ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 358

บทที่ 358 สิ้นจักรพรรดิปีศาจ เจ้าแดนต้องห้ามอันธการเป็นใหญ่

ยิ่งนานท่าทางของจักรพรรดิปีศาจก็ยิ่งผิดปกติ โลหิตเริ่มหลั่งออกมาจากผิวหนัง อีกทั้งกลิ่นอายอันตรายสุดขีดที่แผ่ซ่านออกมาทำเอาหลงเฮ่าที่สังเกตการณ์อยู่รู้สึกหวาดกลัวจนตัวแข็งทื่อ

“มีใครกำลังสาปแช่งเขา อย่างที่เราเคยเผชิญมาก่อน!” เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหูของหลงเฮ่า

หลงเฮ่าพึมพำกับตนเอง “เจ้าน่ะสมควรแล้ว ใครใช้ให้เจ้าสับเปลี่ยนวิญญาณข้าล่ะ”

ที่แท้เสียงนี้ก็เป็นเสียงของเฮ่าเทียน

จิตวิญญาณของเฮ่าเทียนหดตัวอยู่ในส่วนลึกของจิตวิญญาณหลงเฮ่า ไม่อาจแยกออกมาได้

เฮ่าเทียนกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าลูกหมา เราช่วยให้เจ้าแข็งแกร่งขึ้นไม่ดีหรือไง ตอนนี้ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ เรากับเจ้าถูกเจ้าแดนต้องห้ามอันธการอะไรนั่นหมายหัว ต่อไปคงจะอยู่ยาก”

หลงเฮ่าลอบถามอย่างฉงนใจ “เจ้าแดนต้องห้ามอันธการเก่งกาจขึ้นถึงขั้นนี้จริงหรือ แม้แต่จักรพรรดิสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างเจ้าก็ไม่อาจต่อกรได้เชียวหรือ”

“หากเราได้ฟื้นฟูตบะ ย่อมไม่มีทางพ่ายแพ้เขาแน่ แต่น่าเสียดาย…”

“จะเกิดอะไรขึ้นกับจักรพรรดิปีศาจ จะก้าวซ้ำรอยเดิมกับบรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์หรือไม่”

“เป็นไปได้อย่างมาก”

น้ำเสียงของเฮ่าเทียนเคร่งขรึมลง ดูเกรงกลัวเจ้าแดนต้องห้ามอันธการอย่างเห็นได้ชัด

ตู้ม!

กายเนื้อของจักรพรรดิปีศาจระเบิดเป็นจุณ โลหิตสาดกระเซ็น ดวงวิญญาณสีดำที่ดูคล้ายคลึงกับวิหคปีศาจบิดเร่าอย่างรุนแรง น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

พลังเวทอันน่าสยดสยองโหมกระหน่ำไปทั่วตำหนัก ตะเกียงน้ำมันของหลงเฮ่าสั่นไหวอย่างรุนแรงตามไปด้วย ข้าวของทุกชิ้นในท้องพระโรงล้วนสั่นสะเทือนอย่างแรง ราวกับถูกแผ่นดินไหวจู่โจม

กลิ่นอายสังหารของจักรพรรดิปีศาจระเบิดไปทั่ว ทำให้หลงเฮ่ารู้สึกหวาดผวา

“นี่น่ะหรือต้าหลัว”

หลงเฮ่าแอบรู้สึกหวาดกลัวอยู่ในใจ ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ในระดับเซียนทองไท่อี่แล้วก็ตาม แต่เมื่อเผชิญหน้ากับต้าหลัว เขาก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นเล็กกระจ้อยร้อยไม่ต่างจากสัตว์เลื้อยคลาน

จู่ๆ เฮ่าเทียนก็ตะโกนขึ้นมาว่า “ระวัง เขาใกล้จะรับพลังเวทที่ปั่นป่วนของตนเองไม่ไหว กำลังจะระเบิดแล้ว!”

