ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 336

บทที่ 336 ต้าหลัวปนเปื้อนจิตสังหาร เจียงอี้ขอความช่วยเหลือ

เงาดำยกมือขึ้น นับนิ้วทำนายต่อไป

ทำนายอยู่สักพัก เขายังคงทำนายหาจุดผิดปกติไม่ได้

พลังจิตกวาดผ่านไปทุกซอกทุกมุมของแม่น้ำปรโลกสายนี้ นอกจากสิ่งอัปมงคลร่อนเร่พนเจรแล้ว ก็ไม่พบเป้าหมายที่เขาต้องการเลย

เขาถอนหายใจออกมาคราหนึ่ง พลันเลือนหายไปจากจุดเดิม

อีกด้านหนึ่ง หานเจวี๋ยยุ่งอยู่กับการแสดงธรรม ไม่สนใจโลกภายนอก

ตั้งแต่ระดับต้าหลัวลงมา แทบไม่มีทางหาอาณาเขตเต๋าพบ ดังนั้นตามปกติเขาจึงไม่ต้องตรวจสอบสภาพแวดล้อมรอบข้างตลอดเวลา

หนึ่งปีผ่านไป

หานเจวี๋ยเอ่ยปากขึ้น “จากนี้ไปพวกเจ้าจงรักษาจิตตั้งมั่นเพียรบำเพ็ญไว้ อย่าได้เกียจคร้าน ถึงแม้พลังวิเศษอันยิ่งใหญ่ของข้าจะซ่อนเร้นเกาะนี้จากกลไกสวรรค์ แต่ในอนาคตจะต้องมีศัตรูที่แข็งแกร่งหรือหายนะที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้นปรากฏขึ้นอีกอย่างแน่นอน พวกเจ้าจำเป็นต้องฝึกฝนให้ดี วันหน้าจะได้ช่วยกันรับมือศัตรูจากภายนอก ข้าหวังว่าสักวันหนึ่ง ข้าจะได้ร่วมมือกับพวกเจ้าแสวงหามหามรรค!”

แสวงหามหามรรค!

เมื่อได้ยินห้าคำนี้เลือดลมของทุกคนต่างพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที

หากเป็นคนอื่นพูดประโยคนี้ พวกเขาอาจไม่เชื่อ แต่เมื่อออกจากปากหานเจวี๋ย กลับเต็มไปด้วยความน่าเชื่อถือ

คุณสมบัติของหานเจวี๋ยแข็งแกร่งอย่างไร้เหตุผล ติดตามหานเจวี๋ย พวกเขาแทบไม่เคยลำบากเลย

ตรงกันข้ามหากแยกตัวจากหานเจวี๋ย จะพบพานความโชคร้ายอยู่ร่ำไป

หานเจวี๋ยลุกขึ้นแล้วจากไป พร้อมกับลากหลี่ว์ฮว่าซวีเข้าสู่แบบจำลองการทดสอบ

อยู่ร่วมกันมานานหลายปี หลี่ว์ฮว่าซวียอมรับว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของสำนักซ่อนเร้นไปแล้ว

หานเจวี๋ยไม่สนใจอดีตชาติของพวกเขา มองเพียงปัจจุบัน

หากในอนาคต มหาจักรพรรดิจื่อเวยเข้าร่วมสำนักซ่อนเร้น เช่นนั้นก็ถือเป็นเรื่องดี

เมื่อกลับไปที่ถ้ำ หานเจวี๋ยฝึกบำเพ็ญพลางส่งจิตนึกคิดเข้าสู่โลกอนธการ สังเกตการณ์บัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักร

ภายใต้ปราณอนธการที่ท่วมท้น มีเพียงส่วนเล็กๆ ของบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักรเท่านั้นที่เปลี่ยนเป็นสีม่วง

ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไป หากต้องการควบคุมบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักรให้ได้อย่างสมบูรณ์ คงต้องรอไปอีกนาน

เร็วหน่อยก็หลายร้อยปี ช้าหน่อยก็หลักพันปี

หานเจวี๋ยหวังเพียงว่าการทะลวงระดับตบะของตนจะสามารถยกระดับให้สามารถควบคุมบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักรได้เร็วขึ้น

….

