บทที่ 364 เจียงอี้หมกมุ่น ชั้นฟ้าที่ยี่สิบเก้า
“เจ้าน่ะหรือ เจ้ามาสู้กับพี่ใหญ่ข้าดูไหมเล่า มาสู้กับจอมเวทเฒ่าดูหรือไม่”
ไก่คุกรัตติกาลกระโดดลงมาจากต้นฝูซังพลางร้องตะโกน
คนหน้าใหม่เพิ่งเข้ามาก็โอหังขนาดนี้แล้ว ต้องได้รับการสั่งสอนสักหน่อย!
มันตาแหลมยิ่งนัก เห็นว่าหานเจวี๋ยไม่ได้เชิญเจียงอี้เข้าไปเพื่อพบปะกันในถ้ำ นั่นก็บ่งบอกชัดเจนแล้วว่าความสัมพันธ์ไม่ได้ชิดเชื้อกันขนาดนั้น
เจียงอี้พลันรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ถึงแม้เขาจะรู้สึกว่าจอมปีศาจคุกรัตติกาลแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกท้อแท้สิ้นหวัง บ่งบอกให้เห็นว่าพลังของพวกเขาไม่ได้ทิ้งห่างกันมากนัก
“ประลองกันดูไหม” เจียงอี้จ้องจอมปีศาจคุกรัตติกาลพลางเอ่ยออกมา
จอมปีศาจคุกรัตติกาลเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ได้ พวกเราเข้าไปประลองกันในแบบจำลองการทดสอบของสำนักเถอะ”
“แบบจำลองการทดสอบหรือ มันคือสิ่งใดกัน”
“พลังวิเศษของเจ้าสำนัก ใช้สำหรับต่อสู้โดยเฉพาะ ด้านในยังมีคู่ต่อสู้แสนทรงพลังที่เจ้าสำนักเคยเผชิญหน้ามาก่อนด้วย แม้กระทั่งจักรพรรดิปีศาจ จักรพรรดิสวรรค์ ประมุขแห่งวังเทพรวมถึงบรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ก็รวมอยู่ด้วยเช่นกัน!”
“จริงหรือ”
เจียงอี้รู้สึกสงสัย ช่างคุยโวเสียจริง
เวลานี้เอง หานเจวี๋ยได้เชิญเขาเข้าสู่แบบจำลองการทดสอบ
คราแรกเจียงอี้รู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง หานเจวี๋ยจัดให้จินกังนู่มาสู้กับเขาในทันที หลังจากถูกเล่นงานอย่างหนักไปยกหนึ่ง จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเจียงอี้ก็ถูกกระตุ้นขึ้นมา เขาเริ่มหมกมุ่นอยู่กับแบบจำลองการทดสอบแล้ว
ไก่คุกรัตติกาลมองเจียงอี้ด้วยความตะลึง อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว ถอนหายใจพลางเอ่ยว่า “ถ้ายกคำพูดของนายมากล่าวก็คือ มีผู้ป่วยโรคเสพติดอินเทอร์เน็ตขั้นสาหัสมาเพิ่มอีกคนแล้ว”
โจวหมิงเยวี่ยส่ายหน้า หลุดขำออกมา “ยังจะมาบอกให้พวกเราใช้เขาเป็นเป้าหมายอีก คนผู้นี้ตั้งแต่มาถึงก็ยังไม่บำเพ็ญเลย วันหน้าต้องถูกพวกเราแซงหน้าไปอย่างแน่นอน”
คนอื่นๆ ต่างก็รู้สึกขบขันเช่นกัน
พวกเขาล้วนแต่หมกมุ่นในแบบจำลองการทดสอบอยู่บ้างไม่มากก็น้อย จึงเข้าใจถึงความรู้สึกหฤหรรษ์เช่นนั้นดี
การต่อสู้ที่ไม่จำเป็นต้องแลกด้วยชีวิต สำหรับผู้บำเพ็ญแล้วช่างมีแรงดึงดูดมหาศาลยิ่ง
การต่อสู้ภายในแบบจำลองการทดสอบสมจริงถึงเพียงนั้น ราวกับเป็นเรื่องจริง แม้ว่าจะถูกฆ่าก็ไม่มีทางตาย และไม่เกิดผลกระทบในภายหลังด้วย
พลังวิเศษระดับนี้ ช่างเป็นสิ่งอัศจรรย์ที่ไม่เคยพบพานมาก่อนเลยจริงๆ!
