ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 395

บทที่ 395 การเดิมพันของอริยะ จักรพรรดิสวรรค์องค์ถัดไป

หลังจากที่หานเจวี๋ยตั้งเป้าหมายในการบำเพ็ญแล้ว เขาก็ปิดด่านฝึกบำเพ็ญต่อ

เหลือเพียงปฐมเทพขั้นหกเท่านั้นที่ขวางกั้นเขาจากระดับต้าหลัว อีกไม่ไกลแล้ว!

ในขณะที่หานเจวี๋ยแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เหล่าศิษย์สำนักซ่อนเร้นก็แข็งแกร่งขึ้นเช่นเดียวกัน

อีกราวเจ็ดปีต่อมา

การพิสูจน์จักรพรรดิของถูหลิงเอ๋อร์สำเร็จลุล่วง ไม่เสียชื่อความหวังแห่งเผ่าจอมเวท

ศิษย์หญิงสองคนนำหน้าในการพิสูจน์จักรพรรดิ เป็นแรงผลักดันครั้งใหญ่ให้กับบรรดาศิษย์ชายคนอื่นๆ

ศิษย์คนอื่นๆ เริ่มฝึกฝนบำเพ็ญอย่างหนักหน่วง

เพียงพริบตาเดียวเวลาก็ผ่านไปอีกสามสิบปี

หานเจวี๋ยหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา เริ่มสาปแช่งเฮ่าเทียนและหลี่เสวียนเอ้า

เขาสาปแช่งไปพลาง อ่านจดหมายไปพลาง

[ยอดแม่ทัพเทพสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังแห่งวังสวรรค์ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[จักรพรรดิสวรรค์สหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ] x14

[จี้เซียนเสินสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากเผ่ามังกรแท้] x403322

[โจวฝานสหายของท่านถูกสะกดโดยตี้หล่านเทียนสหายของท่าน ถูกคุมขังที่ดวงอาทิตย์]

[ฟางเหลียงศิษย์หลานของท่านได้รับสืบทอดวิชาจากจักรพรรดิสวรรค์ ได้รับพลังวิเศษไร้เทียมทาน]

[หวงจุนเทียนสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากเผ่าเทพอีกาทอง] x689

[ผานซินสหายของท่านกลายเป็นผู้ฝ่าเคราะห์]

…

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว สงครามภายในวังสวรรค์หรือ

เหตุใดฟางเหลียงถึงได้รับวิชาสืบทอดจากจักรพรรดิสวรรค์ นี่เป็นการส่งไม้ต่อหรืออย่างไร

โจวฝานถูกตี้หล่านเทียนสะกดไว้ แต่ไม่ถูกสังหาร ดูเหมือนว่าตอนนี้โจวฝานจะไม่ธรรมดาเลยทีเดียว

ยังมีผานซิน…คนผู้นี้ใจเสาะมากไม่ใช่หรือไง เหตุใดจึงตกเป็นผู้ฝ่าเคราะห์อีกแล้ว

ตัวเขาเองเป็นถึงมหาจักรพรรดิไร้ขอบเขตด้วยซ้ำ เคยเอาชนะมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตได้รับดวงชะตาอันยิ่งใหญ่มาแล้ว ทำไมถึงก้าวสู่เคราะห์กรรมอีก

หานเจวี๋ยอ่านหน้าจอแสดงคุณสมบัติของผานซินอีกครั้ง

[ผานซิน: ไม่ทราบตบะ เป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตพวกแรกนับตั้งแต่เบิกฟ้า เคยประสบมหาเคราะห์ไร้ขอบเขต ท่องไปในโลกมนุษย์ เนื่องจากเกรงว่าเจ้าแห่งมหาเคราะห์โบราณจะพบตัว จึงแฝงตัวอยู่ในแม่น้ำมรรคกระบี่ เกิดความประทับใจในตัวท่านเนื่องจากนิสัยจริงใจของท่าน ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 1 ดาว]

โอ้ ที่แท้เขาก็ไม่ได้เป็นมหาจักรพรรดิไร้ขอบเขต แค่เคยประสบมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตมาก่อนเท่านั้น

ว่าแล้วเชียว คนขี้ขลาดตาขาวอย่างเจ้านั่นจะเอาชนะมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตได้อย่างไร

หานเจวี๋ยไม่สนใจผานซินอีกต่อไป ต่อให้ผานซินจะตกตายไป เขาก็ไม่คิดจะแยแสอีก

ครึ่งเดือนต่อมา หานเจวี๋ยวางหนังสือแห่งความโชคร้ายลงและเอ่ยถามในใจ ‘ข้าอยากรู้ว่าจักรพรรดิสวรรค์จะมีชีวิตรอดในมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตครั้งนี้หรือไม่’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งร้อยล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการ!

[ไม่รอด]

คำง่ายๆ เพียงสองคำเป็นดั่งน้ำเย็นยะเยือกราดรดหัวใจของหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว ทำไมจู่ๆ ถึงไม่รอดล่ะ เกิดอะไรขึ้น

หานเจวี๋ยถามต่อ ‘ข้าอยากรู้ว่าใครจะเป็นผู้กำชัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตครั้งนี้’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยสามพันล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

สามพันล้านปี! นี่มันระดับครึ่งอริยะแล้วนะ!

หัวใจของหานเจวี๋ยสั่นสะท้าน

ดำเนินการ!

จิตรับรู้ของหานเจวี๋ยเกิดอาการวิงเวียน จากนั้นก็เข้าสู่ภาพลวงตาวิวัฒนาการอย่างรวดเร็ว

เหนือท้องพระราชวังที่พังทลาย มีร่างร่างหนึ่งลอยคว้างอยู่กลางอากาศ รอบกายโอบล้อมด้วยลำแสงหลากสีสัน ราวกับมังกรและอสรพิษ

นี่คงไม่ใช่…

จักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยน!

หานเจวี๋ยขมวดคิ้วแน่น

เป็นคนผู้นี้จริงๆ เขาเป็นผู้สนับสนุนของจักรพรรดิสวรรค์ไม่ใช่หรือ เขาชนะแล้ว เหตุใดจักรพรรดิสวรรค์ถึงตายล่ะ เป็นไปได้หรือไม่ว่าจักรพรรดิสวรรค์ถูกเขาสังเวยชีวิต

ยิ่งคิดมากเท่าไรหานเจวี๋ยก็ยิ่งเห็นถึงความเป็นไปได้มากขึ้นเท่านั้น

ทันใดนั้นร่างร่างหนึ่งเดินเข้ามาในพระราชวัง นั่นคือแม่ทัพสวรรค์ผู้ทรงพลัง หรือแม่ทัพเทพสวรรค์นั่นเอง

หานเจวี๋ยไม่รู้จักแม่ทัพเทพสวรรค์

แม่ทัพเทพสวรรค์สาวเท้ามาหยุดเบื้องหน้าจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนและคุกเข่าลง ประสานมือและกล่าวว่า “ฝ่าบาท จักรพรรดิเซียนวัฏจักรถูกประหารชีวิตแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนกล่าวทั้งที่ยังไม่ลืมตา “กวาดล้างสิ่งมีชีวิตมรรคาสวรรค์ให้สิ้นซาก สังหารให้เกลี้ยง ข้าจะสร้างดินแดนมรรคาสวรรค์ขึ้นมาใหม่”

“แต่มรรคาสวรรค์…”