วันเวลาผันผ่านไป แม้ว่าปวงสวรรค์หมื่นโลกาจะเผชิญกับมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตแล้ว แต่เวลายังคงดำเนินต่อไป

แรงกรรมในแดนเซียนเริ่มลามไปสู่หมื่นพันโลกาแล้ว ไอเซียนค่อยๆ หายจากแดนเซียนไปเรื่อยๆ และสงครามก็ขยายตัวลุกลามไปเรื่อยๆ เช่นกัน

สามสิบปีผ่านไป

ขณะที่หานเจวี๋ยกำลังสาปแช่งจักรพรรดิปีศาจอยู่ จู่ๆ ก็เห็นจดหมายฉบับหนึ่ง

[จักรพรรดิปีศาจศัตรูคู่อาฆาตของท่านจิตสังหารเริ่มแปดเปื้อนมรรคผลแห่งต้าหลัว เนื่องจากคำสาปแช่งของท่าน]

หานเจวี๋ยเดาะลิ้น

เจ้าไม่บ้าแล้วผู้ใดจะบ้าเล่า

สำหรับจักรพรรดิปีศาจ หานเจวี๋ยลงมืออย่างไม่ปรานี ความเกลียดชังระดับ 6 ดาวนี้เข้าขั้นไม่ตายไม่เลิกราแล้ว

พูดขึ้นมาแล้ว นอกจากที่ตำหนักเอกอนันต์ หานเจวี๋ยก็ไม่เคยพบจักรพรรดิปีศาจอีกเลยและไม่เคยแม้พูดคุยกันสักประโยคด้วย

ถ้าจะโทษก็ต้องโทษรัชทายาทเทียนเจ๋อ บุตรชายที่ไม่ได้เรื่องคนนั้นของจักรพรรดิปีศาจ

รัชาทายาทเทียนเจ๋อนำความเดือดร้อนมาให้หานเจวี๋ย หานเจวี๋ยสังหารเขา ล่วงเกินจักรพรรดินีปีศาจชิงชิวผู้เป็นมารดาของเขา ระดับความเกลียดชังสูงลิ่ว หานเจวี๋ยจึงจำเป็นต้องสังหารจักรพรรดินีปีศาจชิงชิว ทำให้ล่วงเกินจักรพรรดิปีศาจอีกต่อหนึ่ง

ต้องจองเวรจองกรรมไปถึงไหนกัน

ถึงอย่างไรหานเจวี๋ยก็ไม่ทางยอมลงให้อยู่แล้ว

ต้องทำให้ศัตรูยอมก้มหัวต่างหาก!

หานเจวี๋ยไม่คิดมากอีก ตรวจดูจดหมายต่อไป

ครึ่งปีผ่านไป

หานเจวี๋ยรับรู้ถึงบางอย่างได้ จึงหยิบป้ายอีกาทองออกมา

ที่แท้เจียงอี้ก็ติดต่อมาหาเขา

หานเจวี๋ยส่งพลังจิตเข้าไปในป้ายอีกาทอง เอ่ยถาม “มีเรื่องใดหรือ”

เจียงอี้เอ่ยตอบ “ท่านมาช่วยข้าได้หรือไม่”

“ไม่ได้”

ทั้งสองคนต่างเงียบไป

หานเจวี๋ยนึกถึงไมตรีที่เจียงอี้มีต่อตน จึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “ท่านถูกผู้ใดจับไป เหตุใดท่านจึงตกอยู่สภาพเดียวกับเต้าจื้อจุนได้เล่า”

เจียงอี้ถามด้วยความแปลกใจ “ท่านรู้จักเต้าจื้อจุนด้วยหรือ”

“เขาก็เคยมาขอความช่วยเหลือจากข้าเช่นกัน ข้าทำได้เพียงขอให้จักรพรรดิสวรรค์ไปช่วยเขา ตอนนี้เขาเข้าร่วมกับวังสวรรค์แล้ว ท่านยินดีจะเข้าร่วมกับวังสวรรค์ด้วยหรือไม่”