ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 418

บทที่ 418 เผ่ามนุษย์ไม่ยอมแพ้ สำนักซ่อนเร้นพุ่งทะยาน

หลังจากวังมังกรเข้าร่วมกับวังสวรรค์ วังสวรรค์ก็นับเป็นกลุ่มอิทธิพลอันดับหนึ่งแห่งแดนเซียน

และด้วยการสนับสนุนจากกลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่อย่างลัทธิอันธการ เผ่าอสูร วังมังกร นิกายเหรินรวมถึงนิกายฉ่าน วังสวรรค์ถึงขั้นที่เรียกได้ว่ามาถึงยุครุ่งเรืองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ขนาดที่แข็งแกร่งกว่าวังปีศาจที่เคยสร้างหายนะให้แก่แดนเซียนเมื่อครั้งก่อนเสียด้วยซ้ำ

เวลาเพิ่งผ่านไปเท่าไรกัน

หานเจวี๋ยพลันตกตะลึงในพลังอำนาจของอริยะ

อย่างไรก็ตามหานเจวี๋ยกลับมีลางสังหรณ์ว่า ยิ่งวังสวรรค์แข็งแกร่งขึ้นมากเท่าไร ก็ยิ่งมีโอกาสพ่ายแพ้มากขึ้นเท่านั้น

ศึกมหาเคราะห์ไม่มีชัยชนะอย่างถาวร อาจจะเสมอกัน บาดเจ็บ พ่ายแพ้ทั้งสองฝ่าย หรือไม่ก็ตรงกันข้าม

สิ่งที่มรรคาสวรรค์ต้องการคือให้สิ่งมีชีวิตจำนวนน้อยอยู่รอดต่อไป

‘ข้าขอรับบทผู้ชม เฝ้ามองความรุ่งโรจน์และตกต่ำของพวกเขาแล้วกัน’

หานเจวี๋ยคิดเงียบๆ จักรพรรดิสวรรค์ไม่อยู่แล้ว ยามนี้วังสวรรค์เริ่มพุ่งทะยานขึ้นมาอีกครั้ง บุญคุณที่เขาติดค้างอีกฝ่ายนับว่าได้ชำระคืนแล้ว

ถ้าหากไม่มีเขาคอยช่วยเหลืออยู่ในมุมมืดมาโดยตลอด วังสวรรค์และจักรพรรดิสวรรค์คงพินาศไปนานแล้ว

ตอนนี้ยังมีอีกหนึ่งเป้าหมาย นั่นก็คือการสังหารจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยน ช่วยเหลือจักรพรรดิสวรรค์

หานเจวี๋ยหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมาสาปแช่งจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยน

หลายวันผ่านไป เขาบำเพ็ญตบะต่อ

ระดับต้าหลัวบำเพ็ญตบะยากเย็นยิ่ง มรรคผลแห่งต้าหลัวของหานเจวี๋ยราวกับหลุมที่ไร้ก้นบึ้ง แรงกรรมจากบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักรยังคงหลั่งไหลเข้าสู่มรรคผลแห่งต้าหลัวอย่างต่อเนื่อง ราวกับไม่มีวันเติมให้เต็มได้

หานเจวี๋ยเองก็ไม่สามารถคาดการณ์ได้เช่นกันว่าตนจะทะลวงระดับเป็นเซียนทองต้าหลัวระยะกลางได้เมื่อไร

เส้นทางแห่งมหามรรค อยู่ห่างไกลเหลือเกิน!

….

วันเวลาค่อยๆ ผันผ่านไป

ช่วงที่สำนักซ่อนเร้นเก็บตัวบำเพ็ญอยู่นั้น ในที่สุดสงครามใหญ่ระหว่างมนุษย์และเทพเซียนก็อุบัติขึ้นในแดนเซียนแล้ว

พลังในการขยายเผ่าพันธุ์ของเผ่ามนุษย์ช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก แม้จะอยู่ในช่วงระหว่างสู้รบกันอย่างต่อเนื่อง แต่ภายในระยะเวลาไม่กี่สิบปีเผ่ามนุษย์กลับมีประชากรเพิ่มขึ้นมาหลายพันล้านคน

เผ่ามนุษย์ในแดนเซียน มีประชากรมหาศาลนัก นับประสาอะไรกับเผ่ามนุษย์ในปวงสวรรค์หมื่นโลกา นี่สินะตัวเอกแห่งมรรคาสวรรค์

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับวังสวรรค์ที่แข็งแกร่งไร้เทียมทาน แรกเริ่มเผ่ามนุษย์ก็ต้องประสบกับความยากลำบาก แพ้ศึกอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ด้วยเหตุนี้จุดเด่นที่เป็นลักษณะเฉพาะตัวของเผ่ามนุษย์จึงปรากฏออกมาให้เห็น

ใจสู้ไม่ท้อถอย ไม่มีวันยอมแพ้!

