีหวงกล่าวอย่างมั่นใจ

จักรพรรดิปีศาจยิ้มและกล่าวว่า “ในบรรดาบุตรของเรา เจ้าเป็นผู้ที่พากเพียรที่สุด ปิดด่านมาห้าล้านปี เจตจำนงค์เช่นนี้ไม่มีมนุษย์หรือมารใดจะเทียบได้”

ซวีหวงยิ้มขึ้นมาในทันที

ในสายตาของเขาเต็มไปด้วยความตั้งตาคอย

ความสามารถของเขาโดดเด่น ปิดด่านมาห้าล้านปี ตบะเทียมฟ้า เขารู้สึกว่าตนเองเป็นระดับผู้ทรงพลังแล้ว สามารถช่วงชิงโชคชะตาที่ยิ่งใหญ่ได้

ซวีหวงถามด้วยรอยยิ้ม “เสด็จพ่อ มีผู้ใดที่ท่านต้องการให้ข้าเล่นงานโดยเฉพาะหรือไม่”

จักรพรรดิปีศาจกำลังจะเอ่ยตอบ ทว่าสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันใด

พลังแห่งคำสาป!

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการนี่มัน!

จักรพรรดิปีศาจจำต้องใช้พลังเวทของเขาระงับพลังแห่งคำสาปนี้

ซวีหวงสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของเขา จึงเอ่ยถามด้วยความเป็นกังวล “เสด็จพ่อ ท่านเป็นอะไรไปหรือพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดิปีศาจเองก็ไม่ได้ปิดบัง กล่าวเสียงขรึมว่า “เจ้าแดนต้องห้ามอันธการสาปแช่งเราอีกแล้ว!”

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ!

ซวีหวงขมวดคิ้ว หลังจากปิดด่านเขาได้รู้จักชื่อเจ้าแดนต้องห้ามอันธการจากปากของปีศาจประหลาดที่คอยรับใช้เขา

ปวงสวรรค์ยามนี้ เจ้าแดนต้องห้ามอันธการคือสิ่งมีชีวิตที่ลึกลับและน่าสะพรึงที่สุด เขาลอบบงการมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตในเงามืด ใช้พลังคำสาปเย้าแหย่ขุมอำนาจใหญ่ทุกแห่ง วิธีการเช่นนี้เรียกได้ว่าไม่เคยมีมาก่อน

ในอดีตก็เคยมีผู้ทรงพลังที่บำเพ็ญมรรคแห่งคำสาป แต่ไม่เคยมีผู้ใดใช้คำสาปเรียกลมเรียกฝน ก่อความโกลาหลเหมือนอย่างเจ้าแดนต้องห้ามอันธการมาก่อน

“เสด็จพ่อ ข้าจะต้องตามหาเจ้าแดนต้องห้ามอันธการและล้างแค้นแทนท่านให้จงได้!”

ซวีหวงกล่าวอย่างโกรธแค้น ในความเห็นของเขาเจ้าแดนต้องห้ามอันธการจะต้องไม่ใช่ผู้ที่แข็งแกร่งแน่ ไม่เช่นนั้นก็คงไม่จำเป็นต้องใช้วิธีนี้

จักรพรรดิปีศาจกล่าวว่า “เจ้าถอยออกมาก่อนเถิด ทำความคุ้นเคยกับวังปีศาจในตอนนี้ก่อน แล้วเราจะมอบภารกิจให้เจ้าในภายหลัง”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

ซวีหวงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะหันหลังเดินจากไป

ทันทีที่เขาจากไป จักรพรรดิปีศาจก็ควบคุมตัวเองไม่ได้อย่างสิ้นเชิง อานุภาพทรงพลังของตนระเบิดปะทุ พลังเวทภายในร่างพลุ่งพล่านเพิ่มทวีขึ้น ต่อต้านการบุกรุกของพลังแห่งคำสาปไม่หยุด

…

ภายในถ้ำเทวาฟ้าประทาน

หานเจวี๋ยเลือดออกทวารทั้งเจ็ด ทว่าสายตาของเขากลับสุกใส จ้องมองไปยังหน้าจอแสดงคุณสมบัติที่อยู่เบื้องหน้า

เขากำลังคำนวณอายุขัยที่หายไป

แปดร้อยล้านล้านปี!

ก็ไม่รู้ว่าจะสามารถใช้เวลาพันล้านปีในการสาปแช่งจักรพรรดิปีศาจจนเกิดเรื่องได้หรือไม่

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยาม