บทที่ 393 ลี่เหยาพิสูจน์จักรพรรดิ ความตื่นตะลึงของหานเจวี๋ย
ดูจากเนื้อหาในจดหมาย ตี้หล่านเทียนและเผ่าเทพอีกาทองกำลังถูกโจมตีอย่างหนัก หานเจวี๋ยเองก็ไม่ได้สนใจความเป็นความตายของพวกเขาสักเท่าไร ขอเพียงไม่กระทบกับตนเองก็เป็นพอ
หานเจวี๋ยหยุดนึกถึงเสียงระฆังนั้น และกลับไปฝึกบำเพ็ญต่อ
ต่อไปต้องมุ่งสู่ปฐมเทพขั้นห้า!
ผ่านไปอีกพักหนึ่ง เสียงของระฆังบรรพกษัตริย์ก็ดังขึ้นเป็นระยะๆ
สามสิบปีผ่านไปในพริบตา
ระยะทางสู่ระดับปฐมเทพขั้นห้าของหานเจวี๋ยนั้นอยู่อีกไม่ไกล ห่างจากการทะลวงระดับครั้งก่อนไม่ถึงสองร้อยปี โชคดีที่ครั้งก่อนได้รู้แจ้งถึงชีวิตและความตาย ช่วยลดเวลาบำเพ็ญเพียรลงไปหลายสิบปี
หลังจากมาอยู่ที่แดนต้องห้ามอันธการแล้ว เกาะสำนักซ่อนเร้นก็ไม่เคยถูกรบกวนอีก
เหล่าศิษย์ในสำนักต่างเขาสู่กระบวนการฝึกบำเพ็ญอีกครั้ง เพื่อเตรียมตัวสำหรับงานประลองประจำศตวรรษครั้งต่อไป
แม้ว่างานประลองประจำศตวรรษจะไม่มีของรางวัล แต่ก็ถือเป็นการต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีและคุณค่าของตน
และคนที่ก้าวหน้าโดดเด่นกว่าผู้อื่น มักจะเป็นที่ต้องตาของหานเจวี๋ย การได้รับคำชี้แนะจากเขาถือเป็นสิ่งที่ดึงดูดใจได้มากกว่าของรางวัลเสียอีก
หานเจวี๋ยตรวจดูจดหมาย ส่วนใหญ่ก็เป็นจดหมายที่แจ้งว่าถูกโจมตี จดหมายที่แจ้งว่าได้รับโอกาสวาสนากลับมีน้อยนิด
สวัสดิการจากมรรคาสวรรค์ถูกแจกจ่ายไปพอสมควรแล้ว หลังจากนี้ถึงเวลาที่เหล่าผู้ก้าวสู่เคราะห์ทั้งหลายจะบ้าคลั่งกันแล้ว
หานเจวี๋ยอดชื่นชมมรรคาสวรรค์ไม่ได้ เจตจำนงเช่นนี้ทำให้รู้ซึ้งถึงอันตราย แต่พวกเขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะกระโจนเข้าใส่โดยไม่ลังเล
โชคดีที่เขาไม่ได้ถลำลึกลงไปในมรรคาสวรรค์ ไม่ฉะนั้นเขาคงต้องตายไม่ช้าก็เร็ว
ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน จะมีสักที่คนที่พิชิตมรรคาสวรรค์ได้
หานเจวี๋ยฝึกบำเพ็ญต่อไป
ห้าปีต่อมา
ลี่เหยาพิสูจน์จักรพรรดิสำเร็จ บรรลุระดับจักรพรรดิเซียนหนึ่งวัฏ ไม่จำเป็นต้องฝ่าด่านเคราะห์ในอาณาเขตเต๋า
เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดความโกลาหลภายในสำนักซ่อนเร้นไม่น้อย จอมปีศาจคุกรัตติกาล เจียงอี้ และจินกังนู่ต่างรู้สึกถึงวิกฤต
คุณสมบัติของคนรุ่นใหม่เหล่านี้แข็งแกร่งเกินไป พวกเขาต้องพยายามหนักขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้
