ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 407

บทที่ 407 ฝูซีเทียน หลุดพ้นจากกฎสวรรค์!

หลังจากหานเจวี๋ยเลือกดำเนินการต่อ อักษรแถวหนึ่งก็เด้งขึ้นมาตรงหน้าอย่างรวดเร็ว

[ฝูซีเทียน: ไม่ทราบตบะ อริยบุคคลชั้นมรรคาสวรรค์ บรรพบุรุษต้นกำเนิดแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ มหาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าแห่งข่าวซุบซิบนินทา เนื่องจากได้รับการอัญเชิญจากเผ่ามนุษย์ ลงสู่โลกาตามกฏเกณฑ์ จึงหลบเลี่ยงกลไกสวรรค์ได้ ตั้งมั่นที่จะสนับสนุนเผ่ามนุษย์เพื่อช่วงชิงโชคชะตาอันยิ่งใหญ่]

ฝูซีเทียน…

จักรพรรดิฝูซีในตำนานเล่าขานของจีนงั้นหรือ

ในเมื่อมาเพื่อช่วยเหลือเผ่ามนุษย์ เช่นนั้นหานเจวี๋ยก็รู้สึกวางใจแล้ว

อย่างน้อยสิงหงเสวียนก็จะปลอดภัย

บางทีฝูซีเทียนอาจจะต่อกรกับจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนได้

หานเจวี๋ยตั้งตารอยิ่งนัก

หลังจากเข้าใจกระจ่างดีแล้ว หานเจวี๋ยจึงแสดงธรรมต่อ

เวลาผ่านไปไวเหมือนติดปีก

ผ่านพ้นไปอีกสิบปี

หานเจวี๋ยแสดงธรรมเสร็จสิ้นแล้ว เขาไม่ได้รีบร้อนจากไปในทันที แต่ยังคงอยู่ใต้ต้นฝูซัง หันหน้าไปทางทิศตะวันออก

ศิษย์คนอื่นๆ ของเขายังคงอยู่ในสภาวะตระหนักมรรคา เวลาผ่านไปเนิ่นนานก็ยังยากจะดึงสติกลับมาได้

มรรคผลแห่งต้าหลัวในร่างหานเจวี๋ยควบรวมไปกว่าครึ่งแล้ว ดวงจิตประหลาดลอยออกมาจากร่างเขา มุ่งหน้าไปยังต้นฝูซัง มันร่าเริงอย่างยิ่ง บินวนรอบต้นฝูซังไม่หยุด

ไม่มีผู้ใดสามารถรับรู้ถึงการมีอยู่ของดวงจิตประหลาดได้ รวมไปถึงต้นฝูซังด้วย

หลังจากดวงจิตประหลาดออกจากร่าง ลวดลายสีดำกลางหว่างคิ้วหานเจวี๋ยก็เลือนหายไป แต่ม่านตายังคงเป็นสีม่วงเช่นเดิม

หานเจวี๋ยไม่ได้ขัดขวางดวงจิตประหลาด พอผ่านการหลอมรวมครั้งนี้ ดวงจิตประหลาดก็มีพลังเวทของหานเจวี๋ยแล้ว พลังเวทในส่วนนี้พวกเขาสามารถใช้ร่วมกันได้ หานเจวี๋ยใช้พลังเวทกางกั้นพลังพิสดารของมันไว้ เลี่ยงไม่ให้ต้นฝูซังได้รับความเสียหาย

สายตาของหานเจวี๋ยจับจ้องอยู่ที่ดวงจิตประหลาด

เขาสัมผัสได้ว่าตนสามารถควบคุมดวงจิตประหลาดได้อย่างสมบูรณ์ นับจากนี้ไปเขาสามารถลบสติปัญญาของมันทิ้งได้ตลอดเวลา ดูดซับพลังของมันมาเป็นของตัวเองได้

อย่างไรก็ตามดวงจิตประหลาดมีส่วนช่วยเขาอย่างมหาศาล เขาย่อมไม่มีทางใจจืดใจดำถึงเพียงนั้น

‘ไม่รู้ว่าในภายภาคหน้าเจ้าสิ่งนี้จะแข็งแกร่งขึ้นมากแค่ไหน’

หานเจวี๋ยคิดพลางตั้งตารอ พลังของดวงจิตประหลาดนั้นยากที่จะทำความเข้าใจได้ หากจะบอกว่ามันแข็งแกร่ง ก็คงจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ

หากจะบอกว่ามันไม่แข็งแกร่ง แต่นอกจากผู้มีคุณสมบัติกายดาราอนธการแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดสามารถสอดแนมหรือรับรู้ถึงตัวตนของมันได้

ไม่ว่าอย่างไร ศักยภาพของดวงจิตประหลาดก็น่าหวาดหวั่นยิ่ง

ถึงอย่างไรมันก็ได้รับสืบทอดดวงชะตาของเทพมารฟ้าบุพกาลมาเชียวนะ!

