ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 412

บทที่ 412 เทพมารเก้าหยิน พลิกชะตา

สามสิบปีผ่านไป

ภายในถ้ำเทวาฟ้าประทาน หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น คิ้วของเขาขมวดแน่น

ระดับความยากในการบำเพ็ญของระดับเซียนทองต้าหลัวแตกต่างจากที่เขาจินตนาการไว้มากนัก ถึงแม้ความเร็วในการดูดซับแรงกรรมของเขาจะยังคงรวดเร็วเช่นเดิม แต่ฐานการบำเพ็ญกลับเพิ่มขึ้นไม่มากเลย อยู่ห่างจากการบรรลุเซียนทองต้าหลัวระยะกลางอีกมากโข

หานเจวี๋ยจำเป็นต้องตั้งสมาธิจดจ่ออยู่กับร่างจำลองเสรีสุญญตา

ตอนนี้ร่างจำลองเสรีสุญญตาเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งให้เขาได้

ถึงแม้ภายในอาณาเขตเต๋าจะปลอดภัยอย่างยิ่ง แต่ถึงอย่างไรก็เป็นมหาเคราะห์ หานเจวี๋ยต้องเพิ่มความแข็งแกร่งให้ตนเองอย่างสุดกำลัง

ร่างจำลองของเทพมารฟ้าบุพกาลร่างที่สองแตกต่างจากร่างจำลองเทพมารขุนพลสวรรค์ เป็นพลังหยินสุดขั้ว พิสดารน่าพรั่นพรึง

หานเจวี๋ยฝึกฝนร่างจำลองนี้อย่างระมัดระวังยิ่ง ด้วยเกรงว่าจะเผชิญกับการสะท้อนกลับ

วิชาร่างจำลองนี้หานเจวี๋ยใช้เวลาฝึกฝนเกือบยี่สิบปีเต็ม

ร่างจำลองเทพมารเก้าหยิน พลังแห่งหยินกลืนเวทกินวิญญาณ ทรงพลังอย่างยิ่ง หากฝึกฝนสำเร็จในขั้นสูงสุดจะถึงขนาดที่สามารถกลืนกินมรรคาสวรรค์ได้ด้วยซ้ำ!

หลังจากหานเจวี๋ยฝึกสำเร็จ ก็เข้าสู่แบบจำลองการทดสอบทันที

เมื่อสำแดงร่างจำลองทั้งสองอย่างออกมา ระดับที่ต่ำกว่าเซียนทองต้าหลัวระยะกลางลงไป ไม่มีผู้ใดสามารถต่อกรกับเขาได้ ต่อให้เป็นเซียนทองต้าหลัวระยะปลาย หานเจวี๋ยก็สู้ได้เช่นกัน

หลังจากบรรลุระดับต้าหลัว นอกจากพลังเวทแล้ว สิ่งที่ต้องทดสอบอย่างจริงจังคือพลังวิเศษและสมบัติวิเศษ

เซียนทองต้าหลัวทุกคนต่างมีสมบัติวิเศษอันทรงพลังเป็นของตัวเอง อย่างไรก็ตามมิใช่ทุกคนที่จะมียอดสมบัติมรรคาสวรรค์เช่นเดียวกับหานเจวี๋ย

‘แข็งแกร่งเกินไปแล้ว นี่เป็นร่างจำลองของสองร่างแรกเท่านั้น ถ้าฝึกฝนร่างจำลองครบร้อยร่าง ข้ามิกลายเป็นผู้ไร้เทียมทานในระดับต้าหลัวไปเลยหรอกหรือ’

หานเจวี๋ยรู้สึกตื่นเต้นอย่างยิ่ง

เขาทำความเข้าใจร่างจำลองลำดับที่สามต่อไป

จากนั้น เขาก็พลันตกตะลึงเมื่อค้นพบว่าตนไม่สามารถทำความเข้าใจร่างจำลองลำดับที่สามต่อไปได้ ราวกับร่างจำลองเสรีสุญญตาได้ปิดประตูใส่เขาแล้ว ความทรงจำมหาศาลนั้นก็อันตรธานหายไปด้วย