ระเบิดงั้นหรือ

หลงเฮ่าตกใจจนหน้าถอดสี

ทันใดนั้นจักรพรรดิปีศาจก็คำรามออกมาอย่างเคียดแค้น “เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ! เราไม่ปล่อยเจ้าไปแน่! ตราบใดที่ยังมีความหวังแม้เพียงริบหรี่ เราจะกลับมาปลิดชีพเจ้าให้จงได้! เผ่าปีศาจจงฟัง! เจ้าแดนต้องห้ามอันธการทำลายดวงชะตาแห่งเผ่าปีศาจ ถือเป็นปฏิปักษ์กับเผ่าปีศาจตราบนิจนิรันดร์! ตามล่ามันจนถึงที่สุด อย่าหยุดยั้งจนกว่ามันจะสิ้นลม!”

เสียงดังกล่าวดังกึกก้องไปทั่วหมื่นแดนใต้หล้า!

แม้แต่สำนักซ่อนเร้นในแดนชำระบาปเก้าขุมก็ยังได้ยิน

บรรดาศิษย์สำนักซ่อนเร้นต่างพูดไม่ออก

“เจ้าแดนต้องห้ามอันธการแข็งแกร่งจริงๆ ด้วย แม้แต่จักรพรรดิปีศาจก็ยังสังหารได้!” จอมปีศาจคุกรัตติกาลกล่าวด้วยความรู้สึกหดหู่ใจ

เขารู้ดีว่าจักรพรรดิปีศาจแข็งแกร่งแค่ไหน

ในวังปีศาจ คำพูดของจักรพรรดิปีศาจถือเป็นประกาศิต มีอำนาจสูงสุดไม่สีสิ่งใดเทียบเคียงได้ เทพปีศาจและจอมปีศาจอย่างพวกเขาราวกับถูกกำราบให้ศิโรราบ

จินกังนู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงแฝงไปด้วยความทอดถอนใจ “ไม่อาจรู้ได้เลยว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการเป็นเทพฝ่ายใดกันแน่”

ศิษย์ทุกคนต่างก็สงสัยใคร่รู้ในตัวของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ

พวกเขาต่างคิดว่าผู้ที่ทรงพลังที่สุดในมหาเคราะห์ครั้งนี้คือเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ

อู้เต้าเจี้ยนครุ่นคิดอย่างรอบคอบ สายตาทอดมองไปยังถ้ำเทวาฟ้าประทาน

ในขณะเดียวกัน ภายในถ้ำเทวา

หานเจวี๋ยโลหิตไหลอาบหน้า ทั้งยังมีเลือดหลั่งออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง

เขาได้หักอายุขัยของตนไปกว่าหนึ่งหมื่นสามพันล้านปี

ทำไมเจ้านี่ยังไม่ตายอีก!

[จักรพรรดิปีศาจศัตรูคู่อาฆาตของท่าน มารในใจก่อการขัดขืนเนื่องจากคำสาปแช่งของท่าน พลังเวทปะทุ เมื่อแบกรับความโกลาหลไม่ได้ แรงกรรมมหันต์ในกายก็ก่อหายนะ ดวงวิญญาณระเบิด ตัวตายมรรคผลสลาย]

ภาพประจำตัวของจักรพรรดิปีศาจหายไปอย่างฉับพลัน!

หานเจวี๋ยหยุดทันที

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในที่สุดก็ตายสักที

โชคดีที่จักรพรรดิปีศาจเข่นฆ่าผู้คนมามากมาย แรงกรรมพัวพันกาย มิฉะนั้นหานเจวี๋ยคงไม่มีทางสังหารเขาได้ ดูเหมือนว่าสำหรับผู้ที่ก้าวสู่เคราะห์กรรมนั้น แรงกรรมช่างอันตรายเหลือแสน

หานเจวี๋ยวางหนังสือแห่งความโชคร้ายลงและเริ่มพักฟื้น ปรับสภาพของตน

ทันทีที่จักรพรรดิปีศาจสิ้นชีพ วังปีศาจก็ต้องเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่ นี่ถือเป็นโอกาสของวังสวรรค์ ต่อไปก็ต้องขึ้นอยู่กับวังสวรรค์แล้ว

หนึ่งเดือนต่อมา หานเจวี๋ยสาปแช่งศัตรูคนอื่นจนเสร็จสิ้น จากนั้นก็ฝึกบำเพ็ญต่อ

แม้ว่าหนังสือแห่งความโชคร้ายจะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ควรพึ่งพามันมากจนเกินไป

เขายังต้องพยายามทำให้ตัวเองแข็งแกร่งที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

…