เมื่ออยู่ว่างๆ ไม่มีเรื่องให้ทำ หานเจวี๋ยจึงเรียกจดหมายขึ้นมาตรวจดู

ช่วงนี้อยู่ระหว่างควบรวมมรรคผลแห่งต้าหลัว หานเจวี๋ยจึงไม่กล้าใช้พลังเวทสาปแช่งจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยน และไม่อาจรู้ได้เลยว่าสถานการณ์ของแดนเซียนตอนนี้เป็นเช่นไร

[หลี่เต้าคงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนศัตรูคู่อาฆาตของท่าน]

[โจวฝานสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ]

[จี้เซียนเสินสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากเผ่าปีศาจ] x189900

[ซูฉีศิษย์ของท่านดูดซับพลังความมืด พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[ตี้หล่านเทียนสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนศัตรูคู่อาฆาตของท่าน จึงสังเวยดวงวิญญาณ เคาะระฆังบรรพกษัตริย์]

[บรรพชนเต๋าสหายของท่านดวงชะตาตกต่ำ]

[ไท่ซู่เทียนสหายของท่านได้รับการชี้แนะจากอริยะอริยะ พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

….

เมื่อไล่อ่านลงไปเรื่อยๆ ก็สามารถสรุปได้ว่า แดนเซียนค่อนข้างสงบสุขดี การต่อสู้ไม่นับว่ารุนแรงมากนัก

ระยะนี้จักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนก็ดูเหมือนจะนิ่งสงบไปเช่นกัน

หานเจวี๋ยตรวจดูค่าความสัมพันธ์เล็กน้อย รูปประจำตัวของบรรดาสหายที่เขาห่วงใยล้วนยังอยู่ครบ

‘รอให้ข้ากลายเป็นต้าหลัวก่อนเถิด จักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยน ข้าจะทุ่มอายุขัยหนึ่งแสนล้านปีให้เจ้า ดูสิว่าเจ้าจะทนรับไหวหรือไม่!’

หานเจวี๋ยคิดเงียบๆ

เขาพลันนึกถึงจักรพรรดิสวรรค์ขึ้นมา สมควรไปเข้าฝันจักรพรรดิสวรรค์ได้แล้ว สอบถามสถานการณ์ของเขาดูสักเล็กน้อย

การใช้ความฝันอันธการไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองพลังวิเศษ ใช้แค่จิตนึกคิดเท่านั้น

ในไม่ช้า หานเจวี๋ยก็สร้างแดนความฝันขึ้น

เมื่อได้พบจักรพรรดิสวรรค์อีกครั้ง จักรพรรดิสวรรค์ดูผ่ายผอมลงมาก ดวงตาไร้ประกาย

เมื่อจักรพรรดิมองเห็นหานเจวี๋ยในคราบของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ ก็ไม่มีความเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าปรากฏออกมาให้เห็นเลย เขาค่อยๆ นั่งลงแล้วเอ่ยถามว่า “มาหาเราด้วยเรื่องใด”

เขาเริ่มจัดแจงเสื้อคลุมมังกรบนร่าง ฟื้นฟูรัศมีจักรพรรดิสวรรค์กลับมาอย่างรวดเร็ว

หานเจวี๋ยเอ่ยถาม “นอกจากจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนแล้ว ท่านไม่มีที่พึ่งอื่นเลยหรือ”

เขาจำได้ว่าจักรพรรดิสวรรค์เคยไปเยือนคุนหลุน

ก่อนหน้านี้ที่หน้าตำหนักเอกอนันต์ จักรพรรดิสวรรค์ก็ยิ้มแย้มพูดคุยกับผู้ทรงพลังหลายท่านอีกด้วย

จักรพรรดิสวรรค์แย้มยิ้มพลางกล่าวตอบ “เจ้าอยากให้เราจัดการจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนหรือ”

หานเจวี๋ยมิได้ตอบ เพียงเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มเช่นกัน “จักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยน ยังไม่ปรากฏตัวอีกหรือ”

พอสิ้นเสียงของเขา จักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนก็พลันปรากฏตัวขึ้น

หานเจวี๋ยลอบสบถอยู่ในใจ

ไอ้ลูกหมา!

อยู่จริงๆ ด้วย!

จักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนเอ่ยถาม “เจ้าคิดตกแล้วหรือ”

ช่วงหลายสิบปีมานี้ เจ้าแดนต้องห้ามอันธการไม่ได้สาปแช่งเขาเลย เขาจึงนึกว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการยอมจำนนแล้ว