หานเจวี๋ยเห็นเจียงอี้เริ่มหมกมุ่นกับแบบจำลองการทดสอบแล้ว จึงไม่สนใจเขาอีก บำเพ็ญตบะต่อไป
….
สี่สิบปีผ่านไป
หานเจวี๋ยเข้าใกล้ระดับปฐมเทพขั้นสองเข้าไปเรื่อยๆ แล้ว
ตอนนี้เขาเริ่มดูดซับแรงกรรมของแดนชำระบาปเก้าขุมอีกครั้ง ผานซินเองก็ไม่กล้ามารบกวนอีก
วันเวลาก็นับได้ว่าสงบสุขดี
หลังจากเจียงอี้เล่นสนุกกับแบบจำลองการทดสอบอยู่สิบปีก็ได้รับความสะเทือนใจอย่างหนัก เขาพบว่าภายในสำนักซ่อนเร้น ตนไม่ใช่ผู้ที่อยู่ลำดับสองรองลงมาจากหานเจวี๋ย เขาจึงทุ่มเทบำเพ็ญเพียรอย่างสุดกำลัง
ลูกศิษย์คนอื่นก็ยังคงเป็นเช่นที่ผ่านมา วิถีชีวิตไม่ได้ถูกการมาถึงของเจียงอี้และเผ่าเอการบกวนให้รวนเรไปเลย
ในวันนี้ หานเจวี๋ยหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมาสาปแช่งศัตรู พลางตรวจดูจดหมายไปด้วย
[ไท่ซู่เทียนสหายของท่านได้รับสืบทอดมรดกของเทพีบรรพกาลซีหวังหมู่ ดวงชะตาเพิ่มพูน]
[จี้เซียนเสินสหายของท่านเรียนรู้พลังวิเศษของจักรพรรดิปีศาจ พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]
[โจวฝานสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากสาวกลัทธิอันธการ] x32931
[จักรพรรดิสวรรค์สหายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]
[จักรพรรดิเซียนวัฏจักรสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลัง]
[จั้งกูซิงสหายของท่านพยายามกลืนกินแม่น้ำมรรคกระบี่เผชิญกับการสะท้อนกลับ บาดเจ็บสาหัส]
[หวงจุนเทียนสหายของท่านได้รับทหารเทพเผ่ามังกรแท้]
[ซูฉีศิษย์ของท่านหลอมร่างอับโชคสำเร็จ พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]
[หลี่เต้าคงสหายของท่านสังหารเผ่าพันธุ์โบราณ แรงกรรมเพิ่มพูน]
….
เมื่อหานเจวี๋ยอ่านทั้งหมดดูแล้ว รู้สึกได้ว่าแดนเซียนกำลังจะมีสีสันขึ้นมาอีกครั้งแล้ว
เจ้าสุนัขจู่ถูตัวนั้นยังคงสาปแช่งจักรพรรดิสวรรค์อยู่
รนหาที่ตายจริงๆ!
ถ้าให้เผชิญหน้ากับจู่ถู หานเจวี๋ยค่อนข้างลำบากใจอยู่บ้างจริงๆ
เขาไม่มีความรู้สึกดีหรือความเกลียดชังต่อจู่ถูและไม่ทราบถึงสถานการณ์ด้วย เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกว่าไม่มีประโยชน์อันใดที่จะสาปแช่งจู่ถู
ถึงอย่างไรเจ้าหมอนี่ก็แข็งแกร่งที่สุดในมหาเคราะห์
หานเจวี๋ยยังสนใจเรื่องที่จักรพรรดิเซียนวัฏจักรก็เผชิญหน้ากับการโจมตีด้วย เห็นทีว่าจักรพรรดิเซียนวัฏจักรเองก็มีบุญคุณความแค้นเป็นของตัวเองเช่นกัน นี่ก็เป็นเรื่องที่ดีเช่นกัน เพราะมันจะทำให้คนผู้นี้ไม่มีเวลาว่างมาคิดวางแผนปองร้ายเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...