ยิ่งเผ่ามนุษย์พ่ายแพ้มากเท่าไร เผ่ามนุษย์ก็ยิ่งกลมเกลียวขึ้นมากเท่านั้น สมัครสมานเป็นปึกแผ่น

ผู้บำเพ็ญจากโลกอื่นๆ ต่างรีบมุ่งมาให้การสนับสนุนที่แดนเซียน มหาศึกสะเทือนโลกากำลังอุบัติขึ้น

เวลาผ่านไปอีกประมาณสามสิบปี

หานเจวี๋ยออกจากถ้ำ เตรียมแสดงธรรมแก่เหล่าศิษย์สำนักซ่อนเร้น

หลี่ว์ฮว่าซวีพลันก้าวเข้ามาทำความเคารพอยู่ตรงหน้าหานเจวี๋ย เอ่ยถามว่า “อาจารย์ รายนามสถาปนาเทพกำลังเรียกตัวข้า ท่านคิดว่าข้าควรทำอย่างไรดีขอรับ”

หานเจวี๋ยกกล่าวตอบ “ห้ามไป มิฉะนั้นตายแน่”

เปลือกตาหลี่ว์ฮว่าซวีกระตุกอย่างรุนแรง

หลี่ว์ฮว่าซวีปลุกความทรงจำของมหาจักรพรรดิจื่อเวยได้แล้ว แต่ความเคารพยำเกรงที่เขามีต่อหานเจวี๋ยกลับลึกล้ำยิ่งขึ้น เนื่องจากเขาก็เป็นเช่นเดียวกับคนอื่นๆ คิดว่าหานเจวี๋ยอาจจะเป็นบรรพชนเต๋ากลับชาติมาเกิด

มองดูบรรดาศิษย์เหล่านี้ของสำนักซ่อนเร้นแล้ว ทั้งหมดล้วนสามารถรวมตัวกันกลายเป็นกลุ่มอิทธิพลที่ทรงพลังได้

ในอดีตวังสวรรค์ก็มีต้าหลัวเพียงห้าคนเท่านั้น ซึ่งสี่ยอดมหาจักรพรรดิไม่อยู่ที่วังสวรรค์มานานมากแล้ว แต่สำนักซ่อนเร้นกลับมีมหาจักรพรรดิถึงสามคน หลี่ว์ปู้และหม่าเชาต่างก็มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับจู่ถู

ต้องทราบก่อนว่าแค่จู่ถูคนเดียวก็สามารถต่อกรกับสี่ยอดมหาจักรพรรดิได้แล้ว

“ทุกคนจงนั่งลง เตรียมสดับธรรม!”

หานเจวี๋ยเดินอ้อมหลี่ว์ฮว่าซวี มานั่งลงด้านหน้าต้นฝูซัง

เมื่อทุกคนพร้อมกันแล้ว เขาจึงเริ่มแสดงธรรม

หานเจวี๋ยก็ไม่คิดจะอยู่ในแดนต้องห้ามอันธการไปตลอดเช่นกัน รอให้มหาเคราะห์สิ้นสุดลง เขาจะไปที่แดนเซียน

แต่ก่อนหน้านั้น เขาต้องทำให้สำนักซ่อนเร้นแข็งแกร่งขึ้นมาให้ได้ เช่นนี้เขาจึงจะบำเพ็ญได้อย่างสบายใจ ให้ลูกศิษย์คอยปกป้องสำนักซ่อนเร้น

นอกจากสำนักซ่อนเร้นแล้ว โลกเขย่าพิภพก็กำลังแกร่งกล้าขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน

สักวันหนึ่ง โลกเขย่าพิภพจะอยู่เหนือกว่าโลกมนุษย์ พัฒนาเป็นโลกที่ยิ่งใหญ่ หานเจวี๋ยก็ตั้งตารอคอยให้วันนั้นมาถึงอยู่เช่นกัน

ตบะของพุทธะอาภรณ์ขาวก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว บรรลุระดับจักรพรรดิเซียนสามวัฏแล้ว ต้องยกความดีความชอบให้โชคชะตาที่เพิ่มพูนขึ้นของโลกเขย่าพิภพ

เจ็ดปีผ่านไป

หานเจวี๋ยแสดงธรรมจบแล้ว

ครั้งนี้ เขาไม่ได้ตรงกลับไปที่ถ้ำทันที แต่รอคอยให้เหล่าศิษย์ได้สติกลับมา

หนึ่งปีผ่านไป

ศิษย์ทั้งหมดได้สติกลับมาแล้ว เมื่อเห็นหานเจวี๋ยยังคงอยู่ ก็เฝ้ารอให้เขาพูดต่อ