ผ่านไปอีกสิบปี
หานเจวี๋ยเรียกลี่เหยาเข้าไปในถ้ำเทวาฟ้าประทาน
ลี่เหยาเพิ่งรวบรวมระดับสำเร็จ ทำให้บุคลิกยิ่งสุขุมเยือกเย็นยิ่งขึ้น ทว่าในใจของนางกลับตื่นเต้นและคาดหวังอย่างยิ่งนัก นางตั้งตารอคอยคำชื่นชมจากหานเจวี๋ย
หานเจวี๋ยกล่าวว่า “จักรพรรดิเซียนหนึ่งวัฏยังไม่เพียงพอ อย่าได้หลงลำพองตน เข้าใจหรือไม่”
ลี่เหยาพยักหน้า
หานเจวี๋ยกล่าว “ข้าจะมอบพลังวิเศษให้กับเจ้าหนึ่งอย่าง เพื่อช่วยเสริมพลังให้กับเจ้า หวังว่าเจ้าจะเติบโตขึ้นในเร็ววัน และช่วยปกป้องอาณาเขตเต๋าแห่งสำนักซ่อนเร้นไว้”
“ขอบพระคุณท่านเจ้าสำนัก ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง!”
ลี่เหยากล่าวอย่างหนักแน่น แม้ว่านางจะมีนิสัยสุขุมรอบคอบ แต่เมื่ออาศัยอยู่ที่สำนักซ่อนเร้นนานเข้า ก็รู้สึกกลมกลืนและเป็นส่วนหนึ่งกับที่นี่ไปโดยสมบูรณ์ นางรู้สึกได้ถึงความสบายใจที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนจากที่แห่งนี้ และนางก็ไม่อยากให้สำนักซ่อนเร้นต้องประสบพบเจอกับภยันตรายใดๆ
หานเจวี๋ยเริ่มต้นถ่ายทอดพลังวิเศษให้
หนึ่งปีต่อมา
ลี่เหยาออกมาจากถ้ำเทวาฟ้าประทาน คนอื่นๆ ต่างรุมล้อมไต่ถามถึงสิ่งที่นางร่ำเรียนมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ถึงงานประลองประจำศตวรรษเมื่อไร พวกเจ้าก็จะรู้เอง” ลี่เหยากล่าวเช่นนั้น
ทุกคนกลอกตากันยกใหญ่
สตรีคนนี้ดูเหมือนจะเงียบขรึม แต่ความจริงแล้วกลับมีจิตใจทะเยอทะยานที่กล้าแกร่ง
สมแล้วที่เป็นผู้หญิง!
…
แปดปีต่อมา
หานเจวี๋ยที่กำลังฝึกบำเพ็ญอยู่รู้สึกถึงสิงหงเสวียนที่ใช้วิชาอัญเชิญเทพ
เขาก้าวเข้าไปในกระแสวนสีดำ และมาถึงที่ห้องนอนของสิงหงเสวียน
ภายในห้องนอนมีเพียงสิงหงเสวียนเพียงผู้เดียว
หานเจวี๋ยที่ไปมาหาสู่จนเคยชินเดินมานั่งลงที่ข้างเตียง และมองไปยังสิงหงเสวียน
ครั้งนี้สิงหงเสวียนไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ลุกขึ้นมา และทำสีหน้าเคร่งขรึม
“มีอะไรหรือ” หานเจวี๋ยเอ่ยถาม
สิงหงเสวียนขบเม้มริมฝีปากของนางเบาๆ และกล่าว “เผ่ามนุษย์เร่งเตรียมพร้อมบุกโจมตีวังสววรรค์ให้เร็วขึ้นเก้าวัน!”
หานเจวี๋ยพยักหน้า เขาไม่แปลกใจแม้แต่น้อย เขาเห็นแววส่อเค้าลางมาตั้งนานแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...