ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 360

บทที่ 360 หานเจวี๋ยในอนาคต มองเห็นทุกสิ่งทะลุปรุโปร่ง!

อันที่จริงการถูกมรรคาสวรรค์ควบคุมก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย สรรพสัตว์มากมายที่เวียนว่ายถือกำเนิดมาสิบชาติ ร้อยชาติ หรือพันชาติล้วนบรรลุถึงระดับเทพได้ยากนัก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงระดับต้าหลัว ไปจนถึงอริยะเลย

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เขาไม่กล้าจินตนการเลยว่าเหนือกว่ามรรคาสวรรค์ขึ้นไปจะเป็นฉากอย่างไร

ก็เหมือนการที่มนุษย์ไม่สามารถจินตนาการได้ว่าสรุปแล้วนอกอวกาศเป็นแบบไหน

เมื่อพลังบรรลุถึงขีดสูงสุด ย่อมไม่อาจแบ่งแยกสูงต่ำได้ ขั้นอริยะเดิมทีก็สามารถทำได้ทุกอย่าง เป็นอมตะยืนยง แล้วตัวตนที่อยู่เหนือกว่าอริยะขึ้นไปจะแข็งแกร่งเพียงใดกันเล่า

ต่อให้เป็นหานเจวี๋ยในตอนนี้ก็ไม่อาจจินตนาการได้เช่นกัน

หานเจวี๋ยถามด้วยความสงสัย “มีหนทางบรรลุมรรคาโดยไม่ต้องพึ่งพาผลบุญหรือไม่”

“มี บนตัวเจ้ามีกลิ่นไอของมรรคาแห่งกรรม คาดว่าเคยไปพบปรมาจารย์ลัญจกรสรวง ณ ตำหนักเอกอนันต์ที่ชั้นดาวดึงส์มาแล้ว”

คำตอบของจักรพรรดินีผืนพิภพสร้างความประหลาดใจให้แก่หานเจวี๋ย

‘ปรมาจารย์ลัญจกรสรวงเก่งกาจขนาดนี้เชียวหรือ’

หานเจวี๋ยถามต่อ “เช่นนั้นบรรพชนเต๋าเล่า”

จักรพรรดินีผืนพิภพเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “บรรพชนเต๋าหรือ แน่นอนว่านั่นคือตัวตนที่อยู่บนจุดสูงสุดของการบำเพ็ญ ในอดีตเมื่อนานมาแล้ว เขารวมเป็นหนึ่งเดียวกับมรรคาสวรรค์ มหาเคราะห์ผันผ่านห้าคราเขาก็มิเคยปรากฏตัวขึ้นอีกเลย เบาะแสของเขา แม้จะเป็นอริยะก็ยากที่จะสืบพบ”

หานเจวี๋ยยิ่งรู้สึกสนใจใคร่รู้ในตัวบรรพชนเต๋าขึ้นไปอีก

‘ห้ามหาเคราะห์ผันผ่านก็มิเคยปรากฏตัวขึ้นอีก เช่นนั้นจักรพรรดิสวรรค์พบบรรพชนเต๋าได้อย่างไร’

เป็นไปได้หรือไม่ว่าจักรพรรดิสวรรค์ก็ไม่พบเขามาก่อน เพียงแต่มรดกวิชาของวังสวรรค์ทำให้เขาทราบว่ามีบรรพชนเต๋าคอยหนุนหลังวังสวรรค์อยู่

มีความเป็นไปได้สูง

หานเจวี๋ยรู้สึกอยู่เสมอว่าจักรพรรดิสวรรค์มีข้อเสียตรงที่ชอบคุยโม้โอ้อวด จึงทำให้ถูกหักหน้าอยู่บ่อยครั้ง

ก่อนที่มหาเคราะห์จะเริ่มขึ้น จักรพรรดิสวรรค์ก็คุยโม้อยู่หลายครั้งว่าจะกวาดล้างวังปีศาจเอย นิกายเจวี๋ยเอย ผลคือสลายศัตรูให้กลายเป็นมิตรได้อยู่บ่อยครั้ง

“เจ้าต้องการออกมาพบพวกเขาหรือไม่” จักรพรรดินีผืนพิภพเอ่ยถาม

หานเจวี๋ยเอ่ยตอบ “ช่างเถิด ให้พวกเขาคอยบำเพ็ญให้ดีไปเถอะ ข้าก็ไม่อยากขออะไรเกินไปนัก”

“ได้ ว่ากันตามนี้เถิด หากแดนชำระบาปเก้าขุมประสบปัญหา ข้าจะออกโรงแน่ เจ้าวางใจเถอะ”

ครั้นจักรพรรดินีผืนพิภพเอ่ยจบ กลิ่นอายของนางก็เลือนหายไปอย่างสิ้นเชิง

หานเจวี๋ยเก็บจิตรับรู้กลับมา พลันตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตน

บทสนทนาในครั้งนี้สอดแทรกสาระสำคัญไว้มากโข เป็นครั้งแรกที่หานเจวี๋ยได้สัมผัสถึงผลบุญแห่งมรรคาสวรรค์ ทำให้เขามีความเข้าใจขั้นต้นเกี่ยวกับอริยะและมรรคาสวรรค์แล้ว

ในเวลานี้เอง

เสียงหัวเราะดังลั่นแว่วเข้ามา “เจ้าเด็กเวร ในที่สุดข้าก็หาเจ้าพบ ดูสิว่าเจ้าจะหลบต่อไปได้หรือไม่!”