เกิดอะไรขึ้น

หรือว่าร่างจำลองเสรีสุญญตาของเขาสามารถเรียนได้เพียงสองลำดับแรกเท่านั้น

หานเจวี๋ยจับสัมผัสดูอย่างละเอียด ความทรงจำที่ได้รับถ่ายทอดร่างจำลองเสรีสุญญตามายังคงอยู่ เพียงแต่ปิดผนึกตัวเองไว้ในส่วนลึกของวิญญาณเขา เขาไม่สามารถบังคับให้เผยออกมาได้ มีอำนาจประหลาดขัดขวางเขาเอาไว้

หัวใจหานเจวี๋ยพลันเต้นแรง เอ่ยถามในใจ ‘ร่างจำลองเสรีสุญญตาเป็นแผนการของอริยะหรือไม่’

[ทุกอย่างที่ได้รับจากระบบล้วนปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์]

หานเจวี๋ยยิ้มเยาะตัวเองคราหนึ่ง

ระแวงเกินไปแล้วจริงๆ

‘เช่นนั้นข้าอยากรู้ว่าเหตุใดจึงไม่สามารถรับสืบทอดมรดกต่อไปได้’ หานเจวี๋ยถามอยู่ในใจ

[ตบะไม่เพียงพอ พลังวิเศษแฝงผนึกแห่งมหามรรคเอาไว้]

หานเจวี๋ยพลันกระจ่างแจ้ง ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้

ดูเหมือนการเลือกฝึกฝนร่างจำลองเสรีสุญญตาก่อนจะไม่เป็นผลเสียแล้ว ยังคงต้องเพิ่มพูนตบะก่อนอยู่ดี

หานเจวี๋ยถอนหายใจคราหนึ่ง ทำได้เพียงเริ่มดูดซับแรงกรรมอันยาวนานและน่าเบื่อหน่าย

ช่วงเวลานี้ เขาเพิ่งตระหนักได้ว่าเหตุใดเซียนทองต้าหลัวเหล่านั้นจึงเอ้อระเหยกันถึงเพียงนั้น

ขนาดมีกายดาราอนธการยังบำเพ็ญอย่างลำบากลำบนถึงเพียงนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอื่นๆ เลย

….

เวลาผ่านไปอีกสิบปี

หานเจวี๋ยหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมาสาปแช่งจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยน พลางตรวจดูจดหมายไปด้วย

[จักรพรรดิสวรรค์สหายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[ซูฉีศิษย์ของท่านกลืนกินสิ่งชั่วร้ายอัปมงคล พลังแห่งความโชคร้ายเกิดการเปลี่ยนแปลง]

[ฟางเหลียงศิษย์ของท่านพลิกฟื้นดวงชะตาวังสวรรค์ ฟื้นคืนชีพให้ยอดแม่ทัพเทพสหายของท่าน โชควาสนาของวังสวรรค์เริ่มฟื้นตัว]

[จี้เซียนเสินสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้บำเพ็ญเผ่ามนุษย์] x122287

[หลี่เต้าคงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยน]

[หลี่เต้าคงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[เซวียนฉิงจวินคู่บำเพ็ญของท่านเข้าสู่แดนเทพหวนปัจฉิม]

[หลงเฮ่าศิษย์ของท่านสรรสร้างพลังวิเศษมรรคาสวรรค์ สะท้านฟ้าสะเทือนดินเทพผีโหยไห้]

….

เมื่อหานเจวี๋ยอ่านพบว่าซูฉีกลืนกินสิ่งชั่วร้ายอัปมงคลเข้าไป ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึง

ดูเหมือนเจ้าหนุ่มคนนี้จะเลือกเดินไปบนเส้นทางแห่งความชั่วร้ายเสียแล้ว แถมยิ่งเดินก็ยิ่งเก่งกาจเสียด้วย

ไม่ว่าจะมองอย่างไร ซูฉีก็มีแนวโน้มจะกลายเป็นจอมวายร้ายผู้ชั่วช้า!

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการมีผู้สืบทอดแล้ว!

ยังมีฟางเหลียงอีกคน ไม่น่าเชื่อว่าจะพลิกชะตาวังสวรรค์ได้ นี่เขาใช้วิธีการใดกัน