ตูม!

ค่ายกลของเกาะสำนักซ่อนเร้นถูกโจมตี ผู้โจมตีคือผานซิน

ผานซินคิดจะบุกฝ่าเข้ามา!

หานเจวี๋ยรู้สึกโกรธเกรี้ยวยิ่ง ไอ้หมอนี่ไม่ปกติหรือไง

เขากระตุ้นจิต ส่งหลี่ว์ปู้ออกไปต้านผานซินไว้ก่อนทันที

ในห้วงอวกาศอันมืดมัว ผานซินวาดไม้วาดมือใส่หินก้อนหนึ่งอย่างต่อเนื่อง ทันใดนั้นเงาร่างสายหนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา คือหลี่ว์ปู้นั่นเอง

ผานซินเบิกตากว้าง เขาถอยกรูดทันที สีหน้าครึ้มลงพลางกัดฟันกล่าว “เจ้าหนูจู่ถู เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร”

จู่ถูสีหน้าไร้อารมณ์ ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ลงมือทันที

พลังเวทระดับมหาศาลสองสายเข้าปะทะกัน สะท้านสะเทือนห้วงอวกาศของแดนชำระบาปเก้าขุม ดุจมังกรไหวกาย

ผานซินตะโกนเสียงดังลั่น “ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าจะมาหลบอยู่ที่นี่! ใต้เท้าอย่างข้าไม่เล่นกับเจ้าแล้ว!”

พอกล่าวจบ เขาก็หนีไปทันที

หานเจวี๋ยพูดไม่ออกสักนิด

ความกล้าของไอ้หมอนี่มันช่างน้อยนิดเสียจริง

เมื่อครู่หานเจวี๋ยใช้แบบจำลองการทดสอบคัดลอกระดับบำเพ็ญของผานซินไว้แล้ว หลังจากแน่ใจว่าผานซินหนีไปแล้วจริงๆ เขาจึงเรียกหลี่ว์ปู้กลับมา จากนั้นก็เริ่มใช้แบบจำลองการทดสอบกับตัวเอง ต่อสู้กับผานซิน!

เขาอยากวัดพลังของผานซินดูสักหน่อย

มีบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักรค้ำจุนอยู่ ผานซินแม้จะไม่สามารถทำลายเกราะป้องกันของยอดสมบัติมรรคาสวรรค์ได้ แต่ก็ยังสร้างความสะเทือนขวัญให้กับหานเจวี๋ยได้อยู่ดี

หลังจากผ่านไปหลายนาที เกราะป้องกันของบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักรก็ถูกทำลาย หานเจวี๋ยถูกสังหารในเสี้ยววินาที

อะไรกัน!

เจ้าหมอนี่น่าจะแข็งแกร่งกว่าจู่ถูอีกกระมัง

ถึงขั้นที่ว่าถ้าจัดวางไว้ในในหมู่ผู้สดับเต๋าของตำหนักเอกอนันต์ จะอยู่ในระดับแนวหน้าเลยก็ว่าได้

แต่เพราะเหตุใดเขาถึงกลัวจู่ถูขนาดนั้นกัน

เพียงเพราะขี้ขลาด หรือเป็นเพราะจู่ถูมีภูมิหลังอย่างอื่นอยู่อีก

หานเจวี๋ยรู้สึกว่าน่าจะเป็นอย่างหลัง

เขาเคยทำนายอนาคตดูแล้ว จู่ถูมีความเกี่ยวข้องกับวังปีศาจแห่งนั้น คาดว่าน่าจะได้รับการสนับสนุนจากวังปีศาจแล้ว

พอนึกถึงเรื่องนี้ หานเจวี๋ยพบว่าตนไม่ได้ใช้ระบบวิวัฒนาการมานานมากแล้ว

เช่นนั้นก็เอาเถอะ!

‘ข้าอยากรู้ว่าผู้มีชัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตครั้งนี้คือผู้ใด’

หานเจวี๋ยคาดคิดอยู่ในใจ เมื่อมหาเคราะห์สิ้นสุดลง ผู้ชนะย่อมมีมากกว่าหนึ่งคนเป็นแน่ อาจนับรวมบรรดามิตรสหายลูกน้องในสังกัดด้วย อย่างที่กล่าวกันว่าหนึ่งคนบรรลุธรรมลิ่วล้อพลอยขึ้นสวรรค์ไปด้วย